İzmir’i bırakın dağınık kalsın

İnsan yaşadıkça, tecrübe ettikçe, tecrübelerinden ders çıkardıkça, o dersi hayatının geri kalanında baş tacı ettikçe irfan sahibi oluyor.
Maneviyatın da tek yolu dinden geçmiyor.
Hadi dinden geçti diyelim...
Safi Müslümanlara bahşedilmiyor.

Size İzmirli çocukların nasıl büyüdüğünü anlatayım...
En azından benim nasıl büyüdüğümü.

Nüfus cüzdanımdaki din hanesinde İslam yazıyor.
Babaannem ve dedem hacıydı.
Aynı zamanda Atatürkçülerdi.
Evimizde yaşayan Hatice abla her yıl hacca giden, tesettürlü, odasına Saddam posteri asan Lübnan asıllı bir kadındı.
Gündelikçimiz Nuray, vaktiyle polislerin bile girmeye korktuğu Kadifekale’de yaşayan bir Kürt’tü.
Yuva niyetine gittiğim yer, Protestan çocuklarla bahçesinde oynadığım kiliseydi.
Anaokulum, Katolik rahibelerle dolu İtalyan anaokuluydu.
Lisem vaktiyle misyonerlik yapmak üzere şehre gelmiş bir okuldu.
Ve ben tek değildim.
Birçok İzmirli benzer yoldan geçmiştir.

Biz İzmir’de mensubu olduğumuz dini ortak paydaya koyarak büyümedik.
Biz, safi Kurban ve Şeker bayramlarını kutlayarak büyümedik.
Çocukluğumuz, ergenliğimiz camiler kadar kiliselerde, sinagoglarda geçti.
Mevlitler kadar vaftiz törenleri, bar mitzvah’lar, Noel partileri, Hamursuzlar, Paskalyalar da hayatımızın içindeydi.
Sırf şerbeti değil, kestaneli hindileri, mayasız ekmekleri de mideye indirdik.
Her baharda yumurta boyadık.
Bir kere değil, pek çok kez Meryem Ana’nın evine gidip mum diktik...
Efes’in taşları üzerinde çoktanrılı kültürleri anlamaya çalıştık.
İmamların “Abdestli kadınlar da öne buyursun” dediği cenazelerde bulunduk.

Tek tip dindarlığa tezat olarak doğrudur, İzmir’in farklı bir dindarlığı vardır.
“Herkesin dini kendine” klişesini çürütürcesine...
“Herkesin dini herkese” türünde bir dindarlığı.
İrfan dayatmaya özlem duyduğunuz İzmir, pek çoklarının hayat boyu uğraşıp edinemeyeceği irfanı damarlarında döndürüyor.
Zira İzmirli çokkültürlülüğü, tahammülü, anlayışı sonradan öğrenmiyor, onun içine doğuyor.
Gâvurdu, irfansızdı diye diye kaşımayın artık.
Zira İzmirlileri değil, kendinizi kaşıyıp kanatıyorsunuz.
İzmirliye değil, size zarar.
Üstüne gittikçe daha fena püskürtülüyorsunuz.