Ülkece kurtlarımızı döktük

* Diyarbakır’da 1. Mezopotamya Gastronomi ve Turizm Fuarı (festival tadındaydı)
* Aydın Efeler’de Gastronomi Festivali...
* İzmir Alaçatı’da Ot Festivali...
* Kastamonu’da Müzik Festivali...
* Adana’da ise Portakal Çiçeği Karnavalı...
Alaçatı Ot Festivali en popüler olanı evet ama sanki o popülerliğinin karşılığını veremedi bu sene... Adana’da ise bambaşka bir hava vardı.
10’uncusu düzenlenen Portakal Çiçeği Karnavalı’nda 1 milyondan fazla Adanalı ve Adana misafiri şehrin her noktasındaydı.
O meşhur kortej sokakları dolaşırken halk da kostümlerini giyip korteji selamladı.
Esnaf dükkanlarının önüne hoparlör koyup Adana’nın şarkılarını, türkülerini dinletti.
2 gece boyunca Adana’da unutulan tek bir şey vardı...
O da ‘uyumak’

Portakal Çiçeği ve Adana’nın farkı

Portakal Çiçeği Karnavalı’nı diğerlerinden ayıran özelliklerin başında Adana’nın konumu geliyor.
“Madem karnavala gidiyoruz” deyip İstanbul’dan otomobille çıktım yola. Önce Kapadokya, sonra Adana, bulduğum ilk boşlukta da Mersin’e gittim.
Siz bu listeyi biraz daha uzatıp Gaziantep ve Hatay’a da uğrayabilirsiniz. En uzağı 180-190 kilometre çünkü.
En fazla 2 saat yani.
Karnavalı özel kılan bir başka etken de Adanalıların bu işi ‘hissetmesi’ oldu. Gaziantep gibi, Hatay gibi çok güçlü rakipleri var Adana’nın ama Adanalılar ‘bir şeyler’ yapmaya çalışıyor.
Bunda da şüphesiz en büyük pay karnavalın fikir önderi ve Toyota CEO’su Ali Haydar Bozkurt’un...
Hiç pes etmeden, her sene üzerine koyarak devam ediyor Adana için çalışmaya.
Millet festivalden kilo alarak dönüyor, o 5 kilo veriyor.
Bir diğer canla başla mücadele eden isim ise Adana’nın meşhur Onbaşılar Restoranı’nın sahibi Tayyar Zaimoğlu.
Enerjileri halka da geçmiş.
* Karnaval korteji Adana sokaklarını gezmeye başladığında binlerce Adanalının kaldırımlarda dizilişi...
* Kostümlü kızların dansları...
* Etraftan yükselen müzik...
* Pişen kebapların dumanı...
Hepsi çok keyif vericiydi.
Ben bir şehrin böylesine kucakladığı çok az etkinlik bilirim.
Adanalılar böyle devam ederse 3-5 seneye bu karnavalın adı çok başka yerlerde olur.

Story’me kim, kaç kere baktı?

Zaman zaman yeni özellikler geliyor Instagram’a...
Son olarak sıkı takip etmek istediğiniz kişileri ‘Favoriler’e ekleme özelliği geldi. O değil de...
Asıl bomba özellik, “Story’me kim kaç kere baktı” özelliği olur.
Çünkü hafta sonu birkaç kişinin hikayelerine en az 4 defa baktığımı fark ettim.
Bu özellik çıkana kadar ‘devam’.
Sonra bakarız başımızın çaresine.

Sanki...

“Bergen” filminin gişedeki başarısı yeni bir furyanın tetikleyicisi oldu.
Selami Şahin ve Cem Karaca’nın hayatları film yapılacakmış.
Cem Karaca’yı Timuçin Esen oynayacakmış hatta. Timuçin Esen öyle iyi oynamıştı ki Müslüm Gürses’i, yapımcılar Cem Karaca filmi için “Timuçin’i alalım kafamız rahat olsun” demiş olabilir.
Ama sanki başka biri mi oynasa?
Selami Şahin’in gençliğini ise oğlu Lider Şahin oynayacakmış.
Bilemedim...
Lider iyi işler yapan, gelecek için sağlam adımlar atan bir şarkıcı...
O yüzden filmde oynama işini sanki başkasına mı bıraksa?
Böyle önemli isimlerin hayatı film olmalı.
Hele ki Cem Karaca ve Selami Şahin’in kesin olmalı.
Ama hemen “Bergen” sonrası, sıcağı sıcağına...
Bilemedim...
Sanki acele edilmese ve cast çalışmaları, senaryo aşamaları falan sessizce mi yürütülse...

Ne yani, alkışlayacak mıyız?

Oscar Ödül Töreni’nde Will Smith’in Chris Rock’a tokat atması en iyi filmin de en iyi senaryonun da, sahne şovlarının da önüne geçti.
Zihniyet bir garip...
Alkışlıyorlar Will Smith’i...
“Helal be” falan diyenler var.
Ya sen yine yaptığı harekete hak ver.
Verme demiyorum ama içinden ver.
Çünkü günün sonunda bu düpedüz şiddet.
Will Smith karımı koruyacağım zihniyetiyle hem kendisini hem de karısını yerin dibine soktu.
Birinin yaşadığı sağlık sorununu espri konusu yapmak mı?
Evet o da şiddet...
E ama hani biz şiddete şiddetle karşılık vermeyi doğru bulmuyorduk?
Benden iki tarafın hareketine de koca bir ‘yazık’.