Haydi gelin gidelim

Serdar TURGUT

İstanbul sosyetesinin gizemli yanları bulunduğu kesindir. Örneğin beni en çok şaşırtan özelliklerinden bir tanesi, hemen her sosyete mensubunun ‘‘Country Road’’ adlı şarkıyı ezbere bilmesidir.

Hani şöyle giden şarkı var ya;

‘‘Country road / Take me home / To The place / I belong / West Virginia / Back to mama / Country Road, take me home’’

İşte bunu İstanbul'da ezbere bilmeyen nedense yoktur.

Devlet İstatistik Enstitüsü'nün son düzenlediği abuk sayım gününde, bir sürü lüzumsuz soru yerine, ‘‘Country Road şarkısını ezbere biliyor musunuz’’ sorusu bulunsaydı, İstanbul'un birçok mahallesinde buna şaşırtıcı bir düzeyde, örneğin yüzde 97'ler civarında ‘‘evet’’ cevabı geleceği de görülebilecekti.

Ancak bu fırsat kaçırıldı ve en azından 40 milyon kişi kadar nüfus fazlamız bulunmasına rağmen hâlâ üremekte ısrarlı olduğumuz dışında başka bir şey de tespit edilemedi abuk sayım gününde.

* * *

Şarkıyı söyleyenin illa da gitmek istediği West Virginia bölümünü çıkarırsak, bu şarkının iki özelliği net bir biçimde ortaya konulabilir. Bunlar sırasıyla:

1- Bu İngilizce söylenmiş arabesk temaları olan türküden başka bir şey değildir.

2- Ve de ‘‘Haydi gel köyümüze dönelim’’ şarkısının tıpatıp aynısıdır.

Dolayısıyla İstanbul'un yüzde 90'ı bu şarkıyı sevseydi, bunu ‘‘Terk edilip gelinen köyün nostaljik hatırasının bir tezahürü’’ olarak yorumlayabilirdim.

Ama sosyete neden bunu seviyor, işte bunu anlamak mümkün değil.

Ve ben, tamamen lüzumsuz şeylere kafayı takıp yazmak için maaş aldığımdan ne yazık ki sosyetenin bu tutkusuna da kafayı fena halde takmış durumdayım.

Acaba neden ezbere biliyorlar bu şarkıyı?

Kazayla bir yerde bu şarkı çaldığında neden bütün salon bir ağızdan ve belki de gözleri yaşararak bunu söylemeyi başarıyor?

Yoksa, yoksa... Sundukları bütün aksine görüntüye rağmen yoksa onlar da temelde köylüler mi?

* * *

Bu Country Road şarkısında tuhaf bir ‘‘alışkanlık yapma’’ özelliği olduğu kesin.

Hayatımda rastladığım en abuk olaylardan bir tanesi de bu şarkı nedeniyle gerçekleşti.

Bir süre önce New York'ta karaoke yapılan bir bara gitttim.

Biliyorsunuz bu karaoke Japonlar'ın bir icadıdır.

Japonlar'ın dünya estetik kültürel geleneğine başlıca iki katkıları olmuştur.

Bunlardan ilki karaokedir.

İkincisi de sumo güreşidir.

Gerçi karaoke, sumo güreşi kadar ince hislerle dolu değildir ama olsun o da bir estetik harikasıdır.

Karaokede, sesleri gerçekten berbat olan Japon erkekler, iyice sarhoş olduktan sonra, televizyonda sözleri yazılan şarkıyı yüksek sesle bağırırlar.

Karaoke yapıldığını bile bile neden bu bara gittiğimi sorarsanız bunu anlatamam, çünkü o zaman bende son beş yıldır istikrarlı olarak gelişmekte olan Asyalı güzel kadın fetişizmi üzerinde yazmam gerekecek ki, bu da tamamen lüzumsuz bir şey olur ve açıkçası bu konu sizi zerre kadar da ilgilendirmez.

İşinize bakın siz.

Neyse karaoke barına girdim. Hızla bir iki kadeh devirdim.

Sonra da felaket gerçekleşti.

Karaoke başladı.

Ve kısa süre içinde ikinci ve birinciden çok daha büyük felaket oldu.

Japonlar hep bir ağızdan Country Road şarkısına karaoke yapmaya başladılar.

Biliyor musunuz bilmem ama Japonlar'ın genetik yapısı İngilizce konuşmaya engeldir.

Bazı Japon fahişeler dışında İngilizce'yi doğru dürüst kıvırabilen Japon hemen hemen hiç yoktur.

Yukarda sözlerini aktarmış olduğum Country Road şarkısı bu nedenle onların yorumuyla aynen şu hale geldi:

‘‘Künrty Riiiid / Tik mu hikm/ To da pilace / Ayyy beylung / Wıst Vırginia / Beyk do maman / Küntry rid, Tik mu hikm.’’

Size bir şey söyleyeyim mi.

Country Road şarkısını Japon sarhoş erkekler bu tür İngilizce ile söylerken, televizyon ekranında da bir top söylenmesi gereken cümleleri tek tek işaret etmek için zıplayıp dururken...

İnsan o anda elinde bir silah olsa, hiç düşünmeden beynine bir kurşun sıkabilir.

Ve de üstelik mutlu olarak yapar bunu.

* * *

Bu hatıra aklıma gelince bizim sosyeteyi temelde köylü hislere hitap eden bu şarkıyı ezbere bildikleri için affettim.

Şurası kesindir ki sosyetenin hemen tümü anlamını katiyen anlamasalar da şarkıyı mükemmel bir İngilizce ile ve hatta Nashville aksanıyla söylemeyi başarmaktadırlar.

Sadece bu göz önüne alındığı takdirde bile Japon olarak değil de Türk olarak doğmuş olmaktan gurur duyabiliriz.

Onun için bütün West Virginia size helal olsun be...

Haydi hep beraber söyleyelim, isterseniz el de çırpın:

Country Road

Take me...

(Not: İlerde yazı konusu olabilecek konu taslağı: West Virginia'da ensestin, yani aile içi seks ilişkisinin yaygın olmasıyla bu şarkının anlatmak istedikleri arasındaki olası ilişkiler irdelenecek...)