Fransızlaşmak

Fransa’nınki ne bitmez tükenmez bir nefretmiş ki, Türkiye’yle sürekli uğraşıyor.

Tarihboyu hiç bir konuda kesin tavır koyamayan kaypak bir karakterin, sıra Türkiye’ye gelince bu kadar kararlı oluşu hayret değil midir?

Bize bu yaptığı, resmen sanal soykırım.

Sanal... Çünkü elinde kılıcı yok.

Bir o eksik.

*

Bay Chirac, geçen hafta Erivan’dan aldığı gaz’la döndü Paris’e.

Duygularını katlamak için Erivan’da yaptığı ilk iş, soykırım anıtı’nı ziyaret.

Sonra da eski ASALA hâmisi Aznavur’un konseri.

Gözlerinden mutluluk akıyordu.

Bu devirde, bu nasıl bir Avrupalıdır ki kan ve gözyaşını sürekli diri tutmak ister?

Ve tasarı kanunlaşıp, senato’dan da geçip eğer önüne gelirse, kimbilir ne büyük zevkle ve saniyede imzalar.

*

Keşke...

Bu tasarı keşke kanunlaşsa.

İbret-i âlem için...

Şu Fransa’nın sos’larla ve esans’larla örttüğü pisliği, iyice bir ortaya dökülse.

Başroldeki gizli santrafor yine Chirac’tır.

Yıllarca Devlet Başkanlığı yaptığı halde ülkesini bir adım ileri götüremeyen Bay Chirac, bilin ki kötü bir jübileye hazırlanıyor.

Yerine gelecek olan Mösyö, enkaz devralacak, enkaz.

Oylamayı hiç merak etmiyorum.

Bugün nedir ki?

Fransa’nın Fransızlaşma günüdür.