Beni üzen sayfalar

DÜNKÜ yazımda hepimizi üzen ve güldüren bir bölüm vardı.

Haberin Devamı

İKSV’nin müzik festivallerinde hâlâ konser mekânı olarak Aya İrini’nin kullanılmasıydı.

Hatta Şakir Eczacıbaşı, burayı yaptıran Konstantinus ile kiliseyi camiye dönüştürmeyen Fatih’e mekân sponsoru olduklarından teşekkür etmişti yıllar önce.
Aya İrini, yalnız İKSV’nin değil, başka kuruluşların da gözde mekânıdır, konuyla ilgili olarak, konser dışındaki etkinliklerin burada yapılmaması için birçok yazar uyarıda bulundu, çeşitli zamanlarda.

Ne yazık ki bazı kuruluşlar, konser dışında da tarihi mekânı gösteriş amacıyla kullandılar.

İKSV’nin 40. yılı gecesinde Bülent Eczacıbaşı ile konuştuğumda, hâlâ salonsuzluk yaşadıklarına değindi.

Dünkü Hürriyet’in sanat sayfasındaki haberde saptanan tarihi mekân fiyatları, umarım, kültürel içerikli kurumlara ve etkinliklere uygulanmayacaktır. Yoksa zaten mekân sıkıntısı yaşanan şehirlerde, bir de bunu daha da zor hale getirmenin bir anlamı yok.

* * *

SALONSUZLUK konusunda dertlenirken Gramophone’da(*) okuduÄŸum bir yazı derdimi depreÅŸtirdi.Â
Dergideki özel bölümde, milenyumun en ilham verici on konser salonu tanıtılıyordu.
Hepsi 2000 yılından sonra yapılmıştı.
Bu konser salonlarını öne çıkaran iki öğe vardı: Mimarisi ve akustiği.
Biri göze, diğeri kulağa hitap eden iki önemli özellik.
İyi bir mimar, iyi bir ses mühendisi ile çalışmazsa, sonradan akustik sorunlar ortaya çıkıyormuş.
Danimarkalı mimar Jorn Utzon’un yaptığı, bir mimari ikon olan Sydney Operası’nda ses sorunları baş göstermiş, 1973 yılında tamamlandığında.
İki uzman bir araya geldiğinde sonuç mükemmel oluyormuş.

* * *

İLK örnek; Walt Disney Konser Salonu. Mimar Frank Ghery, ses düzeni Yasuhisa Toyota. Yapım tarihi, 2003. Bulunduğu şehir Los Angeles (ABD).
Parco Della Musica, yapım tarihi 2002, mimar Renzo Piano, bulunduğu şehir Roma (İtalya). Bu binada üç salon var: Bir salon 2800 kişilik, diğeri 1200, bir tanesi de 700.
Liste aşağıdaki gibi devam ediyor:
Oslo Opera Evi / Mimar, Snoretta / Yapım tarihi; 2008 / Oslo (Norveç).
Esplanade Konser Salonu / Yapım tarihi; 2002 / Singapur.
Elbphilharmonie Hamburg / 2012’de açılacak / Hamburg (Almanya).
Harpa Reykjavik (Harpa Konser Salonu) / Yapım tarihi; 2008 / Reykjavik Adası (İzlanda).
DR Konser Binası / Yapım tarihi; 2009 / Kopenhag (Danimarka).
Yeni Dünya Merkezi / Yapım tarihi; 2011 / Florida (ABD).
Musiikkitalo / Yapım tarihi; 2011 / Helsinki (Finlandiya.)
The Sage Gateshead / Yapım tarihi; 2004 / Gateshead (İngiltere).

* * *

BU konser salonlarının mimarları, özellikleri, salonlardaki koltuk sayısı tüm detaylarıyla yer alıyor söz konusu özel dosyada.
Yukarıdaki kentlerde başka salonlar da var. Ama buna rağmen yeni salonlar, hem estetik açıdan hem akustik açıdan yenilenmiş yeni salonlar yapılıyor ve açılıyor.
Bizde adlandıracağımız bir konser salonu bunca yıldır yapılmadı.
Bir mimarın övülecek bir eser yaratmasına da olanak tanınmadı.
İstanbul kültür başkenti olduğu yılda böyle bir bina yapılabilirdi. Oysa elde olanlar neredeyse çürümeye terk edildi...
Her zaman müzik dergilerinde konser salonlarını görünce gerçekten çok üzülüyorum.

* * *

Ä°STANBUL belediyesi ve diÄŸer yetkililer neden bu eksikliÄŸi hissetmiyor.
Hayretler içindeyim.

- The Greatest Halls of the New Millennium, s. 20, Gramophone, January 2012.

Yazarın Tüm Yazıları