Hafta sonunun en huzurlu yeri! Her yer sessiz sakin, pek fazla bilinmiyor…

Yılın her mevsiminde doğal güzelliğiyle, bünyesinde barındırdığı zengin florası ve faunasıyla, ülkemizin kuş göç yolları üzerindeki en önemli duraklarından Ankara'daki Eymir Gölü... Hafta sonu huzurlu bir yer arıyorsanız burası tam size göre... İşte Eymir Gölü hakkında bilgiler...

Fotoğraflar: Erdoğan Gümüş / Hürriyet Seyahat Gezgini, Alamy, DepoPhotos

Genellikle hafta sonları doğa yürüyüşlerine katılsam da zaman zaman uzaklara gitmek yerine Ankara’nın yanı başında bulunan ve adeta başkentin akciğeri olan Eymir Gölü’nde yürüyüş yapmayı tercih ederim.

Ne yazık ki büyük kentlerde, son yıllarda hızla artan yaşam alışkanlıklarından başlıcası AVM’lerde vakit geçirmek oldu. Başkent’te yaşayanların önemli bir bölümü de maalesef bu alışkanlığa ayak uydurarak sayıları her geçen gün artan bu kapalı mekânlarda zamanlarını harcamaktalar.

Oysa oksijenden yoksun böyle bir ortam yerine, kilometrelerce yol kat etmeye gerek kalmaksızın, Ankara’nın en uzak semtine bile neredeyse 40-50 km’lik bir mesafede yer alan Eymir Gölü; temiz havası, görsel güzelliği, sessiz ve sakin ortamı ile Başkentlileri misafir etmek üzere yanı başında bekliyor.

Mogan Gölü ile birlikte sulak alanları kuşlar tarafından barınma, üreme, konaklama amaçlı kullanılan ve ülkemizde Ramsar’a (Yeryüzünün en zengin ve üretken ekosistemlerini içinde barındıran, bulunduğu bölgenin insanlarına ve geneline hizmet edebilen karmaşık doğal sistemlere ‘Ramsar Alanı’ denilmektedir.) aday gösterilen önemli kuş alanlarından birisi olan göl, doğal sit alanı olarak tescil edilmiştir.

Ankara’nın en yakın ilçelerinden Gölbaşı’nın sınırları içinde yer alıyor.

Eymir Gölü, özellikle çevresini kuşatan yaklaşık 12 kilometrelik parkuruyla, başkentlilerin bisiklet, yürüyüş, atletizm gibi spor aktivitelerini yapabilecekleri mükemmel bir ortama sahip.

Beyaz örtü ha geldi ha gelecek beklentisi içinde olduğumuz bugünlerde, hiçbir mevsimde burayı terk etmeyen, gölle adeta özdeşleşmiş vefakar sakarmekelerle birlikte sisler içinde karşılıyor bizi Eymir Gölü…

ODTÜ Gölü olarak da bilinen Eymir Gölü, 70’ten fazlası üreyen olmak üzere 200’ün üzerinde kuş türüne de ev sahipliği yapıyor. Esasen göl, bir akarsu yatağı. Mogan, İncesu ve Eymir derelerinin aktığı vadinin alüvyonla dolması sonucu oluşmuş.

Gölün en önemli su kaynağını Mogan Gölü’nün taşkın suları oluşturuyor ve bir kanalla göle bağlanıyor. Son kalan vahalardan biri olan Eymir Gölü, özellikle son yıllarda daha da artan gökdelenlerin arasında hapsedilmiş ve gökyüzüne hasret kalan Ankara için adeta bir akciğer, saklı bir cennet…

Göl onlarca kuşa ev sahipliği yapmakla kalmıyor, çevresinde barındırdığı ağaç çeşitleriyle de bir arboretum sahası. Gölün çevresi 1960’larda dönemin ODTÜ Rektörü Kemal Kurdaş’ın önderliğinde ağaçlandırılmış.

Başta sarıçam, karaçam, kavak, dişbudak akçaağaç gibi orman vasıflı ağaçların yanı sıra elma, erik, badem, kuşburnu, mahlep, alıç gibi ağaççık türleriyle de kuşlara yuva, insanlara huzur kaynağı oluyor şu anki hâliyle…

Gölbaşı kapısından girer girmez bir tabela dikkatimi çekiyor. Bu tabelada 2014-2015 yıllarını kapsayan iki yıllık bir zaman içerisinde 300 bin ağacın dikildiği ve destek veren kurum, kuruluş ve şahısların bilgilerine yer verilmiş.

