Acarkent, Türk’ün hukukla sınavı

Bu kadar açık. Bu maddeler, gelmiş geçmiş bütün Orman Bakanlarını, şimdiki Bakan Osman Pepe dahil ve Orman İdaresi personelini sorumluluk altında tutuyor. Osman Pepe şimdi avazı çıktığı kadar bağırıyor, iyi ve doğru şeyler de söylüyor. Ama, Pepe dört yıldır ne yapıyor? Dört yıldır Acarkent’i bilmiyor mu?

Acarkent hem gerçek, hem simge. Acarkent Türkün hukukla sınavı. Değil yasaların, hatta Anayasa’nın çiğnendiği bir yer.

SİSTEMİN İŞLEYİŞİ

Anayasa ve yasalara rağmen, pratikte sistem şöyle işliyor.

Birileri gidip orman arazisinin içine ev yapıyor ya da tarla açıyor. Örneğin, Karadeniz ve Düzce’de fındık tarlaları böyle. Acarkent böyle. Yaylalardaki evler böyle. Türkiye’nin çeşitli yerlerde böyle yer çok.

Ormanın amaç dışı kullanımını gören Orman İdaresi memurları, işe tutanak tutmakla başlıyor. Böylece, komisyona havale, dizisi oynamaya başlıyor. Oysa, yasa çok açık, ne tutanağa gerek var, ne kimseye sormaya, ne adamları mahkemeye vermeye.

Orman İdaresi’nin yapacağı tek iş var: Yıkmak.

Sistemin pratiği tabii ki, böyle değil. Tutanak, derken rica, derken para-pul vaziyeti, bir de bakmışsınız ki, orman içinde koca bir kasaba. Yüzlerce villa ve hatta on-onbeş katlı binalar.

Huzurlarınızda Acarkent ya da bilmem ne kent.

88’DEN BU YANA

Acarkent tam bir prototip.

Burası orman arazisi olduğu halde, yapılaşmaya izin veriliyor. İzin verilirken, devrede sadece Orman Bakanlığı yok. Bağlı belediyelerin izinleri de var. İlk adım 1988’de atılıyor. Yapılaşma, çok katlı binalarla hálá sürüyor.

Bu durumda, 1988’den bu yana, verilen izinlerde kimlerin imzası varsa, hepsi sorumlu. Zaman aşımına sığınmadan, hepsini yargı önüne çıkarmak gerekiyor. İlgili bakanlar, bakanlıkta ilgili bürokratlar, bakanlığa bağlı yerel orman yöneticileri, Beykoz Belediye Başkanları, kim varsa.

Acarkent zincirleme reaksiyon gibi. Türkiye’nin nasıl yönetildiğinin resmi. Türkiye’nin hukuk devleti olmadığının resmi. Türkiye’de kaba kuvvetin geçerli olduğunun resmi.

Şimdi bunca kıyamet kopuyor. Hatta, Acarkent’te tapuların geçersiz olduğundan hareketle, tapulara iptal davası açılıyor. Aslında doğru.

Ancak, kopan kıyamete rağmen, pratikte olayın nasıl gelişeceği belli. Bir süre sonra, her şey gibi, bu konu da tozlu raflardaki yerini alacak. Acarkent’te villalar bir yana, yükselen binalardaki katların satış ilanları sayfaları dolduracak.

Osman Pepe’ye sade bir önerim var. TV ve gazetelerde bağırması iyi. Orman yağmasını kamu oyu ile paylaşması iyi. Ama, sıra iş yapmakta.

Hukuku sonuna kadar işletsin. Varsa, kendi dönemindekiler ve AKP’li belediye başkanları dahil, bütün sorumluları mahkemeye versin.

AB’liyim, AB’lisin, AB’liyiz diye tesbih çekmek yerine, hukukun işletilmesi AB’li olmayı hak etmenin ölçüsü.

Halide Edip nur içinde yatsın, Kurtuluş Savaşı, Türk’ün Ateşle İmtihanı. Çok sıradan gibi gelen, ama artık tipik bir olaya dönüşen Acarkent, Türk’ün hukukla sınavı.

Ayı vuran Başkan’a soruşturma

ERZİNCAN’a bağlı Uluköy Belediye Başkanı Salih Kara aynı zamanda korucu. Korucu olduğu için kendisine Kalaşnikof veriliyor. Salih Kara o tüfekle bir ayıyı öldürüyor.

Ağustos sonundaki bu olay, o tarihte basına yansıyor ve Türkiye pek böyle şeyler olmaz ama- kamuoyu duyarlı davranıyor, tepki gösteriyor. Olay tam unutulup gidiyor derken, iyi bir haber alıyorum.

Ayının öldürülmesi üzerine, Erzincan Çevre ve Orman Müdürlüğü Kara Avcılığı Yasası’nın beş ayrı maddesi gereğince, Salih Kara’ya toplam 1.410 YTL (bir milyar 410 milyon TL) ceza kesiyor. Kara’nın avukatları cezaya itiraz ediyor. Konu mahkemede.

Bununla kalmıyor. Erzincan Cumhuriyet Savcılığı, memuriyeti kötüye kullanmaktan dolayı, Salih Kara hakkında dava açmak istiyor. Dava açılması, Valinin iznine bağlı.

Vali Ali Güngör bu izni veriyor.

Ayı öldürme olayı ağustos sonunda, Valinin soruşturma izni vermesi 10 Ekim’de. Bir buçuk ay sonra. Biraz yavaş işliyor ama, idare ve hukuk yine de işlediği için, iyi bir örnek.