Yan evimde dönen dolaplar

Neyse…

Yan ev boştu bir süredir. Ta ki on gün öncesine kadar. On gün önce amanın bir hareket bir hareket, bir taşınma telaşı başladı evde. Aslında sevindim de, komşudur neticede; ihtiyaç olur her şekilde.

Önce evin önüne gelen yedi tır dikkatimi çekti. Ben de taşındım kaç kere; taş çatlasa iki tırla bitirdik işi. “Çok eşyaları var herhalde” diye düşündüm. “Eeee, zaten ev de büyük, normal” dedim, geçtim. Amma yedi tır daha gelip, bunlar on dört olunca bizim sitenin trafiği karışıp, benimle beraber tüm komşular “Yuh, bu nedir?” deyince kafam karıştı işte.

Güvenliği aradım; “Nedir bu?” diye.

“Ayşe Hanım, gizli bilgi veremiyoruz” dediler.

Bu sefer kafam beter karıştı.

“Kim acaba?” diye başladım düşünmeye.

Şıklar aşağıda;

1.Mafya babası,

2.Rus zenginlerinden Abranomov falan gibi biri,

3.Fba, cia usulü polis buraya teşkilat kuruyor birilerini takip etmek için,

4.İranlı sekiz eşli zengin bir adam

Ben bunları düşünür durur, mobilyacıda bile bir arada görmediğim kadar eşyanın eve girişini seyrederken, bu sefer iki en uzunundan limuzin gelip durdu mu evin önünde?

“Akıllı karısın be Ayşe” dedim, “al işte senin komplo teorilerinden biri illa ki doğru.”

Alfred Hitchcock filmleri manyağı olan ben, üstadın en sevdiğim filmlerinden olan Arka Pencere modunda dikize devam ettim.

Limuzinlerin kapıları açılıp da içindekiler dışarı çıkınca Ivanka’yı çağırıp gördüklerimi onaylattım.

Gördüklerim on iki kadar taş insan; beşi taş üstü adam, kalan yedisi taş üstü genç kadınlar.

Bu sefer aklıma kötü kötü şeyler gelmeye başladı, şimdi buraya yazmak olmaz ama anlayan anlar.

Ama düşündüm o da mümkün değil; bizim sitenin adı madı belli, kelek olmaz yani.�

Kızım elimde dürbünle beni yakalayıp sıkı bir fırça çekince o gecelik takibi bıraktım ve yattım.

Sabah bir müzik sesiyle uyandım. Ana Ravel’in Bolerosu, pek bir hoşuma gitti. “Nereden geliyor acaba?” dedim. Panjuru açıp yan eve baktım, üzerinde robdöşambırı olan, elinde konyak kadehli adamla göz göze geldim.

Adamın yaş geçkin ama yakışıklı, bana gülümsedi, kadehini kaldırdı.

Aşağıya bağırdım;

“Ivanka gel, yine beni onayla ya da deliriyor muyum onu de bana”

“Delirmiyorsun Anşa, ben de gördüm. Anlamadım ne işler döniiii o evde”

İlerleyen saatlerde yan evde genç bir kadın bağırmaya başladı.

“Hepsi senin yüzünden aşağılık adam, annemin intiharına sensin sebep” diye.

Tez cevap geldi;

“Hadi be, ben olmasam şimdi sürünüyordun sokaklarda; evlatlık olduğunu unuttun galiba.”

Şangır şungur…

Yine güvenliği aradım.

“Kardeşim yan evde kan gövdeyi götürüyor, sinirlerim tavan yaptı; arayın polisi molisi”

“Siz merak etmeyin, Ayşe Hanım”

Hey Allah’ım ne yapsam, ne etsem derken bir çığlık daha;

“Fahişe gel buraya, ölümün elimden olacak, hem de hemen şimdi”

“Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa” dedim, “yok artık, hadi len” Açtım kapıyı, çıktım evden, çaldım kapılarını.

“Açınnnnn yoksa polis çağıracağım, ben yan komşunuzum. Güvenlik de geliyor şimdi, silahlarınızı falan kaldırın, hemen açın len”

Kapı açılınca gözlerime inanamadım, aha bizim Aslı. Kendisi son yılların en başarılı işlerine imza atmış yapımcılarından biri.

“Aaaaaaaaaaaaaaaaa Aslıııııııııı”

“Aaaaaaaaa Ayşecimmmmmmmmm”

İçeri girdim. Hay girmez olaydım, nasıl utandım. Sağ tarafta en sevdiğimiz aktörlerden biri, ışıklar, kameralar, her bir şeyler her yerde.

Ay daha da anlattırmayın bana, kendimi zaten yeterince salak hissettim.

Evet, yan evim yeni sezonda başlayacak bir dizinin çekimleri için kiralanmış.

Dizi çekiyorlarmış yani, pek de gizliymiş şimdilik.

Bana kıyıdan, köşeden bir rol vermezsen, yazarım dedim Aslı’ya.

“Sabah yedide gel” dedi. “Yarın evde bir davet çekeceğiz, garson eksiğimiz var.”

Not-1: Aslı, adını değiştirdim. Bak valla yazarım diziyi, ekibi, konusunu, her şeyi. Bana anca sultan rolü falan uyar. Bilmem anlatabildim mi?

Not-2: Bu aralar çok soruyorsunuz, toptan cevap vereyim dedim. Evet, hem facebook’ta hem de twitter’da varım. Adresleri de aşağıda:

https://www.facebook.com/Ayse.Aral

http://twitter.com/#!/aysearal