Borç alan emir de alır!

Güçlü bir ordumuz olmazsa ya da ordumuz bölünüp gücünü kaybederse, biz bu belalı coğrafyada yaşayabilir miyiz? Hayır! O anda bizi boğarlar! Topraklarımızda gözü olan öyle çok düşmanımız var ki...  �

Peki, o halde asker neden yıpratılıyor? Dört bir yandan yapılan sistemli saldırı neden? Bu, binilen dalı kesmek değil de nedir?

Dünyada kendi askerine böylesine hücum ededen başka bir ülke var mı?

Dış güdümlü bazı güruhlar, Laik Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkıp başka bir devlet kurmak için ülkeyi sonu belirsiz bir kargaşaya sürüklemek istiyorlar. Ülkenin asker dışındaki kurumları, önemli ölçüde ele geçirilmiş durumda... Silahlı Kuvvetler’i de yavaş yavaş istedikleri kalıba sokmak için her türlü yöntem deneniyor!

Hilmi Özkök ve Yaşar Büyükanıt paşaların Genelkurmay başkanlıkları döneminde askerin gerileme devri başlamış bulunuyor.

Bundan cesaret alan cüceler aslan kesildiler. Eskiden askere “Gık” diyemeyenler şimdi bir tehlike olmadığını gördükleri için kükrüyor, naralar atıyorlar!

* * *

Talimatlar büyük ölçüde yurtdışından geliyor. Aynı film, aynı oyun, aynı istek hep devam edecek. Asker iyice sindirildikten sonra sırada, kabul ettirecekleri şu emirler bulunuyor:

* Yüksek Askeri Şûra kararlarına karşı yargı yolunu açın.

* Genelkurmay’ı Milli Savunma Bakanlığı’na bağlayın.

* Milli Güvenlik Kurulu’nu kaldırın.

* Silah altına alınacaklara vicdani ret hakkı tanıyın.

* Askerlikte gönüllülük esasını getirin. İnsanları zorla askere almayın.

* Kıbrıs’taki işgalci Türk askerlerini geri çekin.

* Karpaz bölgesini Rumlara verin. Kıbrıs Rum gemilerine limanlarınızı açın.

* Ermeni soykırımını tanıyın. Ermenilere tazminat ödeyin.

* Ermenistan sınırını açın. Kutsal Ararat’ı (Ağrı Dağı’nı) Ermenilere verin.

* PKK ile ateşkes imzalayın. PKK’lılar için genel af ilan edin.

* Güneydoğu’daki koruculuk sistemini kaldırın.

* Abdullah Öcalan’ı İmralı’dan, daha rahat edeceği başka bir hapishaneye nakledin. (Sonraki aşamada onun için af çıkararak politika yapmasına izin verin.)

* Güneydoğu’daki tüm askeri operasyonları durdurun.

* Bütün Kürt örgütleriyle masaya oturun.

* Kuzey Irak’ta Kürt devletinin kurulmasına engel olmayın.

* Kürtçeyi resmi dil olarak kabul edin.

* Leyla Zana’yı ve onun gibileri büyükelçi olarak atayın.

* Heybeliada Ruhban Okulu’nu açın.

* Ayasofya’yı yeniden kilise yapın.

* Rum patriğinin ekümenikliğini tanıyın. Patrikhanenin hukuki varlığını kabul edin.

* Dicle ve Fırat başta olmak üzere su kaynaklarınızın uluslararası bir kuruluş tarafından yönetilmesine izin verin.

* Atatürk ilke ve devrimlerinden vazgeçin. Lozan Antlaşması’nı değiştirin.

* * *

Bitmez tükenmez istekler böyle sürecek ve bizleri ulusal utanç noktasına getirecek. Bu talimatları vermeye nasıl cesaret edecekler? Bizimkiler onları kuzu kuzu dinleyecek ve bu aşağılanmayı kabul edecek mi? Böyle bir şey mümkün olabilir mi?

Evet, her şey olabilir! “Borç alan emir almaya da alışır!”