Dev TIR’ların minik serçesi

Gülsen Demirci, TIR’ını temizlerken bizi görüyor ve özgüvenli gülümsemesiyle karşılamaya geliyor. Özenli makyajı ve giyimiyle kafalardaki TIR şoförü profilinden çok farklı biri. Çalıştığı şirketin TIR parkında bir araya geldiğimiz Demirci, hem ev hanımı hem tarım işçiliği yaparken bir anda hiç bilmediği İstanbul’a gelmesiyle başlayan hikâyesini anlatıyor:

“Çocuklarımın biri 17 diğeri 21 yaşında. Eşimle ayrılma kararı aldıktan sonra çocuklarımı da alıp İstanbul’a geldim. Artık onlar da büyüdüğü için hep birlikte çalışır, hayatımızı bir şekilde yoluna koyarım diye düşündüm. O güne kadar hayatımda hiç sigortalı bir işim olmamıştı. İlk geldiğimde bir markette çalıştım. Boşanmış bir kadın olarak İstanbul’da hayatınızı yoluna koymak zor bir iş. Bu açıdan İstanbul beni korkutuyordu. Ama benim de kolay bir hayatım olmadı zaten. Daha sonra güvenlik görevlisi ilanlarını gördüm. Oraya başvurdum ve eğitimlerine girdim. Şu anda çalıştığım şirketin Tuzla’daki merkez binasında göreve başladım. Güvenlik görevlisi olmayı da seviyordum ama zaten eski zamandan beri araçlara ilgim var. 2014 yılında beri de ehliyetim var. Orada TIR’ların geliş gidişlerini görmeye başladım. Arkadaşlarla sohbet ederken ben de heveslendim. ‘Ben de yapabilirim aslında’ diye düşündüm. Hem maddi hem manevi açıdan beni çok mutlu edecek bir işti. Etraftaki arkadaşlarıma TIR şoförü olmak istediğimi söyledim. Müdürün kulağına gitmiş. Bir gün beni çağırdı. ‘Gülsen eğer kararlıysan hem maddi hem manevi olarak tüm destek benden’ dedi.”

UZUN BİR EĞİTİM SÜRECİ

Müdürünün sözlerinin ardından eğitimlere başlayan Demirci önce kamyon ehliyeti olan C sınıfı, sonra TIR kullanabilmek için CE sınıfı ehliyet almış. Bunun yanı sıra uluslararası taşıma yapabilmek için gerekli sınavlara girmiş. Psikoteknik sınavları da başarıyla atlatmış. “Dikkatine, reflekslerine, psikolojine, TIR kullanma yeteneklerine, her şeyine bakıyorlar” diyen Demirci, tüm sınavları tek seferde geçmiş.

İLK YOLCULUK BULGARİSTAN’A

Geçtiği sınavların ardından müdürlerinden ve şoför arkadaşlarından “Artık yola çıkabilirsin” onayını alan Demirci’nin ilk yolculuğu Bulgaristan olmuş: “Bulgaristan 350 kilometrelik bir yol. Metal ürün taşıdım. Şirketten 4 arkadaş daha aynı yere gidiyorduk. İlk yolculuğumda belgeler nasıl verilir, sınır nasıl geçilir öğrenmiş oldum. Yol beni fazla yormadı. TIR zaten bizim evimiz gibi oluyor. Yatağımız arkada, mutfağımız aşağıda. Ortalama 10-11 saat sınırda bekliyoruz. İlk yolculuğumda da 4 arkadaş bir araya gelip çayımızı yaptık, yemeğimizi yaptık. Bana yollar keyifli geldi.”

