Genç gezeteciler...

Yumdum gözlerimi, gözkapaklarım perde...

Eski-tozlu bir sinema makarasını takıverdim, siyah-beyaz sinemam başladı...

Çizik çizik kareler...

Kopuk kopuk görüntüler...

(......)

Bir tıfıl muhabir, boynunda fotoğraf makinesi asılı, koltuğunun altında TK 22 teyp...

Başbakanlık Binası'nın önündeki merdivenlere gazeteciler oturmuş, içerden kim çıkarsa yıldırım gibi fırlayıp etrafını sarıyorlar, teypler açılıyor, flaşlar patlıyor...

O küçük gazeteci ordusu arasında, o küçük gazetenin küçük muhabiri şaşkın ve beceriksiz...

Bir mesleğin ilk adımlarıdır, başaramamak korkusu ölümcül...

Yine bir büyük adam çıkıyor içeriden, imam kılıklı bir lider... Muhabirler bir anda etrafını sarıyorlar... Teypler açılıyor, flaşlar patlıyor ve lider konuşsun diye bir sessizlik...

Tıfıl gazeteci de teybinin düğmesine basıyor... Molla kılıklı lider konuşmak için tam ağzını açacakken, tıfıl gazetecinin yanlış düğmesine bastığı teybinden bangır bangır bir şarkı yükseliyor:

‘‘Lorke lorke lorke...’’

*

Dün gazetelerde ülkenin iki ayrı yerinden, iki haber vardı:

Sıvas'ta MHP'li Tarım Bakanı Gökalp ilaç içerken resmini çeken genç gazeteciyi, korumaları bir güzel dövdüler...

Niğde'de ise MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'yi izleyen iki muhabiri polisler dövdükten sonra Emniyet Müdürü onlara ‘‘Ankara'yı karıştırdıktan sonra burayı da mı karıştıracaksınız, şerefsizler...’’ dedi...

Ne yapacaksınız?..

*

Sizler genç gazetecilerin dünyasını bilmezsiniz...

Var olmak ile yok olmak arasındaki o ince çizgide, durmadan koşmak... Parasız cepler ile bir hayal áleminde etkin konaklar kurmak... Kentin ışıkları azalıp da insanlar uyurken, atlanmış muhtemel haberler adına yanmak...

Bir gururu acı çekerek yaşamak...

Her başarısızlık karşısında sessizce ağlamak...

Önce yavaş yavaş dövülmeye, sonra vurulmaya alışmak...

Siyah-beyaz sinemamda makara dönüyor...

Kareler çizik çizik...

Kopuk kopuk görüntüler, tıfıl gazeteci teybin düğmesine kızıyor, gözleri ıslak...