En baba gününüz kutlu olsun

Çok heyecanlandım. Birden onun genç delikanlı olduğunu, elinde kitaplarıyla derse gitmek için hazırlandığını, aynanın karşısında saçını düzeltip, kokular sürerek evden çıktığını hayal ettim. Burnumun direğindeki sızının ardından sessiz ve sıcak gözyaşları döküldü yanağımdan... Sonra birden üniversiteye kayıt günüm geldi aklıma. Babam ve rahmetli dedeciğimle gitmiştik Ankara' ya. Herzamanki gibi yanımdaydı. Çimenlere oturup sandviç yemiştik, uykum gelince omzuna yaslanıp uyumuştum.

 

OÄŸlum üniversiteye gidiyorken  ben 50' sini geride bırakmış, büyük bir ihtimalle tonton bir teyze olacağım. O günler uzak geldiÄŸinden midir bilmem,Â"kendime iyi bakmalıyım, saÄŸlığıma dikkat etmeliyim" hissi doÄŸdu, haliyle. Sonra , son derece annesel bir coÅŸkuyla "Yavrucum sen iste, ben Antartika' ya bile gelirim" dedim. Evet, arttırıyorum, onun için gerekirse uzay gemisi yapar, uzaya bile çıkarım.

 

Biz penguenlerin memleketini yad edip şakalaşırken, Twitter' da Anneler Gezi Parkı' nda tweetleri dolaşmaya başladı. Penguenlere iyi geceler dileyip uykuya dalan oğlumu herzamankinden çok daha başka öptüm. Daha olgunlaşmış fakat daha neşeli bir öpücüktü bu. Birden "oğlu üniversitede okuyan anne" moduna geçmiştim. Annelerin Gezi Parkı çıkarmasıyla ilgili haber ve yorumları okumaya başladım.

 

Hatırlarsanız daha önce Gezi Parkı' na giden annelerden bahsetmiştim. Neden orada olduklarını ve tepkilerinin asıl sebebini dile getirmişlerdi. Bir kısım anne arkadaşım rutinleşmiş Gezi Parkı ziyaretlerine kendi anneleriyle gelmişlerdi. Onları meydanda görünce aklıma yine kıdemli bir anne olan kuzenim geldi.

 

Üniversiteye giden oğlu, "demokratik tepki vermeliyiz anne" diyerek meydana gittiği gün, spor ayakkabılarını ayağına geçirdiği gibi çocuğunun peşinden gitmişti. Meydanda onun yanında durup "karizmasını çizdirmedim" diyor. Bir restoranda  beklemiş. Oğluna güvenmediği için değil, çevreye güvenmediğinden... " Benim çocuğum taşkınlık yapmaz ama kılına zarar gelmesin diye yakınında durdum" diyor. Babası neredeydi sorusuna "hanım sen gidiyorsan toplumsal müdahaleye gerek kalmaz, taşkınlık yapanlar güdümlü terliğinden nasibini alır" demiş. Şaka gibi.

 

"Kendilerine anne diyen bir grup kadın" haberlerine gelen yorumlara baktığımda  anneliği sorgulayanların  tamamına yakını baba veya baba adayı. Yine kadın ve annelikle ilgili bir konuda erkek kısmı sazı eline almış, maşallah! Kadınlardan ve annelerden neredeyse ses yok. Bu da şaka gibi.

 

Genelde ana gibi yar olmaz, anneler kutsaldır denir ama toplumsal yaşamın yürütülmesiyle ilgili her türlü karar erkeklerin elinde olduğundan, devletin lakabı dahi "baba"dır.  En büyük fedakarlığı yapanlar genelde annelerdir. Fakat hakaret süperse yapılan "babalıktır".

 

Yarın Babalar Günü. Babaların ve baba adaylarının gününü en içten dileklerimle kutlarım. Ebediyete uğurlananların mekanı cennet olsun, huzur içinde yatsınlar.

 

Yazının başından beri annelikten bahsetsem de asıl konuyu bir cümleyle anlattım sanırım: "Babam yine herzamanki gibi yanımdaydı" ...  Cümledeki babasına aşık kız olarak; bu dünyanın her ne kadar karmaşık olsa da, güzel bir yer olduğunu, gösterdiği sevgi ve yakınlıkla bana öğreten babama, çocuklarının doğumuyla yeniden doğan babacan yüreklere sonsuz teşekkürler. Her ne kadar duygularını anneler gibi dışa vur(a)masalar da, hissettirdikleri güvenin eşi benzeri yok yeryüzünde.

 

Gündem böylesine yoğundan karmaşıkken, belki yarın bir babalık yapar; bu ülkeyi ve insanları çok sevmenin nefretle, öfkeyle olmadığını anlatır, orantısız baba himmeti kullanarak yüreklere ve meydanlara huzur saçarsınız.

 

Söz, babalık kurumunu tartışmak yerine överek teşekkür edeceğiz.

 

En baba gününüz kutlu olsun.

 

https://twitter.com/AylinAnne
www.aylinanne.com

#12 Haziran 2013 Gündemdeki olaylar çocuklara nasıl anlatılmalı?
#8 Haziran 2013 Anneler Neden Gezi Parkı' nda?
#5 Haziran 2013 Aile içi demokrasi nasıl sağlanır?
#1 Haziran 2013 Bizim parka gidelim anne!
#29 Mays 2013 Bu çocuk sizden mi?
#25 Mays 2013 Anne senin pipin var mı?




YAZARIN TÜM YAZILARI İÇİN >>