Kendisiyle yüzleÅŸebilen ve iyi dilekleri olanlar için Kabak koyu

Ä°nsanın, hayatının hangi dönemecinde, nerede çırılçıplak kalıp kendisiyle yüzleÅŸeceÄŸi büyük önem taşır. O noktada, kimimiz kaçacak yer arar, kimimiz bir daha o anı unutmayız... Bir tatil köyünün açık büfe kuyruÄŸunda, denizi yararak ilerleyen bir jet- ski’nin tepesinde, son moda bikinilerin ve fiyakalı cep telefonlarının hüküm sürdüğü beach club’larda ya da herkes gittiÄŸi için gidilen barlarda olanlar, kendileriyle yüzleÅŸebilirler mi, daha doÄŸrusu yüzleÅŸecek bir yer isterler mi? Cevabınız olumsuzsa, Kabak Koyu’na asla adım atmamalısınız...Ölüdeniz, Türkiye’nin en özel coÄŸrafyalarından birine sahip. Bir süredir burayı kıskacına alan kalitesiz turizm anlayışı bile bu akıllar durdurucu doÄŸanın haÅŸmetini söndüremedi. Belcekız sahilinde tek tük kamping olduÄŸu günleri hatırlıyorum. O zamanlar Belcekız Ovası birkaç köylünün tarlasından ibaretti. Burası, iki daÄŸ arasında kaldığından, toprağı verimliydi, adeta doÄŸal bir seraydı. 1970’lerden beri hippiler buraya geliyorlardı zaten. Sahildeki kamp yerlerinde ya da köy evlerinin bahçesinde çadır kurulur, kumsalda yakılan ateÅŸin etrafında toplanılır, müzik yaparak eÄŸlenilirdi. Sahilin ünü böyle duyuldu. Tarımdan turizme böyle geçildi... Kabak Koyu, bana Ölüdeniz’in eski günlerini hatırlattı. BEREKETLÄ° VADÄ°NÄ°N İÇİNDE KAMPÖlüdeniz’deki ilk kampinglerden birinin sahibi olan Mehmet KavasoÄŸlu, bir günü hiç unutamıyor; ‘’O gün, bugün eÅŸim olan Ä°ngiliz kız arkadaşımla plajda uzanıyoruz. O, üstsüz güneÅŸleniyor. Arkamızdan bir köylünün yaklaÅŸtığını fark ettim. Biraz tedirgin oldum ve ne istediÄŸini sordum. ‘Yanlış anlama’ dedi, ‘sahilde arazim var ama taÅŸlık, ekemiyorum, satmak istiyorum, alır mısın?’ Cebimde 300 pound tatil harçlığı vardı. Kabul etti, plajdan kalktım ve tapuyu almaya gittim.’’ Mehmet Bey, hiç aklında yokken, sonraları çok ünlenecek Derya Kamp’ı ve Harem Bar’ı açtı. ‘’O zamanlar herkes içtiÄŸini yazar, yabancılara barda göbek dansı öğretilir, isteyen barda uyuyakalır ve sabah erkenden denize girilirdi. Bob Geldof ününü duymuÅŸ, bir gün teknesiyle yanaÅŸtı, buranın bakirliÄŸine ve atmosferine hayran kalmıştı...’’ Mehmet Bey dahil, o günleri hatırlayan herkes, ÅŸimdi o bohem seyyah ruhundan eser kalmadığını, Ölüdeniz’in artık bir ‘’ticarethane’’ olduÄŸunu itiraf ediyor.Ölüdeniz’in bozulmasıyla birlikte, Kelebekler Vadisi gibi el deÄŸmemiÅŸ ve zaman içinde olumsuz deÄŸiÅŸim geçirme olasılığı daha az olan koyları keÅŸfetmeye çıkanlar, Kabak Koyu’nu çoktandır biliyorlar. Koy, Türkler’in dikkatini ise daha yeni yeni çekmeye baÅŸladı. Kate Clow tarafından açılan ve Türkiye’nin ilk uzun yürüyüş parkuru olan Likya Yolu’nun üzerinde olması da hızla tanınmasında en büyük etken. Üç tarafı daÄŸlarla çevrili kanyon biçiminde ve ıssız, taÅŸlık bir kumsalla denize açılan bu bereketli vadinin içinde, yeÅŸilliklerin