Süreç öylesine bir noktaya evrildi ki; ne bir umut besleniyor, ne de bir direnç ortaya koyuluyor.
Tarifi mümkün olmayan bir teslimlik sendromu.
Müsabakalar oynanıyor, izliyoruz.
Olağan nokta her daim; kötü gidişatta belli bir sürenin sancılı geçmesi, ancak bir an sonra yeniden uyanıştır.
Neticede her zaman da pes edemezsiniz, futbolda oyun size belli şanslar sunar.
Bursaspor içinse sezon başından beridir süre gelen başarısızlık, tükenmişlik ve teslim görüntü, hiçbir zaman umut vaat etmiyor.
SAHA İÇERİSİNDE ADINDAN ESER YOK
Oyuncular mücadele etmiyor, yönetim kademesinde engellerin kaldırılması adına somut adımlar görülmüyor.
Önlenemez bir düşüşle girilen süreçte, ‘dur’ denecek bir gelişme görülmüyor, yakın zamanda da görülemeyecek gibi...
Her geçen gün, takım daha geriye doğru giderken diğer yandan Bursaspor’un saha içerisindeki büyüklüğü de sorgulanır halde.
Nasıl olmasın ki?
Zoraki bir genç ve dinamik kadro planıyla çıkılan yolda, ne yazık ki evdeki hesaplar çarşıya uymadı.
Haftalar ilerledikçe, bu ligin atmosferine uyum sağlamasını beklediğimiz, kondisyon kazanarak daha da güçleneceğini düşündüğümüz oluşumun yerinde yeller esiyor.
Son oynanan Şanlıurfaspor müsabakası, bunun en bariz örneği oldu.
BURSASPORLU OYUNCULARIN GÜCÜ YOK
Şu bir net ki Bursasporlu oyuncuların gücü yok.
A Grubu’nda 5. hafta mücadelesine Fransa ekibi JL Bourg Basket deplasmanında çıkan temsilcimiz, parkeden 89-80’lik galibiyetle ayrıldı.
Bu zorlu randevuya fırtına gibi başlayan temsilcimiz; ilk çeyrekten rakip potaya 30 sayı bıraktı.
Özellikle gruptaki randevularında ortalama 75 sayıya izin veren Fransa ekibine karşı, açıkçası ciddi mesaj veren bu tutum, moral ve motivasyonun da ne denli üst seviyede olduğunu bizlere gösterdi.
Bu bölümde yüksek yüzdeli dış atışlar, hücumda rahat bir oyun ortaya konulmasını sağladı ki; temsilcimizin tempolu basketbola geçtiğinde, büyük bir etkiye sahip olduğunu lig performanslarından da biliyoruz.
13 SAYILIK FARK ATTI, SONRA GERİYE DÜŞTÜ
Onuralp Bitim’in dahi süre almadığı ilk çeyrekte, yüksek hücum verimi, maçın gidişatına yönelik de önemli bir umut aşıladı.
Ancak burası Avrupa... Dolayısıyla, oyundaki en ufak konsantrasyon sorunu, bir anda başınıza bela açabiliyor.
Tiyatronun bir ihtiyaç olduğunu da vurgulayan başarılı oyuncu, “Tiyatrolar, daha fazla insana ulaşabilmek için İstanbul’daki fiyatların daha altına Anadolu turnelerinde oynuyorlar, bu özveri tiyatrolar ve oyuncular tarafından sağlanırken seyircinin de bir adım atması gerekiyor” dedi.
Tiyatro Lotus’un ‘Bir Alzheimer’ın Anıları’ adlı tiyatro oyunu, Lemur Company işbirliği ile Podyum Sanat Mahal’de Bursalılarla buluştu. Başarılı tiyatrocu Mustafa Kırantepe’nin tek kişilik oyunu, dünyamızın gerçekliğini önümüze serdi. Bir tiyatro oyuncusunun, oyuna çıkmadan önce aldığı şok haberin de etkisiyle kendi hikayesini seyirciyle paylaşmasını konu edinen oyun, büyük beğeni topladı. Oyun sonunda Kırantepe uzun süre ayakta ayakta alkışlandı.
İNSANIN KENDİ GERÇEĞİ
Tiyatronun yanı sıra televizyon dünyasının da usta isimlerinden biri olan Mustafa Kırantepe, oyunu aktarırken, günümüz tiyatrosuna dair de düşüncelerini paylaştı. David People Podyum Park’da sorularımızı içtenlikle yanıtlayan Mustafa Kırantepe, oyuna ve günümüz tiyatrosuna dair önemli tespitlerde bulundu. Kırantepe, oyunun, seyircinin kendi gerçeklerine de işaret ettiğine vurgu yaparak, “Oyun, 40 yaşındaki bir oyuncunun, sahne üzerinde seyirciyle karşılaşmadan bir saat önce kendi hayatını alt üst edecek aldığı bir haberi paylaşması üzerine kurulu. Aslında 40 sene boyunca yaşadığı hayatın kendi hayatı olmadığı gerçekliğiyle yüzleşmesi. Kendine anlatılan başka bir kurmaca hayatla yüzleşmesini anlatıyor” dedi.
‘SEYİRCİ ÖZDEŞLİK KURUYOR’
Bunun en bariz örneğini; 14. hafta oynanan ligdeki puan durumundan görebiliyoruz. Lider Şanlıurfaspor 24 puan ile zirvede yer alırken, 10. basamakta bulunan Menemen Futbol Kulübü’nün puanı yalnızca 20. Şöyle bir baktığımızda ilk 10 sıra ile sonraki 9 sıradaki ekiplerin puantaj olarak ayrımını fark edebiliyoruz.
