Yasemin'ce

Yasemin BORAN

Artık ‘‘biz’’ demeliyiz (2)

Pekala... Çok iyi... Sonuç olarak hepbirlikte yapılması gereken bir iş varken... Herkes ayrı telden çalarsa, nasıl işbirliği yapılabilir ki?... Başlaması bile mümkün olamaz. Ve tabii genellikle bu kadar uyumsuz beraberliklerde grup daha oluşurken dağılıyor. İşin başında yöneten biri varsa, o zaman kısmen grubun hayatı daha uzun olabiliyor. Fakat, bu sefer de işe emek veren herkes kendisinin daha çok emek verdiği duygusuna kapılıyor. ‘‘Ben çok çalıştım, sen az çalıştın’’a dönüşen çekişmeler, üstün gelmek, ezmek, ezilmek, kısaca ben-sen kavgalarıyla birlikte iş yapmak neredeyse bir işkenceye dönüşüyor. Herkes kendini öne çıkarmaya uğraşırken yapılan işin önemi ortadan kalkıyor. Birarada bulunmanın nedeni tamamen unutulabiliyor. Böylece birlikteliğin devamı söz konusu olamıyor ve dağılıyor.Bu durum, aile birliğini oluşturanlardan ortak iş ilişkilerine kadar hemen her planda görülebiliyor... Vee giderek insanlar sadece kendi başlarına yapacakları şeylere yönelmeye başlıyorlar. Sadece kendi egolarını tatmin etmenin yeterli olduğu duygusu içinde yalnız, güçsüz ve bunalımlı bir noktaya doğru hızla ilerliyorlar. Hem de bunalımlarının nedenini bambaşka etkilere bağlayarak. Halbuki, daha geniş açıdan bakabilseler, benliklerinin dar ölçülerini zorlayıp birlikteliğin muhteşem ruhunu yakalayabilseler o anda hem bilinçleri uyanacak, hem de farkındalıkları artacak.

Bilinci yükseltmek için uygulanacak bir yöntem olarak ‘‘Ben’’ demeyi bırakıp ‘‘Biz’’ demeye başlayabiliriz diyorum, Yasemin'ce...