Organizatörler ne yapıyor...

Hiçbir şey...
En iyi bildikleri şey, battık bittik diye ağlaşmak...
Ağlaşacağınıza, bekleşeceğinize oturup bir şeyler yapsanıza...
Bir araya gelip kafa yorsanıza, sektör adına çıkış yolları arasanıza...
Türkiye’nin kültür sanat ve eğlence hayatının devam ettiğini, İstanbul’un güvenli bir şehir olduğunu yurtiçinde ve dışında anlatsanıza...
Türkiye’ye gelmeye çekinen yabancı sanatçıları ikna etmek için lobiler oluştursanıza...
Bu ilmek ilmek dokunacak bir şeydir...
Yurtdışıyla çalışan dev organizatörlerimiz var, dünyanın en ünlü ajansları, menajerleri, sanatçıları, festivalleriyle ilişkide olan güçlü şirketlerimiz var...
Ne duruyorsunuz?
Ne bekliyorsunuz?
Türkiye’deki yabancı gazetecileri, işadamlarını, yöneticileri, sanatçıları, konsolosları toplayarak başlasanıza işe...
Onları sürekli yaptığınız işlere davet ederek, yemekler, etkinlikler düzenleyerek kendinizi anlatsanıza...
Daha sonra bu faaliyetleri yurtdışına taşısanıza...
Bekleyerek hiçbir şey olmaz...
Bugün Türkiye’de her şey yoluna girse, turizmin ayağa kalkması 10 yılı bulacak...
Eğlence hayatının hızlanması yıllarımızı alacak...
Ama bunun için bugünden çalışmamız lazım...
Yılmadan, usanmadan kendimizi anlatmamız lazım...
Durmayın, oturmayın, bir araya gelip çözümler üretin...

Kiraz festivali...

Tekirdağ Kiraz Festivali’nin 52’ncisinin yapıldığını duyunca çocukluk yıllarıma gittim...
Kiraz festivaline götürürdü rahmetli babam bizi...
Şimdi öyle mi bilmiyorum, istediğin bir kiraz ağacını kiralar, dalları meyvelerin ağırlığından yerlere sarkan kiraz ağacının altında gün boyu piknik yapar...
Ağaca tırmanıp kiraz toplar...
Akşam olduğunda da sepetlere doldurduğumuz kirazları arabanın arkasına koyar öyle dönerdik eve...
Yine de bitiremezdik kiraladığımız ağaçtaki kirazları...
Tekirdağ’dan başlayıp Şarköy’e uzanan sahil yolu boyunca bütün bölgede büyük bir panayıra dönüşürdü Kiraz Festivali...
Bu yıl 52’ncisi yapılan festival 5 Haziran pazar akşamına kadar sürecek...
Çocukları alıp gitsem, çocukluğumun keyfini yaşar mıyım acaba...

Selfie mi, özçekim mi?

Türk Dil Kurumu geçen yıl selfie kelimesinin karşılığı olarak özçekim kullanılmasını önerdi...
Bence de hem karşılık olarak doğru, hem kelime olarak güzel...
Zaman zaman medyada da rastlıyorum özçekim kullanımına...
Peki ya sokakta?
Sosyal medyanın asıl müşterisi gençler arasında kullanılıyor mu bu kelime?
Ben, “Hadi gel bir özçekim yapalım” diyen duymadım...
2 yıl geçmesine rağmen demek ki bu karşılık kağıt üzerinde kaldı, hayatta bir geçerliliği yok...
Her tarafın İngilizce mekan isimleriyle dolmasına, olur olmaz her yerde İngilizce kelime kullanılmasına ben de karşıyım...
Doğru Türkçenin kullanılmasından yanayım...
Ama günümüz dünyasında her kelime için illa bir Türkçe karşılık bulmak gerekiyor mu?
Selfie kelimesi bütün dünyanın ortak dili haline gelmiş durumda...
İspanya’da, Arap dünyasında, Japonya’da, Fransa’da, Uzakdoğu’da, Latin Amerika’da, dünyanın neresine giderseniz gidin bunun adı selfie...
Selfie dediğinizde kimse size şaşkın şaşkın bakmaz...
İlla her ülkenin kendi dilinde de bir karşılığı vardır; ama oralarda da yaygın olarak kullanılan selfie...
Sosyal medya çağı, dünyanın ortak dilini oluşturuyor...
Bu yüzden “özçekim”e itiraz etmiyorum ama “selfie”ye hiç etmiyorum...
Selfie kullanana “snobluk” (şaka şaka, züppelik yani) yapıyor diye bakmıyorum...

Haziran geldi, vizeler duruyor

Farkında mısınız haziran geldi, vizeler kalkmadı...
Avrupa Futbol Şampiyonası’na vizesiz gider miyiz hayalleri yine gerçekleşmedi...
Kimseden de ses çıkmıyor...
Neyse, haziran sonunu da bekleyelim...
Sonra ilk açıklanan tarih olan ekim ayını da bekleriz...
Benim vizelerin kalkacağına dair beklentim başından beri yoktu da, yine de bekleriz...
Beklemekle geçmedi mi ömrümüz zaten...