Peki nedir bu fark, neden oluşuyor?
LİGİN ÖNCELİĞİ GERİYE DÜŞMEMEK
Elbette ki kulüplerin içerisinde bulunduğu konumlardan, atmosferlerine, kadro kalitelerinden, değişen teknik heyetlerine, taraftar desteğinden takım kimliğine dek pek çok parametre devreye giriyor. Ancak genel açıdan fotoğrafa bakacak olursak, bu ligin önceliği geriye düşmemek. Zira hem kadroların geniş rotasyona sahip olmaması, hem fiziksel kondisyona pek çok takımın hala erişememesi ve bireysel yeteneklerin de üst liglerle kıyaslandığında nispeten daha az oluşu, kırılganlığı ortaya çıkarıyor.
Dolayısıyla bir önceki maçtan bağımsız olarak bir takımın, bir sonraki randevusunda farklı bir görüntü sergilediğine şahitlik edebiliyoruz. Her maçın kendi içerisinde hikayesi, her mücadelenin de kendi doğruları ve yanlışları oluyor. Fakat takımların geneli, kırılganlığı önleyemiyor. Bu konuyu Bursaspor üzerinden ele alalım;
Temsilcimiz bu sezon ligde oynadığı 13 müsabakanın 7’sinde geriye düştü ve bu mücadelelerden doğan potansiyel 21 puandan yalnızca bir puana ulaşabildi.
Buna karşın öne geçtiği 5 müsabakada ise hiç kaybetmedi. Bursaspor, ilk golü kaydettiği 5 maçtaki toplam potansiyel 15 puandan 13’ünü hanesine yazdırdı.
Nitekim bunun bariz yansımalarını görebileceğimiz müsabakalardan birisi de, Avrupa Kupası’ndaki Ratiopharm ULM maçıydı.
Temsilcimizin sezona başlangıcında parke üzerindeki doğru organizasyonu, adam paylaşımı ve savunma hassasiyetinin sertliğinin sekteye uğraması, mağlubiyetlerde önemli bir faktörü oluşturmuştu.
Alman ekibine karşı da özellikle maça başlangıç itibarıyla bu sorunun devam ettiğini gördük.
Özellikle hücumda sürekli olarak boş adamı bulmaları, dış atışlarda da bunun etkisiyle yüksek yüzdeli oynamaları, taraftarın yoğun desteğine karşın dengeyi bozdu.
Dusan Alimpijevic’i de hiç olmadığı kadar agresif ve sert bir şekilde oyuncuları uyarırken gördük.
DIŞ ATIŞ YERİNE POTA ALTINI ZORLADI
Sonrasında uyarılar işe yaramış olacak ki; savunmada daha sert bir tutum sergileyen, hücumda da yalnızca dış atışlara bel bağlamayıp pota altını zorlayan, içeri doğru sürekli olarak kat edip hızlı hücumlarla bir anda sonuca yönelen bir takım vardı.
Geride kalan müsabakalarda yansıtılan futbol, kompakt bir oyun karakterinden uzak, daha bireysel çabaya ilişkin bir görüntü veriyor.
Bu durum son yıllarda gelen üst üste başarısızlıkların da temeli...
Neticede bu oyun, yalnızca tek bir oyuncu etrafında şekillenmiyor, bir saatin çarkları misali her kademeden katkıyı, dahası bütünlüğü gerekli kılıyor.
Son oynanan Düzcespor karşılaşması da bunun bir örneği.
Hücum aksiyonları bazında özellikle üçüncü bölgeye geçişte daha çok pas oyunuyla rakibin boşluklarını kovalayan bir çizgiye sahip takım; ancak bu süreçte top öylesine dolanıyor ki, Bursaspor’un hücumdaki bu yavaş oyunu aynı zamanda rakip savunmanın da doğru pozisyonlar almasına olanak sağlıyor.
Haliyle pek çok hücum aksiyonun da pas arasıyla kesildiğini görüyoruz.
BURSASPOR’UN TEK BİR OYUN AKLI VAR
Bu denli genç ve dinamik bir kadrodan beklediğimiz oyunun akışkanlığında hızlı hareket edilmesi.
Elbette kadro rotasyonu dar oluşu, bazı oyuncuların fiziksel gelişimlerinde lig ortalamasına dahi yaklaşamaması büyük etken; fakat yine de Bursaspor, takım olarak bu ligin en genç ekibi.
Haliyle bizler de en dinamik ve en futbola aç bir görüntü bekliyoruz.
Beklentilerimizde haksız da sayılmayız zira bu denli genç oyuncu ağırlıklı oluşumlarda ilk göze çarpan hızlı veya çabuk oyunlardır.
Oyuncular kötü oynayabilir, oyuncular hata da yapabilir ancak kötü ko-şa-maz.
Ne yazık ki Bursasporlu oyuncuların bilhassa deplasman müsabakalarında öylesine basiretleri bağlanmış durumdaki, o gençliğin verdiği dinamizmi kullanmak bir tarafa; doğru koşular bile atılamıyor.
Erzincan deplasmanı da bunun bu sezon bilmem kaçıncı örneği oldu...
RAKİPLER OLDUKÇA RAHAT MAÇ ÇIKARIYOR
Bir yerde değil, pek çok noktada büyük sorunlar var.
