Sen susma...

Senin sesini duymadığım zaman keyfim kaçar, nasıl yalnız hissederim kendimi.

Herkes susabilir...

Sen susma...

*

Dün yine zor bir gündü.

Polisler sendikaları, televizyonları bastılar.

Sabahın erken saatlerinde bir korku dalgası daha sindi insanların üzerine. Spikerler "eşzamanlı operasyon" diyorlar buna...

İster sağcı, ister solcu... İster tarafsız, ister taraflı... İster sıradan, ister ünlü... Kim olursa olsun "karşı devrimin" önüne çıkabilecek herkesi korkutmak amaçları.

Eşzamanlı...

(.........)

Doğrusunu istersen bir tanem...

Başarılı da oluyorlar derim ben.

Yürekli oluşundan şüphe etmediğim kimi yazarlar "korkuyorum" diye yazılar yazdılar. Kimi aydınlar televizyonlara çıkıp "korkuyoruz" dediler açık açık...

Aslında ben "korkuyorum" diyen açık yürekliliğin cesaretini ve korkmazlığını bilsem de... Ülkemizin üzerine kara bulutlar gibi çöken havayı anlatmak açısından ne kadar da doğru...

Ve gerçek...

Bak meydanlar boşaldı.

Kitle örgütleri sustular.

O aydınlık isteyenler artık sessiz...

Çoğu, değil meydanlarda milyonların önünde, cep telefonlarında bile konuşamaz oldular.

Nasıl boş ortalık...

*

Ama sen...

Sen benim dev yürekli yurttaşım, aydınlık yüzlüm, okurum, sevdam, dostumsun...

Karanlığa karşı duran, çocuklarına aydınlık günler bırakmaktan başka derdi olmayan... Bu ülkenin güvencesi-temeli... Uygar toplum olmanın tek teminatısın sen, korkma...

Senden haber alamadığım zaman canım sıkılır...

Sensiz olmaz...

Sen susma...