Düşündürdükleri

Ne güzel.

Akşam bir dâveti bir sözü olanlar, programlarını bozdu, lokanta ve restoranlardaki rezervasyonların büyük bölümü iptal edildi. Dünkü gazeteler mâteme büründü.

Yapmacık yok...

Bütün Türkler Hrant Dink’i, kendi yüreğinde hissetti.

*

Şimdi durun.

Burada bir sitemim var.

Çünkü 22 yıldır her gün PKK kurşunlarıyla ölen Mehmetleri, bizim Kürt kardeşlerimiz kendi yüreğinde galiba hissetmedi.

Sokağa dökülüp hiç lânetlemedi. Bir miting yapmadı. Hepimiz birer Mehmet’iz diye pankart açmadı.

Soruyorum Yaşar Kemal’e:

- Hangi Mehmet’in cenazesine katıldı?

*

Dün aldığım elektronik mektuplardan birinde, genç bir okuyucum diyor ki:

- Her Ocak Ayı’nın 3’üncü Cuması’nı, Hrant Dink Günü ilân edelim.

Bu kadar duygulu bir millet, 1071’den beri beraber yaşadığı kendi kardeşlerinden de elbet birazcık duygu bekleyecektir.

Var mı itirazı olan?