10 yıl önce

Acılarımızı tazelemek yerine, o günkü Türkiye’yle bugünkü Türkiye’yi kıyaslamak bize belki moral getirebilir.

Herkes bulunduğu çevreye baksın, bir karşılaştırma yapsın.

Deprem kültüründen yeşilleşen Marmara’ya, altı sıfır atılan para’dan TC?kimlik numarasına, AB?yolunda alınan mesafeden iletişime ve ulaşıma kadar, herkes her yere bir baksın.

Sağlığa, eğitime, turizme, ithalata, ihracata, her şeye baksın.

***

Tabii, 10 yıl sonrasıyla da bugünkü Türkiye’yi kıyaslayacağız.

Türkiye süratle değişiyor.

Bazı dallarda gerilediysek bile, yine de karnemizde büyük gelişme var.?Dün suç olan şeyler, bugün hak sayılıyor.?Demokratikleşme yeni özgürlükler getiriyor. Sigara yasağı’nı bile hazmetmiş bir Türkiye, 10 yıl önce aklımıza mı gelirdi?

***

Doğan Gurubu hariç, büyük medya organları birkaç kere el değiştirdi. Banka sahipleri bile değişti. Türkiye futbolda dünya üçüncüsü oldu, Avrupa’nın ilk dördü arasına girdi. Nobel ödülünü bir Türk aldı. Hepsini saymıyorum ama siz sayabilirsiniz. Bardağa dolu tarafından bakarsanız moral bulacağınız çok şey var.

Rezillikleri unutun.

***

On yıl içinde sahiden büyük değişiklikler var.

Değişmeyen tek nesne siyasi terbiye ve üslup.

Aynı hamaset.

Aynı hakaret.

Ve aynı düzeysizlik.

20 yıl önce de böyleydik, 30 yıl önce de. Biliniz ki 10 yıl sonra da böyle olacağız.

1999 depremi gerçi dayanışma ve yardımlaşma ruhumuzu tekrar canladırmıştır ama sevgi’ye hâlâ yaklaşamadık. Biribirimizi bir türlü sevemedik. Hatta nefret ve husumet daha da şahlanmıştır.?Fitne, haset ve fesat önde koşuyor.

Fakat siz bunlara bakmayın.?Bardağın dolu tarafına bakın.

Niye?

Çünkü genlerimizi değiştiremeyiz. Halbuki uygarlık, otomatiğe bağlanmıştır. Geri dönüş yok.