Ayşe'nin gözlüğü

Ayşe ARMAN

Mutlu evli çift yoktur... mu?

Yani Yasemin, şurada Milenyum'a girerken, gönderilecek mail' miydi? Siz ne yapmaya çalışıyorsunuz? İnsanların kafasını karıştırınca elinize ne geçecek? Zaten hiç kimse iyi durumda olduğumuzu söyleyemez. Bu ’99 zaten zor geçti. Bir darbe de siz vurdunuz. Ama doğru söyledikleriniz. Yani kısmen. En azından ben size hak verenler bölümündenim. Ama eminim ki, aksini düşünenler de vardır. Sizin bu hezeyanınızdan sonra evli mutlu çiftlerin ortaya çıkmasını ben de sizin kadar istiyorum... Ve bekliyorum.

* * *

‘‘Ah Arman Ah. Bir de evlilik üzerine ‘Evlenmeli mi, evlenmemeli mi?’ diye mini bir anket yapsanız ya. Allahaşkına tek bir mutlu evli çift var mı? Ama gerçekten mutlu. Muş gibi yapanları kasdetmiyorum. Varsa yazsınlar size. Yani 6-7 yıl geçtiği halde ikisi de (teki mutlu olabilir, onu saymam! Mızıkçılık yapmasınlar) mutlu...

Aslında ben önce davrandım.

Mini bir anket yaptım.

Fakat daha geniş bir incelemenin peşindeyim.

Ben kendi yaptığım anketin sonucunu açıklayayım izninizle:

Mutlu çift YOK.

Peki neden devam ediyor hala bu müessese?

Herkes sıkılmış, bunalmış.

Bitmişler, bitmiş!

Herkes özgürlük peşinde.

Herkes gizliden gizliye ‘Ben ne yaptım!’ diyor.

Çocuklar-mocuklar ne olacak diye katlanıyor.

(Araştırmam 20-35 yaş arası kentlilerden ibarettir, belirtmekte fayda görüyorum.)

Vallahi billahi mutlu kimse yok.

İyi, ama ucu bana da dokunuyor...

Ben ne yapacağım?

Evlenmeli miyim, evlenmemeli mi?

Çünkü ev halkı benden kararımı bekliyor!

Annem, babamı severdi, ama o bir yere gidince ‘Ohhhhhhh’ derdi!

Halam, eniştemi severdi, ama her fırsatta ‘Ahhhhhh eski günlerim’ derdi. Herkese ama herkese, o yokken, ne kadar beter bir adam olduğunu anlattı. Hayatı kahretmekle geçti.

O çevrede herkes böyle.

Gelelim daha genç nesle:

Teyzem eniştemden nefret ediyor. Alıp başını gitse, bayram eder. Allah bilir, bunun için uğraşıyordur, falcılara büyücülere gidiyordur.

Ablam iki tane bıraktı. İkisi de iki seneden az sürdü.

Onunla aynı zamanlarda evlenen arkadaşları hala kocalarıyla beraberler ama biri aldatmaya başladı, diğeri başladı başlayacak...

Bir tane daha var, o çocuk üstüne çocuk yapıyor.

Bir de hocam var: O da kocasını aldatıyor.

Abim de karısını...

Gözümle gördüm.

Hiçbirini atmıyorum.

İnanın doğru.

En mutlu görünen bir çift vardı, duyduk ki, o kadını da kocası dövüyormuş. Yüzüne kapatıcılar, kremler sürüyor, öyle karşımıza çıkıyor. Kadıncağızın öz annesi anlattı. Ben artık koptum!

Hadi artık bu evlilik meselesini masaya yatıralım. Açık ve net olalım. Bu kurumu yargılayalım. Neden hala sürüyor asırlardır? İki yıldır evli olan bir arkadaşım var, ölesiye seviyordu adamı, ‘Ayyyy fenalık geldi. Hep o, hep o! Eskiden ne güzeldi onu özlemek. Kendime ve ona acıyorum. Sakın evlenme. Evli olanlar bunun ne kadar büyük bir felaket olduğunu biliyorlar ve başkalarının da aynı acıyı çekmesini istiyorlar. Sakın haaaaaaaa!’ diyor.

Yani ben bulamadım, bir tek mutlu çift!

N'olur bir de siz araştırın ve sonra yayınlayın.

Ama unutmayın, ikisi de onaylayacak, noter tasdikli olması gerekmiyor ama bizleri yıllar geçmiş olmasına rağmen mutlu olduklarına inandıracak...

İnsanlık bu hizmetinizi asla unutmayacaktır!

İnsanlık unutsa bile Yasemin kulunuz unutmayacaktır/ Yasemin’’