Ne konuymuş ama

Bahsettiğim elbette ki hafta sonu babaları.

Konuştuk, rahatladık. Benim de eposta okumaktan gözlerim Japon balığı görüntüsüne büründü.
Şaka bir yana konuşmak, paylaşmak sanırım hepimize iyi geldi.
Hatta aldığım duyumlara göre iki çift de yazılanlar neticesinde baş göz oldu, pek sevindim, mutluluklar dilerim.

Ama sanırım dere tepe düz gittik, adamların da üzerine fazlaca gidiverdik.

Şimdi başka bir konu var, o da şu; aslında bu adamların işi de pek kolay değil.
Konu evlilik.
İkinci evlilikler yapıyoruz, adam evlatlarından ayrılıyor, çocuklar çoğunlukla analarda kalıyor ama biz ne yapıyoruz, kendi çocuklarımızı yeni yuvamıza getiriyoruz.
Adamın kendi çocukları burnunda tüterken elalemin çocukları başına kalıyor.
Bambaşka bir düzen kuruluyor.
Adam işten geliyor, evde iki çocuk; sevdiği kadının çocukları.
Ne tanıyor, ne ediyor, aşağı tükürse sakal, yukarı tükürse bıyık oluyor.
Kadın zaten adamın tepesinde bekliyor, bakıyor, adam çocuklarına nasıl davranıyor diye ister istemez bir baskı kuruyor.
Adam kadını elleyecek elleyemiyor, baş başa bir yemek yiyecek yiyemiyor.
“Eee hafta sonu gelsin, çocuklar babalarına gitsin baş başa kalalım” da diyemiyor çünkü hafta sonunda da adam kendi çocuklarını eve getiriyor.
Bu sefer kadın akla karayı seçiyor, kendi çocukları gitmiş, elin çocukları gelmiş, ne halt edeceğini şaşırıyor.
Çocuklar kendi çocuklarının odasında yatıyor.
Hafta sonu için babalarına giden çocukları da muhtemelen yeni evlendiği kadının çocuklarının odasında yatıyor.
Ha bu çocuklar arkadaş olup arada bir ailecek görüşebiliyorlar mı, o da tahmin edersiniz ki pek kolay olmuyor.
Peki, bu tip evlilikler nasıl yürüyor?
Zor, çok zor.
Hatta bir süre sonra tıkanmaya başlıyor.
Bu evliliklerde yırtanlar; çocukları büyük olup şehir dışında, ülke dışında okuyan çocukların aileleri oluyor.
Analar ve babalar arasındaki gizli çekişmeler, laf sokmalar hiç bitmiyor.
Ondan sonra bana gel de evlen diyor eşim dostum.
Ulan manyak mıyım, başımdaki stres yetmiyor, bir de elalemin çocuklarına mı bakacağım? Peşinen söylüyorum; bakamam.
Siz ne durumdasınız, buyurunuz yazınız.