Çıkın yollara...

Kim nerede marşlar söylüyorsa, kim nerede cumhuriyeti kutluyorsa, kim yürüyorsa yollarda, katılın onlara...

Ve bir kez daha düşünün...

Hiçbir Cumhuriyet Bayramı bu kadar anlamlı, bu kadar önemli ve bu kadar gerekli olmamıştı.

80 yıl önceki kadar önemlidir bugün...

80 yıldan bu yana en önemli bayramdır bu...

*

Ankara'nın soluk gaz lambası ışıklarında o gece çağdaşlığın-uygarlığın-adam gibi bir ülke olmanın yolunu açmıştı cumhuriyet.

Yobazlar tabii ki direndiler.

Ama cumhuriyet yola çıkmıştı bir kere.

Marşlar okuyarak, küçük bayraklarını sallayarak yürüdüler cumhuriyetçiler.

Sonra...

Cumhuriyet kendi çocuklarını büyüttü...

Onuncu yıl, yirminci yıl, otuzuncu, kırkıncı, ellinci yıl...

*

Ama 80'inci yıl öbürlerine benzemiyor.

Bir anda her şey değişti...

Cumhuriyeti istemeyenler iktidar oluverdiler.

Cumhuriyetin asla vazgeçilmez devrim yasaları bir bir devrilmeye, yırtılıp bir kenara atılmaya başladı.

Cumhuriyet çocuklarının tam 80 yıl didinip-çabalayıp yaratmak istedikleri o çağdaş-uygar fotoğraf yırtıldı, yerini İranvari fotoğraflara bıraktı.

Asıl acısı; kimi cumhuriyet çocukları dönek çıktılar...

Çoğu aydın, çoğu sanatçı, çoğu işadamı, çoğu medya bir anda cumhuriyeti istemeyenlerin yanında yer alıp, cumhuriyete düşman kesildiler.

Bir ülkeyi, bir ulusu var eden cumhuriyet anlayışını gereksiz ve işe yaramaz saydılar.

80 yıl sonra geldi ihanet...

*

Bugün onun için önemli...

En zor, ama en gerekli bayram bugün...

Bayraklarınızı alıp çıkın yollara...

Kim marşlar söylüyorsa, kim bayrağını sallıyorsa, kim cumhuriyeti kutluyorsa, kim yürüyorsa, katılın onlara.

80 yıl önceki kadar önemlidir bugün...

Yaralı-bereli...

Ama yaşamalı cumhuriyet...