arasında kaybolmuÅŸ kamp yerleri var. Burası, doÄŸayı sömürmeden var olmak ve tüketirken yok etmemek felsefesiyle gelenleri ağırlıyor. Bu nedenle de burası, daha çok spiritüel ve doÄŸayla ilgili aktivitelerden zevk alanların uyum saÄŸlayabildiÄŸi, baÅŸka beklentilerle gelenlerinse büyük hayal kırıklığına uÄŸradığı bir yer.Kabak Koyu ya da diÄŸer bilinen adıyla Gemile sahilinin hemen arkasında, temelleri atılmış ancak tamamlanmamış bazı yapılar göze çarpıyor. Bu arazide, gerekli ön izinle birlikte inÅŸasına baÅŸlanan, 300 küsur yataklı tatil köyünün ilerlemesi, Kabak Koyu’nu korumak isteyen Türk ve yabancı çevrecilerin mücadelesi sayesinde durdurulmuÅŸ ve vadi 1. derece doÄŸal SÄ°T alanı ilan edilmiÅŸti. Bugün vadide, asırlık birkaç taÅŸ ev ve kamp bungalovları dışında baÅŸka yapılaÅŸma yok.ENDEMÄ°K BÄ°TKÄ°LER ÅžELALELER, GÖLETLERKabak Koyu, Türkiye’de ender rastlanan jeolojik bir yapıya sahip. Bölgenin coÄŸrafi açıdan bu denli izole kalması, zaman içinde burada zengin bir yaban hayat oluÅŸmasını saÄŸlamış. Bu coÄŸrafyada barınan canlılar, diÄŸerlerinden farklı bir evrim geçirdiklerinden, sadece burada rastlanan endemik türler geliÅŸmiÅŸ. Bu açıdan vadi çok önemli bir ekolojik araÅŸtırma alanı. Kabak Natural Life’ın sahibi Levent Bey’in arÅŸivinde Türk ve yabancı birçok araÅŸtırmacı ve bilim adamının vadi hakkındaki incelemeleri var. Endemik bitki ve hayvan türleri, kaplan kelebekleri (Jessy Tiger), ÅŸelaleleri ve göletleriyle, burası kuÅŸaklar boyu incelenmesi ve korunması gereken doÄŸal bir cennet. Bu cennetvari cangılın içinde tatil yapmak ise her babayiÄŸidin harcı deÄŸil. Statünün önemini yitirdiÄŸi, çırılçıplak kalınan bir yerdir burası. Bir kere, ormanın içinden geçen bir patikadan aÅŸağı, yaklaşık yarım saatlik bir yürüyüş yapmanız gerekir. Yani şık kıyafetlerinizi Samsonite bavulunuzla taşımanız oldukça zor olacaktır. Belki kamplardan birinin eÅŸeÄŸi size yardımcı olabilir. Koya yaklaÅŸtıkça, cep telefonunuz artık çekmemeye baÅŸlar. Kampların bungalovlarında, televizyon, klima, telefon ve mini bar bulunmaz. Kapılar kilitlenmez. Etrafta böcekler ve örümcekler vardır. Sahilde yastık, ÅŸemsiye, ÅŸezlong yoktur, plaja kokteyl servisi yapılmaz. En yakın disko Ölüdeniz’dedir. Buraya eÄŸlenmeye gitmiÅŸken geri dönmemek daha akıllıca olacaktır. Çünkü 800 metrelik daÄŸlarla çevrili vadide genellikle etnik müzik ve gitarın sesi duyulur, en güçlü ışık kaynağı ise ay ve yıldızlardır. YaÅŸam komündür, hayatın ritmi yavaÅŸtır, dingindir, tanışılır, sohbet edilir, ÅŸelalelere gidilir, göletlerde yüzülür. Burası bir tür sıfır noktasıdır, her ÅŸeyden arınır, özünüze dönersiniz. Kendisiyle ve doÄŸayla barışık olmayan burada çarpılır. Bu yüzden burası sadece kendisiyle yüzleÅŸebilenlerin ve iyi dilekleri olanların yeridir. Bu dileklerden biri, Turan Camping’in giriÅŸindeki tabelada yazıyor: ‘’Güzellikler sonsuza dek yaÅŸasın...’’Â