Askere giderken ayrılmak istemiştim

Güzin Abla

Rumuz:Hayal kırıklığı /

Ablacığım, yaşım 17 ve bir yıla yakın süredir bir gençle arkadaşlık ediyorum. Onu çok beğeniyordum ama annem bereberliğimize karşı. Ciddi bir işi, mesleği olmadığı, benim yaşım küçük olduğu için. Üstelik askerliğini yapmadı. Birkaç hafta önce askerliğini yapmak üzere ayrıldı. Giderken ona ‘‘Sonumuz yok, ayrılalım’’ demiştim. Kabul etmedi. Arkadaşlığımız sürüyor. Aslında gözden ırak olanın gönülden de ırak olduğunu düşünüyordum. Hiç de öyle olmadı. Giderek daha çok bağlandım. Ciddi bir beraberliğimiz olamaz çünkü annem evlenmemizi asla kabul etmez. Onun bir serseri olduğunu düşünüyor. Bir başkasıyla çıkmaya başladım. Yine de unutamadım. Aşık olmak istemiyorum ama, bana yazdığı mektuplarda hep beni sevdiğinden, beni asla bırakmayacağından, çok özladiğinden söz ediyor. Ben de yumuşuyorum. Ne yapmalıyım?

Canım Kızım, gönül ferman dinlemez ve yüreğine zorla hükmedemezsin. Onu sevmek istemiyorum, aşık olmak istemiyorum diyorsun ama mektuplarındaki birkaç tatlı sözden hemen etkileniveriyorsun. O şimdi asker olduğu için sana büyük bir ihtiyaç duyuyor. Mektupların, belki zaman zaman birkaç dakikalık telefon konuşması zorlu günlerinde tesellisi oluyor. Bu bir gerçek. Ancak satırlarından anladığım kadarıyla, bu gençle evlenmeyi sen de pek istemiyorsun. Sana uygun olmadığını düşünüyorsun. Belki annenin baskısı, belki de maddi sorunlar bunu imkansızlaştırıyordur. Bilmiyorum. Ama sonuçta iyi gitmeyecek bir beraberliğe, mutluluk vermeyecek bir evliliğe sürüklenmeyi sen de istemiyorsun, neden yol yakınken vazgeçmiyorsun? Asker olduğu için ona acıyor musun? Onun yalnız ve sana muhtaç olduğunu mu düşünüyorsun? Sen ona dostça, arkadaşça mektup yazmayı sürdür. Bunda bir şey yok. Ama ona beraberliğinizin yalnızca arkadaş sınırında kalması gerektiğini de hissettir. Sen de onun o sıradan ‘‘Seni seviyorum, seni özlüyorum’’ türünden sözlerinden etkilenme. Erkekler zaman zaman bu sözleri hiç düşünmeden de söyler.