Neler yok ki; çınar, sarıçam, meşe, alıç, ardıç, badem yeniden dikilen ağaçlardan bazıları... Eymir Gölü ve çevresini de saran ODTÜ ormanlarının, yıllar içinde sürekli ağaçlandırılarak hem gençleştirilmesi hem de çeşitliliği artırılarak Ankara’nın akciğeri hâline getirilmesi çabaları devam ettiriliyor anlaşılan.

Eymir Gölü’nün tertemiz havasını teneffüs ederek yürürken; büyük şehrin kirli havası, gürültüsü, boğucu atmosferi içinde, bu kadar yakın mesafedeyken bir o kadar uzak kalmak biz insanlara özgü tuhaf bir davranış olsa gerek, diye düşünmeden geçemiyorum. Göl kenarını kesintisiz saran ve boyları 2-3 metreyi bulan sazlıklar, sarı renkleriyle enfes bir görüntü oluşturuyor.

Sadece spor aktivitesi yapanlar için değil fotoğraf sevenler için de cazip yerlerden biri olduğundan olsa gerek bir fotoğrafçı grubuyla karşılaşıyorum. Bu harika ortamı değerlendiren grup, fotoğraf çekmekte adeta birbirleriyle yarış hâlindeler.

Bir müddet bu tatlı heyecanı izliyorum. Sevinçle uçuşan martılar, buranın, yıl boyu sadık bekçileri olan siyah gövdesi, beyaz alnı ve gagası ile sakarmekeler, suyun üstünde tatlı kavgaları ve danslarıyla bahriler, küçük batağanlar özellikle çocuklar için eğlenceli ortam oluştururken, fotoğraf tutkunları için de görsel bir şölene imza atma telaşındalar.

Göle iki kapıdan giriş yapabilirsiniz. Birincisi Gölbaşı tarafından diğeri, TRT’nin yanındaki yoldan gelerek ‘Oran Kapısı’ndan. Bisikleti olmayanlar veya yanında taşımak istemeyenler üzülmesinler. Giriş kapıları yanındaki bisikletçilerden, bir saatlik kullanım ücreti 10 liradan başlayan fiyatlarla bisiklet kiralayabiliyorsunuz.

Yorgunluğunuzu atabileceğiniz çay, kahve içebileceğiniz ya da deniz kenarındaki keyfi aratmayacak ekmek arası balık ya da köfte yiyebileceğiniz büfeler, şirin ve küçük mekânlar olarak gölün kıyısında misafirlerini bekliyor.

Eymir Gölü’nde büfelerin yanı sıra eski taş ve ahşap mimarisiyle Bağ Evi başta olmak üzere birbirinden güzel sabah kahvaltısı, öğlen ve akşam yemekleri yiyebileceğiniz, hoşça vakit geçirebileceğiniz restoranlar da bulunuyor.

Saatler ilerledikçe sis dağılmaya başlıyor. Sis bulutları dağıldıkça uzaktan sırıtan bir şeyler dikkatimi çekiyor. Oran sırtlarından itibaren her geçen gün sayıları artan beton bloklar.

Ben bunlara “Beton Canavarlar!” diyorum. Şimdilik buranın siluetini bozmaktalar. Bir de buna ilave Eymir Gölü’nün hemen yanı başından geçen çevre yolu…

Yürüyüşümün sonuna doğru Gölbaşı giriş kapısına yaklaşırken çevre yolunda seyreden ağır tonajlı vasıtalar başta olmak üzere vızır vızır aralıksız işleyen vasıtaların kulak tırmalayan sesleri duyulmaya başlıyor.

Bu çirkin sesleri bastırmaya çalışan Eymir Gölü’nün birbirinden güzel kuşlarının sesleri arasında yürüyüşümü tamamlarken, bir taraftan da endişeye kapılıyorum.

Burada yürüyüş yapan bir büyüğümden duyduğum bir sözünü hatırlıyorum; “Eğer günün erken saatlerinde yürüyüş yaparsanız önünüze aniden bir tilki ya da tavşan çıkabilir, yamaçlara doğru kaçışını zevkle seyredebilirsiniz.” Ne yazık ki bu sevimli hayvanlara bugün de rastlayamıyorum. Belli ki sayıları azalmış.

Umarım buranın ekosistemini de yok etmeyiz elbirliğiyle… Kuş seslerinin hiç eksilmemesini dileyerek kalın sağlıcakla...