1,4 milyarlık Çin’de eleman sıkıntısı var!

Sokakları dolduran Scooter’ları, glass and steel gökdelenleri, rengarenk neon reklamlarıyla Şangay, modern Çin gençliğinin ruhunu yansıtıyor: Hızına erişilemez ve ultramodern. 23 milyon nüfuslu kent ülkenin dört bir yanından gelen ve çokuluslu şirketlerde iyi bir iş bulmayı hayal eden Çinli gençleri mıknatıs gibi çekiyor. Yani diyeceksiniz insan kaynakları departmanlarının işi kolay, süper motive ve sınırsız bir yetenek havuzundan faydalanıyorlar. Değil! Çünkü 1980’lerin ikinci yarısında ve 1990’larda doğan gençler, İK uzmanlarnı ciddi şekilde düşündürüyor: Kimya devi Arkema’nın İK sorumlusu Willie Ye, L’Expansion dergisine yaptığı açıklamada “Bu gençler şirket hayatına uygun değiller, uyum sağlayamıyorlar. Çünkü aşırı bireyci ama yeteri kadar bağımsız değiller. Mülakata anneleriyle babalarıyla gelenler bile var” diyor. Sebep? Uzmanlara bakarsanız çocukların krallar gibi büyütülmesine ve şımartılmasına sebep olan ‘tek çocuk politikası’. İK’cıların ikinci sorunu, kanunlardaki açık. Rekabet yasağı kanunlarda var ama uyan yok. Bunun sonucunda zaten sayıları az olan yetenekli gençler kapışılıyor ve sürekli iş değiştiriyor. “Nüfusu 1,4 milyarı bulan Çin’de İK’cılar en azından mavi yakalı bulmakta zorlanmıyordur” diyeceksiniz. O da yanlış. İşçiler, Çin’in en gelişmiş kenti Şangay’da 2.000 ila 3.000 yuan (540 ila 840 TL) arasında bir maaş alabiliyorlar. Kırsal kesimde alabileceklerinin en az 2 katı. Ama Şangay’da kiralar da, yaşam da kırsalın en az 2 katı pahalı. Bu parayla şehirde ancak küçücük bir stüdyo tutmak mümkün. Bu sebeple, vasıfsız Çinli gençler de köylerini, kasabalarını terk edip büyük kentlere göçmekten kaçınıyorlar.