Baykal’ın açılımının eksileri artıları

Yabancı basına baktığımda Türkiye, dünyaya ABD’den sonra en savaşçı ülke izlenimi veriyor.

Türkiye ile ilgili haberler hep Kuzey Irak’a yönelik savaş tehditleriyle ilgili.

Her gün, bir general, bir politikacı çıkıp savaştan söz ediyor. Vurduk vuracağız. Kimi? Komşumuzu.

Bu resim, meselenin özünü, terörü arka plana itiyor.

Baykal’ın çıkışı yabancı basında Türkiye ile ilgili haberlerin tonunu değiştirdi.

Anamuhalefet partisi liderinin kuzey Irak ile ilgili olarak, "iyi niyetli bir kardeşlik anlayışına dayalı olarak yaşama anlayışımızı, onlara yönelik dostane duygularımızı ortaya koyan bir yaklaşım sergilememiz gerekir" sözleri, az da olsa havayı dağıttı.

Baykal’ın açılımını Türkiye’nin imajını düzeltiyor diye değil, ama bugüne kadar eksikliği hissedilen bir süreci başlatmasını umarak dikkate alıyorum.

***

CHP liderinin de söylediği gibi, Türkiye’nin terörizmle mücadele konusunda politikası yok. Bütün hükümetler gibi AKP de bu konuyu öncelikle askere sonra da "dış güçlere" havale ederek, sancılı bir tartışmadan ve siyasi sorumluluk üstlenmekten kaçındı.

Buna rağmen, bölgede kadınlara çocuk parası dağıtarak sempati ve oy toplamış olması bile atılacak daha ciddi adımların ne kadar değerli sonuçlar verebileceğini ortaya koyuyor.

Hemen her partinin bir "Kürt raporu" olmasına, hemen her liderin bir ara Diyarbakır’a giderek Kürt meselesinden söz etmesine rağmen bu konuda ciddi hiçbir adım atılmadı.

Şimdi Baykal, hem de Kuzey Irak’a ekonomik ambargolardan söz edilirken, bana göre gerekeni yaptı ve Türkiye’nin komşularına güleç yüzünü göstermesi çağrısında bulundu.

Baykal’ın önerileri hemen yapılabilecek şeyler.

Bir süre önce Iraklı bir gazeteci grup ile sohbetimizde, Türkiye’den başka tüm komşu ülkelerin Irak’ta onlarca radyo istasyonu ve televizyon kanalıyla Irak halkına seslendiklerini söylemişlerdi.

Üniversiteler kapılarını Irak Kürt, Arap ve Türkmen gençlerine açmakta geç bile kaldılar.

Baykal, "Irakla ticareti çoğaltalım, azaltmayalım" da diyor. Bunlar, CHP’nin Irak ve Kuzey Irak konusunda bugüne kadar benimsediği içe kapanmacı, ilişkileri teröre odaklayan açılımdan çok farklı bir yaklaşım.

Ama değinmediği, bana göre açılımın olmazsa olmazı bir şey var.

Baykal, teröristin içinde yaşadığı ortama sahip çıkmamız gerekiyor, onunla iyi ilişkiler kurmamız, ona sahip çıkmamız gerekiyor derken, hedefinin siyasi yapılanmalar, hükümetler devletler olmadığını söylüyor. Ama bu nasıl mümkün olacak? Yöneticilerini görmezden gelerek halkı kucaklamak kolay mı?

Örneğin, İran’ın biri Erbil diğeri Süleymaniye’de iki konsolosluğu var. İran da PJAK’a yönelik sınırötesi operasyonlar yapıyor, ama konsolosluklarından vazgeçmiyor.

Amerikan askerleri, 8 İranlıyı tutukladıktan sonra kapattıkları konsolosluklarını hafta içinde yeniden açtılar.

Benim anlamadığım bir şey de, Kuzey Irak’ta 4 askeri üssü bulunan Türkiye’nin siyaseten bu bölgeden kendisini dışlaması.

***

BAYKAL’ın önerileri sadece Irak ile sınırlı. Keşke anamuhalefet partisinin Türkiye’deki Kürtler için de böyle ferahlatıcı, güven verici, Türk-Kürt dostluğunu pekiştirici açılımları olsaydı. Keşke CHP, bu çıkışla birlikte Türkiye’de sol muhalefeti başlatsaydı.