Nur Hande Başpınar

Cebeci’deki İltekin İlkokulu’ndayız, 90’ların başı.

23 Nisan yaklaşırken, yurt dışından çocukları misafir edebileceğimizi öğrenip, çok heyecanlanıyoruz. Ailelerse ikiye ayrılıyor: -Misafir olacak çocukla çat pat da olsa ortak bir dili bile konuşamamayı ve daha bir dolu imkânsızlığı mesele etmeyenler. -Emanet çocuğu Ankara’da tropikal örümcek sokabilme ihtimali dahil pek çok kötü olasılık aklına üşüşenler. Benim ailem ikinci gruba dahildi. Yaptığım hiçbir duygu sömürüsü işe yaramadı. Mavi elbiseli, saçları Afrika örgülü, siyahi bir kız hatırlıyorum. Hatta bu satırları yazarken aradığım fotoğrafını da buldum. Solda ben, arkada kıymetli öğretmenim Leman Özveren. O kızı misafir eden arkadaşım, vedalaşırken saçlarından bir örgüyü kendisine bıraktığını söylemiş, tüm ısrarlarımıza rağmen getirip göstermemişti. Bu tatlı misafirlik hepimizin hayaliydi. Anlattığı hikâye de öyle heyecan vericiydi ki yalan söylemiş olma ihtimalini düşünmedik bile... İşte bizim ağırlamadığımız, sadece 23 Nisan’da İltekin İlkokulu’nun bahçesinde bir araya geldiğimiz bir çocuk, benim anılarımda böyle yer etti. Tüm bunları hatırlamama ise @inantemelkuran’ın “80’lerde Ankara’da oturup, evlerine yurt dışından 23 Nisan gösterileri için gelen çocukları misafir eden arkadaşlar anlatabilir mi anılarını. Kulağımızın pası gitsin biraz” tweet’i vesile oldu. İşte yanıtlar:



BAHÇELİ BEBESİ TANIŞTIRMADI

@birnefeslikgun Çok istemiştim, ilkokulum Çinçin Mahallesi’nde olduğu için bizim okula vermemişlerdi. Bahçeli’de oturan bir akrabamıza vermişlerdi. Çok istememe hatta ağlamama rağmen tanıştırmadı Bahçeli bebesi bizi. Hâlâ sevmem o akrabamı. Sınıf farkını o 23 nisanda öğrendim.
@LeydiDapanvil Daniela. Moldovalıydı. Misafir etmiştik bir ay kadar. Ortak dil yok denecek kadar azdı ama biz çok iyi anlaşmıştık. Çok anı var ama en güzeli birbirimizin düğünlerine gitmemizdi. Onca yıl sonra birbirimizi ilk gördüğümüz an direkt gözyaşları pıt pıt.

Kentlinin can sıkıntısı, sanal aleme türlü şekillerde yansıyor. Son olarak Eskişehir Yolu’ndaki ilginç binanın fotoğrafını paylaşan @kendinesahip’in “Buradan kayma fikri çık artık aklımdan” demesiyle, çok sayıda kent sakininin aynı hayali kurduğu ortaya çıktı. İşte paylaşıma gelen yorumlardan bazıları:

 

@birdelimelodi Her gün iş çıkışı önünden geçiyorum ve aklımda sadece bu düşünce oluyor. Yalnız değilmişim teșekkürler.
@nurccicek Tüm Ankara’nın hayali.
@slothwr Bu şehre her gittiğimde sıkılmaktan benim de aklıma denemek geliyor eğlenirim belki diye.
@seek_there Ceki çen abimiz yaptı o işi yıllar önce.
@Atreyuna Jackie Chan misiniz acaba?

Sosyal medya sakinleri, bu hafta üç soruya yanıt aradı. Kentin sürprizlerle dolu hava durumu, düşen cemrelerin akıbetini sorgulattı.

Cemrelerin koronavirüs karantinasında olduğu iddia edildi. Güneşe ateş ettikleri efsanesi dilden dile dolaşan hemşehrilerinin yöntemini Ankara ayazı üzerinde denemek isteyen Adanalı bir vatandaş, “Ankara’da soğuğa ateş eden ilk Adanalı olarak tarihe geçeceğim ama ateşli silahlara karşı olduğum için sadece hayal ediyorum” dedi. İkinci olarak, Ankaralının kullandığı ‘la’ ile popüler kültür ‘la’sının bir olup olmayacağı masaya yatırıldı. Popüler kültür ‘la’sı kulağı tırmalarken, ‘Ankara’nın kadim notası la’nın kentli tarafından kullanıldığında cümleye yedirildiği, var mı yok mu anlaşılmadığı tespiti yapıldı. Üçüncü soru ise; Başkent’in, ‘İllere Göre Risk Haritası’nda ‘çok yüksek riskli(kırmızı)’ iller arasında yer alması nedeniyle soruldu: ‘Gri diyenler utanıyor mu?’

