Mücadele

Issız adaya düşmüş iki adam var. Adamlardan genç olanı uyuşturucu bağımlılığından kurtulmaya çalışıyor. Daha yaşlıca olan ise onun sorunundan haberdar ve cebinde bir miktar uyuşturucuyu saklıyor.
Bir şefkat anında, yaşlı adam uyuşturucu bağımlısı gence kozasını kırmaya çalışan bir kelebeği gösterir. Kozayı kırıp kelebeğe yardım ederek kelebeği kolaylıkla özgürlüğüne kavuşturabileceğini anlatır.
Ne var ki, bunu yapsa kelebeğe yardım etmiş olmaktan çok, onu hayatta kalamayacak kadar zayıf bırakmış olacak.
Kozasını kırarak vereceği özgürleşme mücadelesi, kelebeğin doğada var olabilecek kadar güçlenmesinin tek yolu.
Genç adam mesajı hemen alır. Daha güçlü olmak ve sonunda bağımlılığından kurtulmak, özgürleşmek için mücadele etmesi şarttır.

* * *

Hayat böyle.
Bitmek bilmeyen mücadeleler, acı tecrübeler olmasa daha güçlü insanlar olmayı başaramayız.
Mücadele, özünde doğanın insanı güçlendirmek için çizdiği yol.
Mücadenin etrafından dolaşmak, ona teğet geçmek için imkanı ve fırsatı olan birçokları kendilerini zora sokmak yerine bunlara başvurmayı yeğleyebiliyor.
Çünkü korkuyor.
Oysa korkular -sonradan hep anlaşıldığı üzere- gerçek gibi görünen ama aslında gerçek dışı düşüncelerin toplamı. Kafamızda bir senaryo yazıp, mücadele ederken ne kadar çok acı çekeceğimizi düşünüp ondan kaçmaya çalışmak, sıklıkla düştüğümüz bir hata.
Oysa toplumsal ya da bireysel, içinde bulunduğumuz, başkoyduğumuz her mücadele bizi güçlendiriyor, olgunlaştırıyor, kendi gerçekliğimize biraz daha yaklaştırıyor.
Size inandırıcı gelmiyorsa bugüne kadar yaşadıklarınıza, başınızdan geçenlere dönüp bir bakın.
Bugüne kadar mücadele ederek başardıklarınıza bakın.
Tünelin sonunda ışık olmadığını sandığınız, bazı sorunların kuyusunda dibe çakıldığınızı düşündüğünüz zamanları hatırlayın.
Ya çıkışı buldunuz ya da o mücadele içinde her geçen gün biraz daha ustalaştınız, güçlendiniz.

* * *

Kelebek kozasında dışarı çıkıp çıkmamayı tartmıyor. Doğasında o kozayı kırmak var.
Biz insanların doğasında da mücadele etmek, büyümek, güçlenmek, olgunlaşmak var.
Bir arkadaşım yıllardır “Ruh kaslarımı güçlendirmek istiyorum” diyor ve buna çalışıyor.
Hepimiz gibi o da kendi mücadelesinin içinde. Biliyor ki mücadele etmeden o kasların sertleşmesi mümkün değil.
Etrafımda birçok insan ise Türkiye’den ümidini kesme noktasına gelmiş, “Nereye yerleşsek?” arayışlarına giriyor.
Oysa biraz kendi dünyalarının dışına baksalar, bu ülkede onyıllardır süren mücadelelerde acı üzerine acı tadanların dün ektikleri tohumların bugün filizlendiğini görecekler.
Hepi topu bir yıl mücadele edip nefesi kesilenler biraz yakın tarih okusalar, uzun soluklu mücadelenin tek yol olduğunu görecekler.
Kaçıp gitmek insanı özgürleştirmez...
Sadece daha zayıf bireyler yapar.