Ailem beni ısrarla dershaneye yolluyor

Güzin Abla, 14 yaşındayım ve uzun zamandır ailem yüzünden kendimi yiyip bitiriyorum. Mutsuzluğumun nedeni, ailemin beni ısrarla dershaneye yollaması...
Şu anda okuldaki notlarım çok düşük. Ama aileme bu konuda hep yalan söylüyorum. Onlar ise benim gelecekte mutlaka iyi bir okulda okumam için dershanelere büyük paralar harcıyor.

Annem ne zaman dershaneden ya da iyi bir okul kazanmamdan söz açsa, ağlamak geliyor içimden. Onları hayal kırıklığına uğrattığım için çok üzgünüm. Ama ne yapabileceğimi bilmiyorum. Lütfen yardım et bana Güzin Abla...
Rumuz: Mutsuzum

Canım evladım, ailen, özellikle de annen senin iyi bir eğitim almanı çok istiyor. Bunda da çok haklı. Belki kendisi istediği gibi okuyamamıştır. Bu nedenle bunun insana neler kaybettirdiğinin farkındadır ve fedakârlık yapmaktan kaçınmıyordur.

İnsan elbette ki evladının kendisinden çok daha iyi şartlarda yaşamasını ister. Ama sen daha işin başından “Ben okuyamayacağım, boş yere çırpınıyorlar” gibi bir hüküm vermişsin kendi kendine.

Çok hatalısın. Böyle bir moralsizlikle elbette ki hiçbir şey elde edemezsin. Sanırım senin en büyük eksiğin, kendine olan güvensizliğin.
Oysa bu yarıyıl tatili senin için yeni bir başlangıç, bir ivme olmalı. Annen için üzüleceğine, “Mutlaka başaracağım, başarmalıyım” demeli ve onu mutlu etmek için biraz çaba göstermelisin. Kendini bırakmakla hiçbir şey kazanamazsın.

İyi niyetli olduğunu biliyorum ve sana güveniyorum. En kısa zamanda da senden iyi haberler bekliyorum.

Bana en çok ihtiyacı olduğu dönemde neden benden kaçıyor

Ablacığım, sevgilimin annesiyle babası boşanıyor. Ama o, bana en çok ihtiyacı olduğu bu dönemde benden kaçıyor.
Bana bir süre kimseyle konuşmak istemediğini söyledi. Oysa bu durum ortaya çıkmadan önce çok iyiydik.
Ona “Ayrılmak mı istiyorsun?” diye sordum, “İstesem söylerim, sen istiyorsan ayrıl” dedi. Artık bana çok kötü davranıyor.
Onu aramamak için kendi kendimle mücadele ediyorum. Ama böyle de aramız daha çok açılacak. Endişe içindeyim, ne yapmalıyım?
Rumuz: Tuba

Yanlış düşünüyorsun kızım. Şu anda büyük bir bunalımda olabilir. Sen dahil hiç kimseyle görüşmek istememesi çok doğal.
Ona biraz zaman ver, anlayış göster. Bir süre bekle, toparlansın. Sürekli mesaj atıp telefon ederek onu bunaltma. O sana ihtiyaç duyduğunda mutlaka arayacaktır.

Anne-babası ayrılmış çocukların ruh hali çok karmaşıktır. Ama eminim, mutlaka sonunda toparlanacaktır...