DÜŞEN CEMRELERİN AKIBETİ NE OLDU

Kent, sabahtan akşama dört mevsimi yaşatan hava durumuyla kendine sosyal medyada yine geniş yer buldu. @ince_named, ‘D vitamini almak için harika bir yer. OSTİM sanayi’ notunu düşerken, daha D vitaminin vücuttaki emilim süreci tamamlanmadan gelen kar yağışı, kentliyi bir kez daha şaşırttı. İşte Twitter’daki paylaşımlar:
@duayenn06 Ankara takıntılı eski sevgili gibi inatla kıştan çıkmak istemiyor.
@Ankaragibiyizz Ankara’nın hava durumu ruh halimden daha dengesiz resmen kış ile yaz kavga ediyor gibi.
@kilicogluali Ankara’ya düşen cemrelerin akıbetini bilen var mı? Korona karantinasındalar sanırım. Bu ne soğuk bir hava böyle.
@sheyda2 #Ankara aralıksız kar yağıyor. Ben kış uykusuna giriyorum. Yaz gelince uyandırırsınız.

Fotoğraf sanatçısı F. Dilek Uyar’ın Ankara metrosunda çektiği ‘Disinfection’ (Dezenfeksiyon) adlı fotoğraf, 2021 Sony Dünya Fotoğrafçılık Ödülleri ‘Sokak Fotoğrafçılığı’ kategorisinde birinci oldu.

 

National Geographic Türkiye resmi hesabı @natgeotvturkiye, paylaştığı fotoğrafa şu notu düştü: “@fdilekuyar’ın objektifinden / Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin dezenfeksiyon çalışmalarından bir kare. National Geographic Your Shot fotoğrafçısı Dilek Uyar, pandemi süreci boyunca gece gündüz toplu taşımaları ilaçlayan ekipleri fotoğrafladı.” Gönderiyi retweet’leyen Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı @mansuryavas06 ise “Ankara Büyükşehir Belediyesi olarak, Türk kadınının başarı karesinde yanında olmaktan gurur ve mutluluk duyuyoruz” dedi.

GÜZEL OLDUĞU KADAR ÜRKÜTÜCÜ

İşte Dilek’in başarısına sosyal medyadan gelen yorumlar:

Uçan halısı için overlokçu, pencerenin önünde uçacak ateş böceği yahut astronot yogası hocası arayanlar, Muratgilin damından atlayamayanlar, işçi sınıfı yogası kursunda zincirlerini kırıp çakralarını açmak isteyenler, nöbetçi tasarımcı ayağınıza geldi...

Belki siz de kentin bir köşesinde karşılaşmışsınızdır bu ilginç ilanlarla. Görenleri şaşırtan ve gülümseten ilanların sahibi, Instagram hesabından takip edebileceğiniz @hikmeti_tabiyeci. Kentli de yavaş yavaş onu tanımaya ve sevmeye başladı. İşte aldığı yorumlardan bazıları:



DİREKLERE BAKARAK YÜRÜYORUM

@serdarsurucu68

Kent sakinleri olarak, büyük kısmımızın çok sevdiği bir eylemdir ‘Cebeci’den Kızılay’a yürümek.

Darmadağın bir evi dip köşe temizleyip düzenlemek gibidir. Akıl karışıklığına iyi gelir, ruhu ferahlatır. Sorunları çözmese de kişinin üzerindeki etkisini azaltır. Tunalı’dan Kızılay’a tabanvayla gitmek de güzeldir ama aynı tadı vermez. Tunalı’dan Kızılay’a yürünen yol günübirlik bir seyahatse, Cebeci-Kızılay yürüyüşü bir haftalık yaz tatilidir. Her bahsi geçtiğinde bana ilk gençliğimin geçtiği Talatpaşa Bulvarı’ndaki Biberci Apartmanı’nı, Siyasal Bilgiler Fakültesi’ndeki İnek Bayramı’nı, sahnedeki Yeni Türkü’yü hatırlatır... Son olarak Ankara Büyükşehir Belediyesi, “3 kilometrelik bir yolda hayatınızı sorguladınız mı hiç” sorusuyla başlayan bir gönderi paylaştı ve bana o günleri hatırlattı. @ankarabbld’nin paylaşımını Twitter hesabından okuyabilirsiniz. Özetle şunlar ifade edilmiş:



