Dünya turuna çıkarken yapmanız gereken 10 şey!

Güney Amerika seyahatinden zihnimizin derinlerine bir fikri yerleştirerek dönmüştük. İstediğimizde dünyanın en ücra köşesine bile gidebiliyorduk. Dışardan göründüğü kadar zor değildi. Seyahat çok keyifli geçmişti ancak dönüşte bizi bir görev bekliyordu, askerlik. Okuldan mezun olalı epey zaman olmuştu ve bu görevi ertelemenin gereği yoktu. Askere gitmeye karar verip başvurumuzu yaptık ve askere alındık. Görevi tamamlayıp İstanbul'a döndükten sonra büyük firmalarda işler bulduk. İyi para kazanmaya başladık.

Kendimizi tüketim kültürünün vaat ettiği şeylere kaptırdık. Hatta araba bile aldık. Her şey tam gibiydi. Ama hiç bir şey yok gibiydi aynı zamanda. Mutlu olamıyorduk. Böyle hissettiğimiz zamanlarda kendimizi hemen yurtiçinde veya dışında yollara atıyorduk ve biraz olsun mutlu oluyorduk. Ama geri dönüyorduk her seferinde.

Çıktığımız kısa süreli yolculuklarda tanıştığımız bazı insanların hayatları aklımızı fazlasıyla karıştırıyordu. Bu insanların bazıları kendi ülkelerinden ayrılmışlar ve aylarca hatta yıllarca yollardaydılar. Bambaşka hayatlar yaşıyorlardı.

Biz ise takvimlere bakıp hangi resmi tatille iznimizi birleştirip 2 gün daha fazla yolculuk yaparız onun hesabını yapıyorduk. Bildiğimizin dışında farklı yaşamlar olduğuna tanıklık ettik bu kısa yolculuklarda. Biz de böyle bir hayatı tecrübe etmek istiyorduk, uzun süren bir seyahatle dünyayı keşfetmek istiyorduk. Tabi bunlar sadece lafta kalıyordu.

Mantığımıza yenik düşüyorduk, konfor alanımız bize çok rahat geliyordu ve o girdaptan çıkamıyorduk. Günler geçiyor, yavaş yavaş yaşlanıyorduk.

Yeni bir kış mevsimine girmiştik. İkimiz de İstanbul'u çok seviyorduk. Özellikle gece herkesin sıcak evlerine, televizyon başına çekildiği saatlerde kendimizi dışarıya atıyorduk. Böyle zamanlarda sokaklar bomboş ve İstanbul çok güzel. Haftada birkaç kez Üsküdar Kuzguncuk'taki bir kahveye gidip sahlep içerek dünyayı gezme fikrini konuşuyorduk.

O dönemde bu kahvenin tek tük müşterisi olurdu kış aylarında. Kahve en özel müşterisini yıllar önce kaybetmişti. Can Yücel buraya sık sık gelir bir şeyler yazıp çizermiş. Hatta bazı el yazısı notları da kahvenin duvarında asılı dururdu. Can Yücel'i seviyorduk özellikle Başka Türlü Bir Şey dizeleri bizim için çok şey ifade ediyordu.

başka türlü bir şey benim istediğimne ağaca benzer, ne de bulutaburası gibi değil gideceğim memleketdenizi ayrı deniz,havası ayrı hava...

Dünyayı gezme fikrini o kadar çok konuşuyorduk ki artık kendimizi bile sıkmaya başlamıştı. Çünkü sadece konuşmadan öteye gitmeyen bir konuydu. Bunun farkına varmıştık ve harekete geçmemiz gerektiğini düşündük. O soğuk gecelerden birinde önemli bir şey oldu, korkularımızı kenara itip bir karar aldık. Dünya turu yolculuğuna çıkacaktık.

