Umut da var çözüm de...

Yiten/yitirilen demeye varmıyor dilim.

Kavaklıdere, Tunalı bir nostalji değil henüz.

Umut da, çözüm de var.

Bandik’in satırlarında da Kavaklıderem’in her zaman diri tuttuğu bu umudu, "her şey mümkündür" vurgusuyla somut olarak görmek mümkün.

* * *

Bandik bugün bile Tunalı’nın yeniden sakinleştirilebilecek bir cadde olduğunu hatırlatıyor.

Hem de yeni açılan alışveriş merkezlerine yapılan yatırımların yanında lafı bile edilmeyecek yatırımlarla... Ve şöyle devam ediyor:

"Tunalı, son kavşak düzenlemeleri ile yaratılan keşmekeşe rağmen, taksilerin iki sıra halinde caddeyi işgal edemediği, işportacılara izin verilmediği, çöplerin daha programlı toplandığı, kaldırımların engellerden arındırıldığı, tabelaların görüntü kirliliği yaratmayan bir formda tasarlandığı, mağaza önlerinin çiçeklendiği, özgün kent mobilyaları ile kimliğinin güçlendirildiği, özel bir güvenlik sistemiyle korunan, korna çalınmasına izin verilmeyen, yaşamın ıskalanmadığı, sakinleştirildiği, her köşesinde her an sanatsal bir güzellikle karşılaşma olasılığının olduğu bir açık hava çarşısı olabilir.

Çevrede yapılacak otoparklar ve ulaşım planlaması ile yaratılabilecek cadde içinse hayallerin sonu yok.

Biz böyle bir projeyi kaç kez gündeme getirdik, kaç kez hayal kırıklığına uğradık sayamıyoruz.

Arjantin Caddesi’nden Esat Dörtyol’a kadar tüm alışveriş birimlerini bir çatı altında toplayan bir birimle yönetmek ve tüm bu hayalleri gerçekleştirmek için uğraşıyoruz.

Ama kent ve gündem öyle hızlı değişiyor ve bu girdap içinde cadde öyle hızla kan kaybediyor ki; ne kentliyi kentten koparan ulaşım politikaları ve hızlı yapılaşma harekatı içinde caddeyi devre dışı bırakan yönetimler, ne de bu birlikteliğe maddi manevi el uzatabilecek paydaşları yakalayabiliyoruz.

Yazınızı okuyunca hem sarsıldık hem umutlandık.

Niye olmasın dedik sizin söylediğiniz gibi, hayal gibi, ama hepsi mümkün ve gerekli."