Diplomamı Lionel Richie’nin elinden aldım

◊ “Bir Dost Bulamadım” adlı single’ınız çıktı, hayırlı olsun...

- Teşekkür ederim.

◊ Müzik yolculuğunuzda hedefiniz ne? “Evet tamam, oldu bu iş” diyeceğiniz nokta neresi?

- Müzisyen olarak tatmin olduğum her işimde “Oldu bu iş” diyorum zaten. Ama ‘Bengisu’ olarak; “Oldu bu iş” diyebileceğim tek bir an olsun istemem, birçokları olsun isterim. Mentorum ve bu yolda hep kapısını çaldığım sevgili Ömer Ahunbay’ın bir cümlesi var; “Yayınladığın her şey, yaptığın her iş senin kartvizitin. Yıllar sonra arkaya baktığımızda internet üzerinde her işimizi bulabiliyor olacağız. Bu sebeple geriye dönüp baktığında ‘İyi ki yapmışım’ diyerek gururla taşıyabileceğin işler yapmalısın.” O kadar doğru ki. Ben de yaptığım her işte bunu düşünüyorum. Bir noktada belki tanınırlık açısından “Oldu bu iş” derim ama müzik anlamında bunu demek gibi bir ukalalık yapmak istemiyorum.

◊ Albüm de yapacak mısınız, yoksa yola hep single’larla mı devam edeceksiniz?

- Şu anda single’larla ilerlemek planım. 2020 için üç single yayınlamayı düşünüyorum. Ama 2021’de bu single’ların da içinde olduğu bir albüm yapabilirim. En azından bir EP.

BOSTON’A GİTTİĞİM İLK GÜN BAVULLARIM KAYBOLDU

◊ Berklee, müzikle ilgilenen herkesin gitmek istediği bir okul. Siz de uğraştınız didindiniz, gittiniz... İlk gün, ilk hafta, ilk yıla dair neler kaldı aklınızda?

- İlk günü o kadar net hatırlıyorum ki! Maceralı bir başlangıç olmuştu. Pazartesi oryantasyon başlıyordu. Ben pazar günü gittim Boston’a ve ilk bomba; bavullarımın hepsi kayıp! Üzerimdeki kıyafetleri gece otelde yıkadım, kuruttum. Ertesi sabah pijamadan bozma kıyafetlerim ve sırt çantamla okulun yolunu tuttum. Şansıma kuzenim de Boston’da Northeastern Üniversitesi’nde okumaya başlayacaktı. Sağ olsun beraber hallettik her şeyi.

◊ İlk hafta teori sınavlarına ve enstrüman performans sınavlarına girdik. Akşamları da okulun konserlerine gidiyorduk, gerçekten büyülü bir ortamdı. O kadar çok insanla tanıştım ki. 140 farklı ülkeden binlerce öğrenci, herkesin ortak noktası müzik.

İlk yıla dair söyleyebileceğim en önemli şey ise sanırım “rüzgar gibi geçti” olur. Bir de Boston’un inanılmaz soğuk ve uzun kışıyla karşılaştım. Tüm bunların ötesinde müziğin gerçekten evrensel olduğunu, herkesin konuştuğu ortak bir dil olduğunu gördüm.

◊ Mezuniyetiniz de ilginçmiş. Diplomanızı dünyaca ünlü bir ismin elinden almışsınız...

- Benim mezun olduğum dönem, onursal doktora alan isimlerinden biri Lionel Richie’di. Orada mezuniyet törenleri iki gün sürüyor. İlk gün mezun olan öğrenciler konser veriyor, ertesi gün de diploma ve kep atma töreni yapılıyor. Ben de mezuniyet konserinde Lionel Richie ile şarkı söyleme mutluluğunu yaşadım. Ertesi gün de diplomamı onun elinden aldım.

İLK KONUŞTUĞUM DİL RUSÇAYDI

◊ Türkçe, İngilizce, Fransızca ve İspanyolca şarkı söylüyorsunuz. Nasıl öğrendiniz yabancı dilleri?

- İstanbul’da doğdum ama Rusya’da büyüdüm. İlk 6 yılım orada geçti, o yüzden ilk konuştuğum dil Rusçaydı. Ardından İngilizce, en son da Türkçe öğrendim. Liseyi Saint-Joseph’te okuduğumdan bildiğim dillere Fransızca da eklendi. Berklee’de okurken iki dönem de İspanyolca dersi aldım. Şimdi çok hatırlamıyorum ama evde kaldığımız bu dönemde yeniden İspanyolcaya yöneldim.

◊ Kimleri dinlersiniz, ilham kaynaklarınız kimlerdir?

- En korktuğum ve cevabını asla bulamadığım sorulardan biri. Her şeyi, gerçekten her şeyi dinliyorum ama herkesin konserine gitmem. Dinlerken kendimden geçtiğim sanatçı ve grupları sayabilirim; Il Volo, Snarky Puppy, Jamie Cullum, Victor Wooten, Marcus Miller, Sting, Stevie Wonder, Hozier, Bruno Mars ve Celine Dion. Funk, R&B, 80’ler-90’lar hastası bir insanım. Ayrıca müzikal tiyatronun kalbimde yeri bambaşka. Türkçe müzikte ise Sertab Erener, Ajda Pekkan, Tarkan, Sezen Aksu, Levent Yüksel, MFÖ, Şebnem Ferah ve Kazım Koyuncu’nun yeri bende ayrıdır.

UÇAĞA BİNMEYİ ÖZLEDİM

◊ Koronavirüs salgını nedeniyle hepimiz aylardır evdeyiz. Siz bu süreçte en çok neyi özlediniz?
- Sahneye çıkmayı ve uçağa binmeyi çok özledim.

◊ Uçağa binmek mi?
- Evet, ben iki ayda bir Amerika ve İstanbul arasında yolculuk yapıyordum. Şu anda ise Amerika’da kalmış vaziyetteyim.

◊ Peki bu süreçte kendinize dair neler keşfettiniz?
- Evde de zevkle vakit geçirebildiğimi öğrendim. Sürekli evde durabilen biri değildim ama aslında evde de eğlenebiliyormuşum, onu gördüm.