Yuh be kardeşim!

*

Her yıl mayısın 2’nci pazarı cefakár analara methiyeler düzülür; her haziranın 3’üncü pazarı vefakár babalar yazılır. Ádettir... Hiç ıskalamazlar.

*

Maksat?

Damardan duygu laga lugası.

*

E dün baktım...

Hiçbir gazeteci ana-babasını hatırlamamış nedense... Halbuki, tam ana-baba günüydü... Emekli zamları açıklandı.

*

SSK’lıya 11 lira.

Bağkur’luya 5 lira.

*

"Bu ülkenin çocukları"nın, "bu ülkenin ana-babaları"na reva gördüğü para bu: 5 lira.

*

İnsan bu parayı değil zam, sadaka diye verirken bile utanır... Üstelik, "Yuh be kardeşim" diyeceğine, "Emekliye zam müjdesi" diye yazan şerefsiz bile çıktı!

*

Yaşıyorsa, sorun...

Hiç çalışmayan baba, en az 30 yıl ter akıtmıştır. Kimi kaynakçı, kimi şoför, kimi madenci... Dile kolay, binlerce gün prim ödediler bu devlete, ömür tükettiler. Belki istediler ama, tek kuruş bile kaçıramadılar, bordro yüzünden... Maaşı almadan vergiyi ödediler. Bu devlet iyi kötü hálá ayakta durabiliyorsa, onların sayesinde.

*

Kendinize bakın...

Çoluk çocuk büyütüyoruz.

Ne kadar zor, görüyoruz.

Kimimiz bakan, kimimiz gazeteci.

Bu mudur geri ödememiz?

Bu mudur ana-babalık hakları?

*

Eminim, dalgası tıkırında olan dümbelekler, bu satırları okuyup diyecek ki: "Popülizm yapma, sosyal güvenlik sistemi battı, matematiksel gerçek bu, çare var mı?"

*

Bunu soran ahlaksıza sorarım:

Emekli mi batırdı sistemi?

*

SSK’yı dolandıranları yakalamayacaksın, devleti soyan ilaç firmalarına ses çıkarmayacaksın, kayıt dışı personel çalıştıranlara göz yumacaksın, fiş almayı bile kaldıracaksın, sonra da yüzsüz yüzsüz soracaksın: "Çare var mı?"

*

Üstelik.

Bu ne biçim sistem ki birader...

Başbakana uçak alınca batmıyor.

Emekliye 1 lira fazla verince batıyor!