Her zaman kendine ve resmine inanan bir sanatçı

“Hayatı kimse sizin gördüğünüz gibi görmez, dolayısıyla sizin hikâyeniz başkadır.”
Charles de Lint
Yıllara bölünmüş salonlar, resimler, üç boyutlu yapıtlar, fotoğraflar, defterler, Özgür Aydoğdu’nun karekodla izlenebilir hale getirdiği resimli günlükler ve belgeler... Kısacası Antalya Kültür Sanat’ta üç kata yayılmış bir sergi.
Habip Aydoğdu’nun sanatsal üretim ve gelişim sürecinin ilk yılları ‘Yaşam Kavgası 1950-1988’ başlığıyla kültür merkezinin dördüncü katında yer alıyor. 1988, sanatçının TRT’den ayrılıp yalnızca sanatıyla yaşama kararı aldığı önemli bir tarih. Üçüncü katta ise sadece resimle yaşanan ‘Zamanın Ruhu 1988-2015’ ve ikinci katta da bugüne kadar gelen, ‘2015-2023’ yıllarını kapsayan bölüm... Bu bölümün başlığını da yazımda bulacaksınız!
İçinde sanatçının çokça kendi sözleriyle bezenmiş bir yazıyla anlatmaya çalışacağım bir sergi bu; bence sergiden öte bir Habip Aydoğdu müzesi...
Öncelikle Ankara’nın ressamına böylesi bir sergiyle kucak açan Antalya’ya da yanında gıptayla, yürekten bir kutlama...
Hikâyesi başka...

Bu sergi, sanatında 50 yılı ardında bırakıp, sanatını ve hayatını reçetesiz yaşayan, gözünü karartıp resmine sığınan bir sanatçının, ressamı da birer metafor ustası, imge avcısı sayan Habip Aydoğdu’nun yaşam hikâyesinin anlatımı...
Yalnızca iyi bir ressam olabilme arzusu... Sonsuzluğa ulaşabilmenin olanaksızlığını kavrayıp ama yine de sonsuzluğa ulaşma isteğinin çabası... Bunu yapabilmek için de kendi limanına sığınmak... Estetik kaygılarla, idealistçe, yalnızca farklı şeyler üretebilmek için yanıp tutuşmak... Bazen o günlerin özlemini içinde hissetmek...
“Garip bir insanım!” diyor Aydoğdu, “Bir insan, öfke, çaresizlik, hüzün, sevinç ve umudu aynı anda yaşayabilir mi, ben yaşıyorum işte!” diye de ekliyor.
Parton, Disney, Mac Miller ve Aydoğdu...

Hani “Gökkuşağı için yağmura katlanmak gerek” demiş ya Dolly Parton; Aydoğdu da “Hazırladığı bir sürü tuzakla bizimle dalga geçen hayatı ciddiye almak gerek” diyor. “Başkaları olanaksız olarak görse de siz hayallerinize inanın” demiş ya Walt Disney, “Kendime inanıyorum... Resmime inanıyorum... Bir gün bu inancımı bir başkalarının da paylaşacağını biliyorum” diyor Aydoğdu.

“İnsanlar değişebilir, bir şeyler yanlış da gidebilir ama unutma ki hayat devam ediyor” demiş ya Mac Miller, Aydoğdu da “1960’lar, 1970’ler, 1980’ler, 2000’ler, 2010’lar... Değişiyorsun, dönüşüyorsun (olumlu-olumsuz) ama süreç hiç bitmiyor” diyor.
“Umut kaybedilen son şeydir” der bir İtalyan atasözü. Sanata adanmış bir hayatın kronolojik şöleninde, ‘Yaşam Kavgası’ ve ‘Zamanın Ruhu’ bölümlerinin yanında, serginin son bölümünün adı da ‘Umut’...

Aile...
Sergide görülebilecekler arasında karekodla açıp, indirip okunabilen, “Bu defter ister istemez biraz da deprem güncesine dönüştü” dediği ‘2023 Karalamalar - Güncel Notlar’ defteri de var.
Sadece soyadı veya kan bağı demek olmayan, tanımlamasının bağlılık ve sevgiyle yapılabileceği, yaşamın başladığı, sevginin hiç son bulmadığı aile için George Santayana, “Aile, hayatın başyapıtlarından biridir” demiş. Serginin her köşesinde bulabileceğiniz gizli kahraman eşi, fotoğraflarıyla oğlu ve küratörlüğüyle kızı, sözün özü Aydoğdu’nun ailesi, Antalya’da buluşmuş, bir başyapıta imza atmışlar.
‘Yaşamı ve Yapıtlarıyla Habip Aydoğdu’ başlıklı sergi, 20 Ağustos’a kadar Antalya Kültür Sanat’ta. Adres: Şehit Binbaşı Cengiz Toytunç Caddesi, 60, Muratpaşa/ Antalya