“Psikiyatrist önermeyin gitmem!”

Geçen hafta mail ile hastalığını danışan ve özel olarak da çok zor durumda olduğunu belirten bir danışanım yazının sonu “Psikiyatrist önermeyin, gitmem!” şeklinde bitiyordu. Düşündüm neden bunu yazdı acaba diye. Ama sonra şöyle bir düşündüğümde eskisi kadar çok olmasa da çocuklarını psikiyatriste getiremeyen, onların “Ben deli miyim ki beni psikiyatriste götürüyorsun” dediklerini anlatan anne-babaları ya da “Ben deli değilim ama bunları yaşıyorum” diye söze başlayan danışanlarımı hatırladım. Ve tavrın bir takım nedenleri olduğunu düşündüm. Bu örneklerin yanı sıra söze başlarken “İlaç kullanmak istemiyorum, bana ilaç vermeyin” diyen, “İlaç verecekseniz uyumak istemiyorum, kilo da aldırmasın, bakın ben sürekli araba kullanıyorum” diye tekrarlayan danışanlarım aklıma geldiğinden “Herhalde haklılar, psikiyatri hala insanların giderken iki kere daha düşündükleri bir uzmanlık dalı olmalı” diye düşündüm.

Psikiyatri normalde tıptaki diğer uzmanlık alanlarından farklı bir branş değil. Kalp ile ilgili problemlerimiz olduğunda kalp doktoruna gidiyor, mide ile ilgili şikayetlerde gastroloji uzmanına gidiyorsak beynimizin rahatsızlıklarında da psikiyatriste gitmek gerekir. Bu hastalıklar kendi başına iyileşmez.

Depresyon, şizofreni, manik bozukluk, dikkat eksikliği gibi tüm rahatsızlıklar kimi zaman dış etkenlerle aktive olsa da sonuçta beyin kimyasının bozulması, hormonal dengelerin etkilenmesi ile ortaya çıkmaktadır. Bu yüzden de psikolojik yardım gerektiği zaman ilaç kullanmadan psikolojik yardım ile rahatsızlık aşılmalı, fakat ilaç kullanmanın zorunlu olduğu durumlarda ise mutlaka psikiyatrik yardım alınmalıdır. Bu yapılmadığı zaman hastalıklar kronisite kazandığı gibi tedavisi de daha zor hale gelebilmektedir. Bu yüzden psikiyatrik sorunlar yaşandığı zaman psikiyatriste gidilmeli ve verdiği ilaçlar düzenli olarak kullanılmalıdır.

Tansiyon yükselmesi olduğunda nasıl ki “Ben doktora gitmeyeceğim” deyip sağlığımızı ihmal etmiyorsak psikiyatrik rahatsızlıklarda da “Bana psikiyatrist demeyin, gitmem” dememeliyiz.