Peki ama bu işe nereden başlayacaktık, ilk ne yapmalıydık? Belki de mühendis olduğumuz için teknik açıdan yaklaştık olaya. Bir internet sitesi hazırlayıp yol hikayelerimizi herkesle paylaşmalıydık. Daha önce bir isim düşünmemiştik ama bulmakta hiç zorlanmadık. Sanki Can baba kulağımıza fısıldayıverdi o anda. BaskaTurluBirSey.com Hemen kontrol ettik ve inanması güç bir şekilde bu adres boşta görünüyordu, o gece satın aldık bu adresi ve ilk somut adımı atmış olduk. Ancak bunu en yakınlarımızdan bile bir sır gibi sakladık. Sanki herkese anlatınca gerçekleşmeyecekmiş gibi düşündük.

Kış mevsimineydik ve yolculuk tarihine karar vermiştik, Haziran ayı olacaktı. Haziran'a kadarki günlerimizi bu yolculuğa hazırlık için harcayacaktık. Peki neydi bu hazırlıklar?

1. Rota: Haritayı yere koyup dünya üzerinde görmek istediğimiz yerleri işaretledik. Sonra bu noktaları basitçe birleştirip bir çizgi oluşturduk, bu bizim rotamız oldu. Bu rotayı karadan takip edecektik ve tahminen 1 yıl sürecekti.

2. Bütçe: Eteğimizdeki taşları döktük. Pek fazla birikmişimiz yoktu. Bundan böyle kemer sıkacak ve para biriktirecektik. Gereksiz masraflardan kaçınacaktık. Biriktirdiğimiz parayı da 1 yıl yetecek şekilde dikkatli harcayacaktık, lüksten kaçınacaktık. Her ayın ve ülkenin bütçesini belirledik.

3. Sağlık: Seyahat edeceğimiz noktalar arasında çeşitli salgın ihtimali olan yerler de vardı. Bu sebeple bazı aşıları olduk. Bunun yanı sıra her ihtimale karşı yurtiçinde ve yurtdışında bir yıl boyunca geçerli olacak şekilde sağlık sigortası da yaptırdık.

4. Fotoğraf: Yarı profesyonel bir fotoğraf makinesi aldık. Bunun yanı sıra bir süre temel fotoğrafçılık eğitimi aldık. İstanbul'da yaptığımız deneme çekimleriyle mümkün olduğunda makinelere alışmaya çalıştık.

5. Elektronik: Yolda sitemizi güncellemek için küçük bir dizüstü bilgisayar aldık.

6. Fizik: Düzenli yüzerek ve idman yaparak fiziksel dayanıklılığımızı arttırmaya çalıştık.

7. Vize: Başlangıç rotamızdaki birkaç ülke için vize aldık diğer vizeleri ise yolda almayı planladık.

8. Çanta: Tekerlekli valizle dağlara, çöllere gitmemiz zor olacağı için eşyalarımızı koyacak dayanıklı bir sırt çantası aldık.

9. Aile: Hazırlıkların psikolojik bölümü de var. Ailemizin gönlünü almak. Bir Türk ailesi için evladının kurduğu düzeni bozup dünyanın ücra köşelerine gitmesi anlamsız bir karar çoğu zaman. Ailelere durumu açıkladık. Aldığımız kararlara saygılı oldular ancak elbette endişelendiler. Zamanla duruma alıştılar.

10. İstifa: Dünya turu hazırlığının belki de en önemli hazırlığı. Çünkü bu adımı atınca geri dönüşü olmayacağını biliyorduk. İkimiz farklı şirketlerde çalışıyorduk. İstifa gününü kararlaştırdık. O gün işyerindeyken telefonlaştık ve aynı anda koltuklarımızdan kalkıp müdürlerimize doğru hareket ettik. "biraz konuşabilir miyiz?"İstifa sonrası koltuğuma dönüp ne yaptım ben diye düşündüm. Hemen bir fotoğraf çektim. Bu şaşkın yüz ifadesi artık dünya turuna çıkmaya hazır bir insanın yüz ifadesiydi.