Buz kırıldığında...

Öbür çevrecilere hiç benzemiyorlar.

Devlet geleneğinden gelen alışkanlıkları sürdüğü için birbirlerine "Sayın" diyorlar.

Her zaman kravatlılar ve koyu takımları üzerlerinde.

Konuşmaları ne konuda olursa olsun bir sürü kanun numarası geçiyor içinde. Terfi ve kıdeme göre birisi kıpırdadığında öbürleri ayağa kalkıyor. Ve biraz sonra diyelim ki "2158’in geçici E bendine göre..." diye başlıyorlar...

(.....)

O gün kuşlara yem vermeye karar verdiler.

Karlı günlerde, doğadaki aç hayvanları anımsatmak ve kanatlı canlılara düşman olmanın hata olduğunu vurgulamak için...

Yemleri alıp heyet olarak Abdi İpekçi Parkı’na gittiler.

Kimi medya oradaydı; ama her zamanki gibi haberleri medyada yer almayacaktı.

Konuşmalar yapıldı.

Yem de hazırdı; ama bu sefer kuş yoktu.

İşte o sırada bir kuş, donmuş havuzun ortasına kondu ve heyet yem torbaları ile nizami biçimde kuşa doğru yürümeye başladı.

Kuş heyeti görünce kaçtı.

Tam havuzun ortasına geldiklerinde buzdan "gırtt..." diye bir ses geldi.

Heyet durdu.

Bu sefer "gııırrtt... gıırttt" diye iki ses birden geldi.

Birisi "Buz kırılıyor, kaçın..." demek istedi; ama devlet terbiyesi gereği daha "Sayın Genel Başkanım, bir hususu arz etmeme izin verirseniz..." derken buz kırıldı, heyet suya düştü.

Ve o gece ilk kez tüm televizyon haberlerinde ilk sırada yer aldılar, buz kırılıp havuza düşerken...

*

Benim ise içim "cızzz" etti.

Birincisi; çevre-doğa haberleri, çevreciler böyle havuza düşünce mi medyada yer almalı?

İkincisi; bunlar bu ülkeyi sevmiş insanlar.

Köşeyi dönmemiş, birer yönetim kurulu üyeliği kapmamış, bir holdinge kapağı atmamış, evde oturmak yerine ülkemizin taşı-toprağı-suyu için koşuşturan yüce insanlar...

Belli ki yurt sevdası yakalarını hálá bırakmıyor. Gençler ilgisizken, yürekleri arkalarını dönüp gitmelerine izin vermiyor.

Kırılan buz ne çok şey anlatıyor bize...