Sen sürün Süleyman...

Şu sıralar ne yapıyor Süleyman bilmiyorum.

Keyfi yoktur.

Her üniversite mezunu gibi, küçük bir araba hayalinden vazgeçmiş, bir belediye otobüsünün arka koltuklarında olsun işe gitme hayallerini kurmaya başlamıştır.

Ne o küçük evin hayali kalmıştır, ne köşe başında bekleyen kıza doğru bir demet çiçekle koşmak...

*

Bak Başbakan’ın oğlu daha mezun olduğu gün başarıyla Dünya Bankası’nda işe başladı.

9 bin kişinin katıldığı düğünle evlendi.

Dün Hürriyet’te haber vardı; 260 bin dolara güzel bir ev aldı Amerika’da çocuk.

146 metrekare diyorlar, College Park’ta...

*

Sen sürün Süleyman...

Çoktandır Süleyman’dan haber yok.

Üniversite mezunları boşu boşuna dolanıyorlar sokaklarda. 300-400 milyona sekreterlik arayanlar dahi henüz iş bulmuş değiller. Umutla birçok şirkete, kuruma, devlete, özel sektöre verilen CV’lerden yanıt gelmiyor.

Bazen bir tanıdığın tavsiyesi ile gülen yüzleri, çok geçmeden diyelim ki akşama yine sararıyor.

Kimse onlara iş vermiyor. Ailelerine karşı mahcup çocuklar. Birer suçlu gibi sindiler, sessizleştiler, boyunlarını büktüler.

Gözleri dolu dolu dolanıyorlar.

*

Niçin?..

Çünkü kolay para kazanılan, alın teri gerektirmeyen, ihalelerle-özelleştirmelerle-yağmalarla-üçkağıtçılıklarla ‘iyiye’ giden bir ekonominin doğal sonucudur bu.

Düzgün, dürüst okumuşlar aç kalırlar.

Siyasetçi-bürokrat-işadamı üçlüsünden oluşan vurgun çeteleri, odacıları, çaycıları ‘patron’ gibi gösterip bankalardan trilyon alırlar da, Süleyman katip bile olamaz...

Bu aptal büyüklerin yıllarca hırsızlara oy vermesinin bir doğal sonucudur, çocuklar çeker işte böyle cezasını.

Sürünür Süleyman...