Davalının ölümü

Alınteri Bulvarı’nda.

Yeni bir hayatın peşindeydi belki, 56 yaşında.

Belki ilk kez kendi işini kuracaktı, belki son umuduydu.

Bilmiyorum.

O dükkanı kiralamadan önce Alınteri Bulvarı’ndaki parkta oturmuş, bir süre soluklanmıştır.

Kimbilir.

Belki hayallerini soluklandırmıştır.

* * *

Bilmiyorum, ne iş yapıyordu.

Nasırı elinde miydi, yüreğinde mi...

Arkadaşımız Nurettin Kurt’un haberinde rastladım Bekir Danacı’ya.

Hani o Alınteri Bulvarı’nda dükkan kiralayan...

* * *

Açmış dükkanını.

Sonra iki ay ödeyememiş kirasını.

Mahkemelik olmuş.

Adliye’ye ilk kez mi düştü yolu, tanır mıydı oraları.

Bilmiyorum.

Bekledi dava sırasını.

O loş, kalabalık koridorlarda.

Sonra çağırdı hakim:

“Davalı Bekir Danacı”.

Mübaşir yanıt verdi:

“Koridorda beklerken ölmüş hakim bey”.

* * *

Kalbi kaldırmamış.

Düşmüş, koridora.

Üzerine bir örtü örtmüşler.

Belki masa örtüsü, belki bir perde parçası.

Etrafını banklarla çevirmişler.

İki saat sonra kaldırılmış bedeni mahkeme kapısından.

* * *

OSTİM, 50 bin kişinin çalıştığı, gündüz nüfusu 200 bine ulaşan bir başka diyar.

Ve başka hikayeleri var orada, alınterinin...

a