Asıl acı olan

Fransa olmuş Belçika olmuş, hiç fark etmez.

- Hazin bir durum var.

Bu acıları çok çekmiş bir

Türk vatandaşı olarak,

hayret ettiğim şudur:

- İnsan, nasıl kıyar kendi vatanına?

- İnsan, nasıl yakıp yıkar

kendi ülkesini?

- Kendi milli servetini, kendi medeniyetini, kendi sanayisini, kendi sanatını, mimarisini, doğup yetiştiği kendi toprağını nasıl ateşe verir insan?

***

Bunlar nedir?

- Vandal.

Ne vandalı yahu?

Böyle sıfatlar şehir eşkiyasına bir rütbe gibi gelir... İltifattır.

Dağdakine gerilla, futboldakine holigan, biraz mürekkep yalamış olanına aktivist... diye diye zaten bu hale gelmedi mi dünya?

***

Her neyse...

İşin siyasi yanına gelirsek.

Emmanuel Macron zaten tecrübesiz biri...

Tabanı da yok.

Yüzde 65’le seçilmiş ama öbürü seçilmesin diye...

Yoksa ilk turda aldığı oy yüzde 25 civarı... O yüzde 25 de monşer tabaka... Etliye sütlüye karışmaz.

Yani Macron’un bugün ağlayanı yok. Adamı bırakıverdiler ortada... Fransız polisi desen, bu tür toplu kalkışmalarda pek acemi...

***

Bu bakımdan Fransa’daki olayları sahiden endişeyle

ve üzüntüyle izliyoruz.

Ah,. unutmadan... Bir de Avrupa Ordusu diye bir mesele var sahi...

- Türkiye’siz olur mu?

AB’ye uyur etmiyorlar ama Avrupa Ordusu kurulursa ilk davet edilecek ülke, biliniz ki Türkiye’dir. Neden derseniz, malum:

- Alavere dalavere, aslan Mehmet nöbete.