O302 Nigar Abla

Servis çekerken, son derece ciddi ve çevreden gelen tepkilere aldırış etmeden yoluna devam eden Nigar Teyze, onun ruh halini anlatan türkülerini sadece “gelip geçiciler” diye tanımladığı yolculara söylüyor.

06.00’da randevu

Tam 22 yıldır Türkiye yollarında 302’siyle direksiyon sallayan 60 yaşındaki Nigar Türkmen, bugün İstanbul’un iki yakası arasında servis şoförlüğü yapıyor. Onunla sabahın 6’sında Samandra’da bir otoban kenarında buluştuk. Servis çekmeye başlamadan önce, ön koltuğa yığılı duran, makinadan yeni çıkmış, hafif nemli beyaz koltuk kafalıklarını takıp, son rötuşlarını yaparken, işine ne kadar önem verdiğini gösteriyordu.
Servis bittikten sonra Okmeydanı’na arabayı park ettikten sonra ön koltuğa uzanan Nigar Türkmen, önce bir güzel kestiriyor. Aslında uyumadığını, bankalara ödemesi gereken parayı nereden bulacağını düşündüğünü söyleyip, motor tamirine koyuluyor. Türkmen, “Hiç mutlu oldun mu?” sorusuna, “Ben gece gündüz çalıştım, ne mutlu olacağım” yanıtını verdi.

Ehliyet için ilkokulu bitirdi

Terzİlİkten sonra hayvancılığa başladım, hayvancılığı bıraktım, arabacılığa atladım. Çocuklarımın 5 tane otobüsü vardı. Şoförler zarar getirdiler, hırsızlık yaptılar. Mazot bile çaldılar. Arabanın kül tablalarına, halılarına varana kadar çalarlardı. Şoförler kaza yaptı, çocuklar çalışmayınca mecbur kaldım. İçimdeki merakım,  beni arabaya çıkarttı. İlkokul diplomam bile yoktu. Ehliyet alabilmem için okulu sonradan dışarıdan bitirdim. Ömrüm böyle diyar gurbet, çalışmakla geçti. 21 yıldır tatilim yok. İstanbul’da çalışan tek kadın otobüs şoförü benim. Herkes yolda görünce gülüyor. Onları görmem duymam, ben işime bakarım.”