Her şey Erasmus’la başladı! 4 kıta, 35 ülke, 200 şehir

Ebru Aykut Öztürk (31) endüstri ürünleri tasarımcısı. Seyahat tutkusu üniversite zamanında Erasmus için gittiği İtalya’da başladı. Sonrasındaysa bu macerayı Avrupa’da yaptığı Interrail serüveni izledi. ‘Renkli Rotalar’ adlı bir blog kurdu. Artık eşi Okan Öztürk ile daha sık yeni kültürlere yelken açıyor. Ebru ile bugüne kadar gezdiği dört kıtada yaşadıklarını ve seyahat tutkusunu konuştuk.

Fotoğraflar: Ebru Aykut Öztürk

Her gezginin bir seyahat tanımı var, sizinki nedir?
- Yaşadığımızı hissetmenin yolu... Ruhunuza ya da bedeninize farklı bir deneyim sunma sanatı da diyebilirim.

Seyahate bu kadar felsefi açıdan bakan ilk sizinle karşılaşıyorum, nasıl bir şey bu?
- Şöyle, “Komşuya gideyim de bir kahve içeriz, dertleşeriz” dediğinizde aslında annelerimizin tabiriyle ‘tedbili mekânda ferahlık vardır’ diyerek bedenimizi, ‘iki lafın belini kırarız’ dediğimiz de ruhumuzu bir yolculuğa çıkarıyoruz.

İçgörü bu kadar basit aslında. Hindistan’a kendinizi bulmaya gittiğimizde, Bali’ye yoga yapmaya gittiğimizde de aslında aynı amaç için seyahat ediyorsunuz o da; yaşamak.

Sizin seyahat hikâyeniz nasıl başladı?
- Üniversite’de… Erasmus ile İtalya’ya gittim. O dönem hayalimi gerçekleştirmek için hem ailecek para biriktirdik hem de ben düzenli İtalyanca kursuna gitmeye başladım.

Politecnico Di Torino Üniversitesi için seçilince de 2009’da yedi aylık İtalya maceram başlamış oldu.

İtalya’yı baştan sona gezdiniz mi?
- Adım atılmadık kasaba, ada ve sahil kalmayıncaya dek gezdim. İlk Interrail deneyimimi de Erasmus’ta birlikte okuduğum 10 arkadaşımla birlikte yaptım.

Tura İtalya’dan başlayıp Macaristan, Çek Cumhuriyeti, Avusturya, Almanya, Hollanda, Belçika, Lüksemburg, Fransa, İspanya’yı sırt çantamız ve uyku tulumumuzla tren istasyonlarında uyuyarak gezdik.

Türkiye’ye döndükten sonra seyahat planınız nasıl gelişti?
- Üniversite’den mezun olur olmaz annemi kaybettiğim için 2012 sonuna kadar hiç yurtdışına çıkmadım, aslında çıkamadım.

O andan itibaren hayatın benim için artık tek bir rengi vardı, o da siyah. Böyle bir acıyla başa çıkmak böyle bir yokluğa alışmak inanılmaz zor ve tek çaresi “Zaman” dediler.

‘Renkli Rotalar’ blog’unuzda bu kararan dünyanıza tepki olarak doğdu sanırım…
- Evet… ”Yaşamdan kaçmak için değil, yaşam bizden gitmesin diye seyahat ederiz” demiş büyükler. Bense siyah dünyamda yaşamımdan kaçmak, düşünmemek için seyahat etmeye başladım.

Resmen daha fazla ağlamamak için kendimle baş başa kalmamak için ailemle, arkadaşlarımla durmadan gezmeye başladım. Uzak yakın, uzun kısa fark etmeden acım hafifleyene siyah dünyam adım gibi tekrar renklenene kadar gezdim.

Blog’unuzda 4 kıtada 35 ülke 200’den fazla şehir gezdiğiniz yazıyor. Daha yolu başı sayılır ama anlatacak çok şey olmalı...
Biraz aklınızdan hiç silinmeyen o anlardan bahsedebilir misiniz?- Mesela İzlanda’da Kuzey ışıkları, Thingvellir Milli Parkı aklımdan hiç çıkmıyor. Güney Afrika’da yaptığımız gece ve gündüz safarileri inanılmaz heyecan vericiydi. ‘Ye, Sev, Dua Et’ filmini izleyip de Bali’ye gitmek için can atmayan yoktur sanırım.

Uzun süredir gitmeyi bekliyordum bu sebeple de balayımızın ilk durağı oldu.

Çok büyük merakla gittiğim gidince de daha da fazlasını bulduğum nadir ülkelerden.

Tunus ise ilk çöl deneyimi yaşadığım, ilk kez vaha gördüğüm kısaca coğrafya dersinde gördüğümüz tüm tanımları birebir yaşatan ülke oldu.

Eşiniz de sizin gibi seyahate tutkulu biri mi?
- Okan ile yeni evlendik. Kesinlikle seyahate tutkun biri değil, onun önceliği keyifli zaman geçirmek.

Benden önce de öyle yurtdışına gideyim, yeni yerler göreyim, diye bir merak içinde olmamış.

Benimle birlikte yavaş yavaş seyahati sevmeye başladı.

Peki seyahat hikâyelerinizde nasıl rotalar var?
- Aslında temamızda ‘renk’ var. Bu en özel otelde konaklama da oluyor, sokakta sabahlamak da.

Festival de olabilir, o ülkeye özgü çiçeklerin açtığı dönemde gitmek de...

Örneğin Bali’de okyanusun dibinde balıklarla yürüyüş yaptım, gökyüzünde de uçurumdan sonsuzluğa sallandım.

Güney Afrika’da kafes ile köpekbalığı dalışı yaptım.

Çevrenizde size en çok sorulan soru eminim bütçeyle ilgilidir.
- Öyle, herkes gibi ben de ortalama bir maaş ile çalışıyorum ama aldığım parayı daha verimli harcıyorum. Özel günler dışında dışarıda yeme-içme için para harcamıyoruz.

Evde sağlıklı yemekler hazırlıyoruz. Kahvaltımı bile evde hazırlayıp ofise getiriyorum.

Her ay kendime harcama tutarı belirliyorum o paranın dışına çıkmıyorum. Kalan tutarı seyahatlerim için biriktiriyorum. İhtiyacım olandan fazlasını kesinlikle almıyorum.

Fazladan bir ayakkabı almak yerine yeni bir ülkeyi görmek için bilet alıyorum

Ama yine de bahsettiğiniz yerler biraz bütçesi yüksek seyahatler. Ortalama ne kadar harcıyorsunuz?
- Para harcayarak sizi zengin yapacak tek şey seyahat etmek.

Uçak, yeme-içme, konaklama ve aktiviteler dahil kişi başı günlük ortalama en düşük 300 TL, en yüksek ise 1.000 TL harcadık.

Günlük ortalama en az para harcadığım ülkeler Slovenya ve Dominik Cumhuriyeti oldu. En yüksek para harcayacağımız ülke ikinci balayı rotamız Maldivler olacak.

“Her şey hayal etmekle başlıyor. İnanın bu işin sırrı para falan değil, tamamen öncelikleri değiştirmek. Hayallerinizi hep canlı tutun ki, size hep rengârenk görünsün.”

Ebru Aykut Öztürk, seyahatleriyle ilgili fotoğraflarını ‘@renklirotalar’ Instagram adresinden paylaşıyor.