Devlet vatandaşından sadakat bekler

Gözümüzü kırpmadan can verdik.

Yıllardan beri bu ülkenin ortak değerlerini korumak için büyük fedakárlıklara katlandık.

Tasada ve kıvançta, iyi günde, kötü günde yüreğimizde duyduğumuz ortak duygularla güldük, ağladık.

Geleneklerimizle, göreneklerimizle, türkülerimizle, coşkularımızla, hüzünlerimizle hep tek yürek olarak yaşadık.

Gün oldu, ülkemiz ekonomik krizler içine düştü. Birlikte dayandık.

Yemedik, içmedik ama ülkemizin düzlüğe çıkması için ağzımızı açmadık.

Gün oldu, dünyanın parmak ısırdığı başarılara imza attık. O zaman hep birlikte sevinip göklere uçtuk.

15 yıl süren terör hepimize acı dolu günler yaşattı. Ruhlarımız inanılmaz depremlerle sarsıldı.

Ama bu ülkenin soylu insanları bütün alçakça kışkırtmalara, provokasyonlara rağmen o en kötü günlerde bile büyük bir sabır ve hoşgörüyle birbirini incitmedi.

Şimdi birkaç haddini bilmez alçak, bu ülkenin insanlarını birbirine düşürmek istiyor.

Sabırları zorluyor.

Burada Kürt kökenli vatandaşlarımıza, politikacılarımıza büyük görevler düşüyor.

Bu alçaklara gerekli tepkiyi önce onlar göstermeli.

Ülkelerine sahip çıkıp, en kutsal ortak değerimiz olan bayrağa saygı duymayan alçaklara haddini bildirmeli.

Kökeni ne olursa olsun Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan herkesin bu ülkeye karşı yükümlülükleri vardır.

Hepimiz bu ülkeden başka yaşayabileceğimiz bir toprak parçası olmadığını, olamayacağını biliyoruz.

Bunu unutmamalıyız.

Hiç tartışmasız devlet vatandaşına şefkatle yaklaşmalı, onları incitmemeli, iyi günde, kötü günde onlara sahip çıkmalıdır.

Her vatandaş devletinden bunu bekler.

Ama devlet de vatandaşından sadakat bekler.


Heykel yerinde, Gökçek nerede?


11 yıl önce, ben böyle sanatın içine tükürürüm deyip ‘Periler Ülkesinde’ heykelini parçalayıp kaldırdığı gün Ankara Belediye Başkanı Melih Gökçekbenim için bitmişti.

Ondan sonra onu hep cam gibi gördüm.

Yani görmedim.

Şimdi heykeltıraş Mehmet Aksoy’un o heykeli mahkeme kararıyla yerine kondu.

Adalet gereken kararı tam 11 yıl sonra verdi.

Çoook, çoook geç...

Ama yine de mutluyum.

Melih Gökçek’e gelince...

Onu affetmem mümkün değil.