‘Konuşan Fotoğraflar’ ne demek

Ünlü Alman fotoğrafçı Erich Auerbach’ın (1911-1977) müzikçi fotoğrafları bu konuda önemli belgeler olarak nitelendiriliyor.

Dergide önde gelen fotoğrafçılardan Clive Barda’nın fotoğrafları onları yakından tanıdığını gösteriyor.

Ara Usta da (Ara Güler) fotoğrafçının tanıdıklarını, dostluk kurduğunu daha iyi çektiğini her zaman söyler.

Sunu yazısında, fotoğrafların özgünlüğü konusunda birkaç örnek veriliyor. Egar köpeği ile... Herbert von Karajan uçağın yanında...

Dosyada yer alan müzikçilerin adlarını, çekim yılını, yerlerini, fotoğrafın yanında okuyunca, fotoğraflara bakma gereği duydum.

Mitsuko Uchida, 1991’de Royal Festival Hall’da piyano çalarken, vecd halinde görünüyor.

Ağzında piposu ile ünlü piyanist Radu Lupu, 1997 yılında Leeds Piano Yarışması’nı kazandığı zaman görüntülenmiş.

Valery Gergiev, 1997’de Rotterdam Philharmonic Hall’da Stravinsky’nin İlkbahar Âyini’ni yönetirken fotoğraflanmış.

Piyanist Martha Argerich, Walthamstow Town Hall’da enstrümanının başında. Yıl 1985.

Luciano Pavarotti, Donizetti’nin L’Elisir d’amore’sinin bir sahnesinde. Yıl 1985, yer Royal Opera House. Bologna’da operada Pavarotti’yi seyretmiştim.

John Ogdon, Fairfield’de piyanosunun başında. Tarih 1972.

Daniel Barenboim & Jacqueline du Pre. İyi bir orkestra şefi ve iyi bir çellist, iki müzikçinin evliliği bu kareye bütün sevecenliği ile yansımış. Yıl 1976.

Sir Simon Rattle, Barbican’da Nielsen’in senfonisini coşkuyla yönetirken. Yıl 1992.

Büyük besteci Igor Stravinsky, piyanonun başında tarih 1946’yı gösteriyor.

Claudio Abbado&Tereza Berganza. Ünlü şef ile ünlü mezzosoprano, Bizet’nin Carmen operasının kaydı sırasında fotoğraflanmışlar. Tarih 1979.

St. Johns Smith Square, Londra, 1977.

Leontyne Price, Walthamstow Town Hall, 1979.

* * *

ŞİMDİ gelelim bizim fotoğraf kullanımına.

Altında bir bilgi yok, yer yok, tarih yok.

Hele ünlü siyasetçilerin fotoğrafları sanırım sayfada grafik bir leke olarak yer alıyor. Fotomuhabirler habere gönderilse de, hemen arşivden bir kare seçilip sayfaya yerleştiriliveriyor.

Siyasetçilerle ilgili bir yazı varsa, herhangi bir fotoğraf yetiyor. Biz zaten onların çehrelerini ezberledik, çünkü ajanstan veya arşivden seçilen aynı kareyi defalarca görmüş oluyoruz.

O gün ne yaptı, hangi ilgi çekici pozunu göreceğim. Öbür türlü pul büyüklüğünde fotoğrafa bakmıyorum, üstelik gereksiz görüyorum. Eğer tanınmamış biriyse, elbet de açıklamasız bir fotoğraf konulabilir. Sözgelimi Fazıl Say’ın konser haberine, piyano başında bir fotoğrafı konuluyor. Zaten nerede olabilir? Ama aynı fotoğrafı kullanmanın da bir anlamı yok sanırım.

* * *

GAZETE yöneticilerinin, dergi hazırlayanların fotoğrafa daha fazla önem vermelerini, yazı kadar önemi olduğunu bir hatırlatmak istedim.

(*) Talking Pictures, BBC Music, December 2009, s. 26.