MUTFAKLARI AÇIP YEMEK PİŞİRİYORUZ

Son yıllarda yasal olarak zorunlu olan dijital ehliyet sistemine göre TIR şoförleri 4.5 saat araç kullandıktan sonra 45 dakika dinlenmek zorunda. Toplam 11 saat uyku ve ihtiyaç molası veriyorlar. Bu sistemin çok iyi olduğunu anlatan Demirci, “Eskiden uykusuzluktan kaynaklı çok fazla kazalar oluyormuş. Şu anda ne olursa olsun 4.5 saatin sonunda motoru durdurmamız gerekiyor. Yoksa cezaları var. O aralarda eğer şoför arkadaşlarla bir aradaysak mutfağımızı açıp yemek yapıyor hep birlikte oturuyoruz. Ben eski hayatımda da tarım işçiliği yaptığım için alışığım her yerde yemek yapabilirim. Ancak şoför arkadaşlar yemek konusunda çok usta olmuş. Benden güzel yemek yapanlar var” diyor.

TIR’CIDAN KÖTÜ ÇIKMAZ

Ben güvenlik görevlisiyken arkadaşlarım ‘Sen yaparsın, biz seni destekler yardım ederiz. Sen de ekmeğini buradan kazan’ diyorlardı. Eğitim sürecinde de römorku takıp çıkartmak, manevralar, aracı geri döndürmek, arkayı hesaplayabilmek bunlar zor işler. Bunları öğrettiler. Yollarda da aynı dayanışmayı görüyorum. Şimdiye kadar ne kimseden kötü bir laf ne de tavır gördüm. Sonuçta hiçbirimiz keyif için bu işi yapmıyoruz. Hepimiz ekmek parası derdindeyiz. Bu yüzden şoför arkadaşlar bana saygı duyuyor ve yardımcı oluyor. Ben bu meslekte gördüm ki TIR’cıdan kötü insan çıkmaz.”

MÜLTECİLER SAKLANIYOR

Milyonlarca lira değerinde yükler taşıyoruz. Tüm yol boyunca onların sorumluluğu bize ait ama stres yapmak doğru bir şey değil. Şirketimiz, ‘Canınıza bir şey olmasın yeter’ diyor. Bu da bizi rahatlatıyor. Yolda çok fazla mülteci olayları oluyor. Bu yüzden sınırlardan geçerken römorkların arkasını çok detaylı kontrol ediyoruz. Kamyonların TIR’ların arkasına binerek römork çadırını yırtıp içine saklanıyor, Avrupa’ya geçmeye çalışıyorlar.

Gülsen Demirci’nin annesi ve çocukları ilk başta bu mesleği yapmasına karşı çıkmış: “Annem ve çocuklarım bu mesleği yapmamı hiç istemedi. Annem her gittiğim yerden haber vermemi istiyor. Çocuklar ise uzak kalacağımız için istemedi. Bu mesleğin en zor yanı uzun süreler ailenizden uzakta olmanız. Sonra benim kafaya koyduğumu görünce çocuklarım desteklemeye başladı. Çünkü şimdiye kadar benim kafama koyduğum ve yapamadığım hiçbir şey yok. Anneme ‘Kötü düşünme sadece benim için dua et’ diyorum. Zaten kendimi korumayı bilen biriyim. Hayatım boyunca rahat bir yaşamım olmadı. Çok fazla zorluklardan geldiğim için bu işi gözüm kesti. Ormanda çalışmak, sigortasız tarım işçiliği yapmak bunlar TIR şoförlüğünden daha zor işler. Ben Tokat’tan gelirken çok fazla sıkıntıdan kaçıp geldim. Hepsinin de üstesinden geldim. Her şeye, herkese kırmızı bir çizgi çektim. Çocuklarımı da aldım. Şu anda başardığımı düşünüyorum. Şükür ki iyi insanlarla karşılaştım, vazgeçmedim, çok çalıştım. Kimseye ‘İstanbul’a gittiler ziyan oldular’ dedirtmedim.”

DİĞER KADIN ŞOFÖRLERLE TANIŞTIM

Diğer iki kadın TIR şoförüyle muayenede tanıştık. Onlar da yeni başlamış. Bu mesleği kesinlikle kadınlara tavsiye ediyorum. Sayımız artsın istiyorum. Mola yerlerimiz kadınlara daha uygun yapılsın. Şoför arkadaşlar beni ayırmıyor ama yollarda kadın arkadaşlarım olsa, mola yerlerinde onlarla da otursak sohbet etsek çok mutlu olurum.