Mazi

Yine çok üşüyeceğiz ama artık bu kimsenin ihaneti değil birbirine.

Kendi isteğiyle öldüler içimizde.

Bundan da sağ çıkabilmek için sebebimiz çok.

Çıkarız çıkmasına da, geçmiş mıh gibi kaldıkça bu haliyle aklımızda, hep bir açık bulup esecek bugüne.

Kapıları, pencereleri sıkı sıkı kapattık.

Kışı üzerimize giydik.

Kime rast gelirse fırtınasında ölürüz artık.

YALANCININ TEKİ

Sana yalan söyledim. Biliyorum bunu benden bekliyordun ama ben yine de itiraf etmek istiyorum. Yanından ayrılmak istemedim. Üstelik yanımda bile değildin…

Birlikte uyuruz belki diye uydurma masallar anlattım sana. Ben sızmışım, sen ayık kalmışsın.

Düşme taklidi yaptım. Sırf el ele yürüyelim yolun bundan sonrasını diye. Düzlüğe çıkar çıkmaz bıraktın beni. Aslında düz yolda da düşerim ben. Ama sana hiç söylemedim bunu. Söylesem ne olacaktı ki? Neden korktum ki? Kaç zamandır tek başıma yürüyordum yolun kalanını. Dizlerim kan, ellerim kir pas içindeydi. Beğenmedin tabii bu halimi. Ben düştüm, kimse görmedi.

Sana yalan söyledim. Hala da söylüyorum. Kendi ağzımdan çıksa bile gerçeği duymaya cesaretim yok.

Ha, bu arada o gece başını omzuma koyup elimi de tutmuştun. Ben sana sadece mehtap şakasını anlattım.

Burayı kendi evim sandığım an gitmem gerektiğini anlamıştım. Biraz daha kalırsam yatağın sol tarafı benim diyebilirdim. Diş fırçamı seninkinin omzuna yaslayıp, perdeleri istediğin gibi siyaha boyayabilirdim.

İtiraf edeyim mi, sen yokken hepsini yaptım! Nasıl da güzel anlaştık…

MAZİ

Ne söylesen haklıydın. Ne sustuysam haklıydım.

Geçmiş ikimizin de en büyük çaresizliğiydi. Bugünümüzün laneti.

İkimizin de tertemiz haklı olduğuna inanıyordum.

Kimseye verecek sevgimiz kalmadığını da. Uzanmadan tutacak yakınlıktayken birbirimize, şehirlerarası mesafe gibi bakıyorduk gözlerimize.

Oysa çok sevmeye çıkmıştım seni. Dönemedim. Sen de hiç bulmadın beni.

Çok sevmeye yatmıştım seni. Uyanamadım. Sen de hiç rahatsız etmedin beni.

KONUŞ ONUNLA

Bu kavga, bu nefret, yorulmadın mı sen de?

Bak ne kadar kötülük varsa giydik üzerimize ama hala üşüyoruz.

Debelenip duruyoruz zamana. Kan ter içinde susuyoruz.

Kış da olanca soğuğuyla gelmiş zaten.

En fazla biraz daha soğuk yapar aramızda.

Hadi kalk, bildiğin tüm kelimeleri üstüne sıkı sıkı giy.

Sen yine o maziyi hatırla zaman zaman ama üstüne düşme, üstüne düşmesine izin verme yeter.

Yazan: Tuğba Badal