Måneskin’in Roma’daki müzikal düğünündeydik

İstanbul’dan Roma’ya Måneskin’in yeni albümü ‘Rush’ın lansmanı için yola çıkıyorum. Uçakta Baz Luhrmann’ın Oscar’a aday filmi ‘Elvis’i izlemeye başlıyorum. Filmin son sahnesinde Elvis’in “Şarkı olmadan gün sona ermez; şarkı olmadan dost edinilmez; şarkı olmadan yollar bükülmez; şarkı olmadan... Ben de şarkı söylemeye devam ettim” sözleriyle şehre iniyorum. Saatler sonra 1879’da Napolili Prens Salvatore Brancaccio’nun eşi Mary Elisabeth Field tarafından yaptırılan Brancaccio Sarayı’nda Måneskin grup üyelerinin birbirleriyle evleneceği mizansen düğünde koltuğumdaki yerimi alacağım.
İtalyan kültürünün Amerikan rüyasıyla birleştiği albüm lansmanının ilk anında seyahatimin başlangıcına atıfta bulunurcasına Baz Luhrmann ile karşılaşıyorum. Zaten ‘Elvis’in soundtrack’lerinde Måneskin’in de parmağı var. Grup üyeleri, sahne kostümlerini hazırlayan Gucci’nin eski kreatif direktörü İtalyan tasarımcı Alessandro Michele’yi nikâh memuru olarak seçiyor. Albümün çıkışını da dörtlü bir evliliğe imza atarak kutluyorlar. Törende Damiano David (vokalist), Vic De Angelis (bas), Thomas Raggi (gitar) ve Ethan Torchio (davul) duygusal yeminlerini dile getiriyor: “Suç ortaklarıyız. Her zaman, neşe ve acı içinde, her zaman birbirimize sadık olmaya söz veriyoruz. Hayatlarımızın her gününde sevgi ve onurla. Aşkın bir formu yoktur ama seven birinin vardır.”

Dört arkadaş, yüzüklerini değiş tokuş yaptıktan sonra simsiyah düğün pastasını kesip ‘Rush’ için sahneye çıkıyor. Bu özel ana şahit olanları da sıralamak lazım; ‘White Lotus’ta rol alan Sabrina Impacciatore, Machine Gun Kelly, Fedez, ikonik yönetmenler Baz Luhrmann, Paolo Sorrentino, futbolcular Dybala, Pellegrini ve birçok İtalyan ünlüsü... Dünyanın birçok yerinden gelen basın mensubu ve davetliler olarak, Eurovision’dan yola çıkarak dünyaya sesini artık eskimiş gözüken rock müzikle duyuran Måneskin’i kutluyoruz. Sahnede ise mükemmeller... Tüm bu görkemin arasında daha önce de dile getirdikleri gibi nefes aldıkları alan tam da sahne. Şu an Amerika’nın punk rock sahnesinin en önemli ismi Machine Gun Kelly’i ‘Beggin’e ritim tutarken izlemek ise oldukça şaşırtıcı. Hatta konserin sonuna kadar kaldığını da belirteyim.

OLDUKÇA KİŞİSEL ŞARKI SÖZLERİ

Epic Records’tan çıkan ‘Rush’ albümünün arka planında Backstreet Boys, Britney Spears’in tanınmasını sağlayan ‘hit maker’ prodüktör Max Martin var. Martin, ‘Kool Kids’e punk enerjisi katıyor, ‘The Loneliest’in güçlü bir balat olmasına ve Rage Against the Machine’den Tom Morello’dan gitar solosuyla yer aldığı ‘Gossip’in de ‘rock rock’ bir forma bürünmesine katkı sağlıyor.
Toplam 17 şarkıdan oluşan albümdeki neredeyse her şarkı ise mesaj içeriyor. ‘Supermodel’, Los Angeles’ta birkaç ay yaşayan grubun gözlemlerini dile getiriyor ve şöhretin bedelinden bahsediyor. ‘Timezone’, sevdiklerinizden uzakta olmanın zorluklarını anlatıyor. ‘Kool Kids’deki David’in canlı performansı çok güçlü ve ateş ateş. Post-punk şarkıda sahte bir İngiliz aksanıyla bağırıyor: “Sadece müzik manyağıyız.”
‘I Wanna Be Your Slave’ hitini birlikte kaydettikleri Iggy Pop’un müziğini andıran ‘Bla Bla Bla’, albümün en eğlencelilerinden. ‘Baby Said’ ise bir flört uygulamasındaki sohbet başlangıcını taklit ediyor. Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinden ilham alan ve Global Citizens Fund yardım çabalarına bir fayda olarak yayımladıkları ‘Gasoline’da müzikal olgunlukları ortaya çıkıyor. Ama itiraf etmeliyim ki albümde en sevdiğim şarkılar İtalyanca olanlar, ‘La Fine’ ve ‘Il Donno Della Vita’. Grubun hayranları da zaten İtalyan köklerinden çok da kopmalarından yana değiller. Özellikle ‘La Fine’nin sözleri İtalya’daki mevcut siyasi duruma göndermeler içeriyor. Politik bir duruş göstererek adeta ülkelerinin şu an yönetimindeki neo-faşist köklere sahip aşırı sağcı siyasi partinin liderine göndermeler barındırıyor. Vurguladıkları gibi albüm bir düğünle başlayıp ölümü anlatan ‘The Loneliest’ gibi bir vedayla bitiyor. Grubun albümde kişisel olarak kendilerini ifade eden şarkılar ise şöyle: ‘Gossip’, ‘Kool Kids’, ‘Read Your Diary’, ‘Timezone’.

ROCK RUHUNU GERİ GETİRİYORLAR
İtalya, bu yüzyılda da kültürel olarak dünyaya bir iz bırakma peşinde. Grup, geçen yılı neredeyse ismini bile hatırlamadıkları şehirlerde konser vererek dünya turnesiyle geçirdi. Böyle bir albüme vakit ayırmaları ise ne kadar da işlerine sadık olduklarının kanıtı. Düğün yeminlerinde belirttikleri gibi sadece Elvis’in takım elbisesi, Slash’in şapkasından ilham almıyorlar. Rock efsanelerini kendi müzikleriyle birleştirip, kendi jenerasyonuna yeniden rock ruhunu aşılıyorlar. Eurovision’un Abba’dan sonra kapısını araladığı en güçlü isimlerden biri onlar. ‘Rush’ta da sadece müziği dinlemiyorsunuz, aynı zamanda da taze bir enerjinin içine çekiliyorsunuz.
Lansman düğünün ertesi günü Roma’yı gezerken ufak bir blues barında oturuyorum. Måneskin’in sokak müzisyenliği ile başlayan hikâyesini barmenle konuşuyoruz. Barmen, metrolarında bile müzik çalan bu şehrin dünyaya uzun zamandır müzikal anlamda sessiz kaldığından yakınıyor ve ekliyor: “Måneskin’i sokakta birçok kez dinlemişimdir. Asla buradaki arkadaşlarını unutmadılar. Hâlâ bu şehre gönülden bağlılar.” Via del Corso’nun kaldırımlarından yola çıkan dört gencin İtalya’dan Amerika’ya uzanan hikâyesinde listeleri domine etmeleri ise bir rüyanın aslında daha başlangıcı...