İlk adım

Yayalar, haklarına topluca ve en çok saldırılan kitle...

Hem de canları pahasına.

Karayolları genişliyor durmadan, ama yayaların yaşam alanı her geçen gün daralıyor.

Tek sığınakları kaldırımlar.

Ama kaldırımlar ya araç işgali altında.

Ya da Atatürk Bulvarı örneğindeki gibi iki karış...

Yürüme, hatta soluklanma hakları bile yok.

* * *

Ya otobana dönüştürülen şehir içi yollar?

Cinnah Caddesi, Gölbaşı, Eskişehir, İstanbul Yolu...

Ne zaman geçseniz, her an karşıdan karşıya sekmeye çalışan yayalar.

Her an ölüm akrobasisi.

Bütün bunlara rağmen, yayalar seslerini duyurabiliyorlar mı?

Sorunlarını, ihtiyaçlarını...

Söz hakları da yok.

 * * *

Gelişmiş ülkelerde, kent merkezleri yaya bölgesidir.

Meydanları, parkları, sanat-kültür merkezleri, geniş kaldırımları, yayanın hayatını kolaylaştıran aparatlarıyla...

Yaya geçitleri de, her zaman yayaların erişim haklarına saygılı yaklaşım ve yöntemlerle çözülür.

Yayalar üst ve alt geçitlere zorlanamaz.

Yayalar kısıtlanmaz.

Paris'te Champs Ellys, Londra'da Picadilly, Trafalgar, New York'ta Times Square, Roma'da Venezia, Venedik'te San Marco, Pekin'de Tiananmen Amsterdam'da, Moskova'da, Prag'da, Bükreş'te, Madrid'deki meydanlar, yaya bölgeleri, yaşayan örnekleri.

* * *

Toplu ulaşım da, yayanın sadece ihtiyacını değil konforunu da gözeterek planlanır.

Sadece gündüz değil, gecenin her saatinde de ulaşım olanağı sağlanır.

Ve bütün bunlar, kentsel canlılığı da yaratır.

* * *

Tunalı, 7. Cadde yaya bölgesi "olsun mu-olmasın mı"yı tartışırken, Ankara'da var olan, kökü giderek daha derinlere ulaşan sorunlu yapı gözönüne alınmalıdır.

Ve yukarıda sıraladığımız var olmayan yaya hakları.

Tunalı, 7. Cadde, bir ilk adım olabilir.