YÖN VEREN DÜZLÜK

“Yokuşu bol olan şehrin öyle bir düzlüğü var ki, binlerce kişinin yaşamına yön verdi. Bunların büyük bir kısmı Ankara’ya okumaya gelmişti. Gelin Cebeci’den Kızılay’a yürüyelim... Kızılay’da yapılacak bir şey mutlaka bulunur diye düşünmüşsündür, hele bir yola koyulayım da... Cebeci’nin ara sokaklarından usul usul yürüyerek Cemal Gürsel’e çıkmış, o defalarca yürüdüğün güzergâhı yeniden adımlamaya başlamışsındır. Bu yolu belki beş yüzüncü kez yürüyorsundur; kaç insanın yanından geçmişsindir, aklındakiler kaçıncı kez gelişmiştir, kararların gene değişmiştir ama yol hep aynı yoldur. Seni sana bağlamıştır yeniden Cebeci’den Kızılay’a yürümek.”

Geçtiğimiz günlerde ‘tık’larım, Ziraat Mühendisi Harika Ayık’ın ilgi çekici Instagram hesabını çıkardı karşıma. Ayık’ın mesleği, uğur böceği üreticiliği. İnsanın aklına bir çocuk kitabındaki renkli kahramanın sihirli ormandaki gizemli fabrikasını getirse de işin aslı öyle değil. Ayık, Ankara’da, tarım ve eğitim alanlarında kullanılmak üzere uğur böceği üretiyor, insanları uğur böceğiyle ilgili bilgilendiriyor, yürüyen bir canlının uçan bir canlıya dönüşümünü (metamorfoz) gözler önüne seriyor.

2017 yılında TÜBİTAK Teknoloji ve Yenilik Destek Programları Başkanlığı’nın 1512 Teknogirişim desteği ile Bioladybug şirketini kuran, ‘Gelin böceğinin yapay besinde kitle üretimi’ projesini başarılı bir şekilde tamamlayan Ayık, hem çocuklara hem sürdürülebilir tarıma dokunan mesleğinin hikâyesini anlattı:



“Tarımın ana hedefi, sadece birim alandan çok ürün almak olmayıp, aynı zamanda sürdürülebilir tarım tekniklerine uygun, çevreye, insan ve hayvan sağlığına duyarlı ürünler yetiştirmektir. Kimyasal mücadeleye alternatif yöntemlerden en ümit verici, çevre dostu, ucuz ve en sürdürülebilir olanı ise ‘Biyolojik mücadele’dir. Uğur böceği, birçok ülkede olduğu gibi ülkemizde de biyolojik mücadelenin simgesi durumundadır. Ülkemizde örtü altı, tarla ve bahçe tarımında ana zararlılardan olan kırmızı örümcekler, yaprak pireleri, beyaz sinekler, yaprak bitleri, kabuklu bitler, unlu bitler gibi birçok türün biyolojik mücadelesinde uğur böceğine ihtiyaç duyulur.

Ankara Foreigner Community (Ankara Yabancılar Topluluğu) üyeleri, Anıtkabir ziyareti başta olmak üzere, Eymir’de bisiklet turu, şehir yürüyüşü, fotoğrafçılık, piknik, çöp toplama çalışması gibi etkinliklerde bir araya geliyor. Instagram’daki @ankaraforeigners hesabından etkinlik fotoğraflarını paylaşan oluşum, “Biz gerçeğiz, gri şehrin renkli tarafıyız. Ankara’da dünyanın her yanından yüz binlerce yabancı yaşıyor. Onlar bambaşka kültürleri, hikâyeleri ile bu şehrin eğlenceli, renkli tarafını oluşturuyor. Ankara onlarla daha güzel” diyor. İşte, “Ankara’daki ilk gününü hatırlıyor musun” diye soran @ankaraforeigners’a gelen yanıtlar:

@shivarezaei1997 Çok ağladım o gün. O zaman Ankara’yı hiç sevmedim. Ama şu an Ankara’ya aşığım.
@hebahkaya 3/9/2017 Hayatımın en kötü günü.
@d.maskovki 15 Kasım 2015. Tişört giyiyordum ve cehennem gibi kar yağıyordu.
@shabnamh8881 En güzel gündü ama işler ve yapılacaklar listesi ile dolu ve tabii ki çok soğuk bir gün.