Mutlu bir kış bahçesi düşü

Kış kendini hissettiriyor yavaş yavaş... Soğuklar başladı, güneş kendini bulutların arkasından gösterse de, ısıtmıyor bugünlerde. İşte böyle bir günde yolumuz Ömerli'ye düştü. Yeşillikler ortasında bir eve; Oya Erci Uslu'ya konuk olduk.

Bu ay, her zamankinden farklı olarak bir kış bahçesi tasarlıyoruz. İçimiz kıpır kıpır... Yeni ürünlerle dolu raflara göz gezdiriyoruz. Oya Hanım'ın mutfağının hemen yanında yer alan üç tarafı camla kaplı kış bahçesi için en uygun ürünü seçmeliyiz. Beyaz renk kış ortasında yazı anımsatıyor bize. Gökkuşağının renklerine bürünmüş yastıklar, mobilyalara çok yakışacak. Hasır saksıları da diğerlerinin yanına ekliyoruz. Aksesuarlarımızı da aldık, sıra çiçeklere geliyor...

Fidanlıktayız...
Beykoz'daki Acart Yeşil Dünya'ya vardığımızda birbirinden güzel bitkilerle karşılaşıyoruz. Kışın mahzun mahzun gülümseyen kızları hercai menekşeler, bizi bekliyor gibi. Hasır saksılara çok yakışacaklar. Echveriaları toprak saksılara dikiyoruz. Açmayı bekleyen, kasımpatlar, fundalar hepsi de tomurcuklarını göstermiş. Kış bahçesinin dışını da hareketlendirmeliyiz. Phormium, altuni taflan, Lobelia, iki renkli ardıçlar yan yana gelince şık bir köşeye dönüşecek burası. Tasarımımızın son eksiği dekoratif taşları almak için yine yollara koyuluyoruz. Aldığımız dekoratif taşları, bitki gruplarının etrafına yol hissi vermek için kullanmayı tasarlıyoruz. Ellerimiz, kollarımız yeşillerle bezenmiş halde Ömerli'ye doğru yola koyuluyoruz...

Kahve kokusu
Oya Hanım, kapıda bizi içten gülümsemesiyle karşılıyor. Eşyaları taşımaya başlıyoruz. Evden süzülen kahve kokusu bizi keyiflendiriyor. Bir fincan kahvenin 40 yıl hatırı varmış derler, doğruymuş. Tüm günün koşturmacasına değdi. Eşyaları bir kenara bırakıp, sohbete koyuluyoruz. Uslu Ailesi, modern mimariye sahip bu evde bir buçuk yıldır oturuyor. Taşınma telaşı, Oya Hanım'ın eşi Burak Bey'in askere gitmesi derken, ancak son birkaç aydır evin ve bahçenin tadını çıkarmaya başlamışlar. Özel bir şirkette insan kaynakları departmanı yöneticisi olarak çalışıyor Oya Hanım. Söze, "Eskiden Bahçeköy'de oturuyorduk. Evimiz, yeşili bol, doğayla iç içe bir sitedeydi. Şimdi İstanbul'un diğer ucundayız. Bu bahçe sayesinde tüm yorgunluğumuzu unutuyoruz" diye başlıyor. "Aynı şehirde, Karadeniz'in iki yakasında yaşama duygusunu tatmak için seçtik Ömerli'yi. Şehir merkezinden uzaktayız, bahçe tamamen bize ait; sessiz ve bize huzur veriyor" derken bahçeye karşı kahvelerimizi yudumluyor, kurabiyelerin tadına bakıyoruz. Sonrasında, içeri giriyoruz birlikte. İlk dikkatimizi çeken, fotoğraf kareleri oluyor. Küba'nın güzelliğini yansıtan, kendine özgü renkleriyle süslenmiş fotoğraflar. Oya Hanım'ın en büyük hobisinin fotoğraf çekmek olduğunu öğreniyoruz. Tabii buna seyahat tutkusunu da eklemeli... Laf lafı açıyor, gittiğimiz yerlerden konuşuyoruz. Keyifli sohbetimize eşyalarımızı paketlerinden çıkarırken de devam ediyoruz.

İşe koyulma vakti
 Kış bahçesine eşyaları yerleştirmeye başlıyoruz. Renkli yastıklar, mumlar; masanın üzerine koyduğumuz dekoratif tepsi ve içine fincanlar. Acart Yeşil Dünya'dan aldığımız bitkiler arasında hassas olanları iç mekana yerleştirirken, diğerlerini pencereden görünen bölüm için düzenliyoruz. Sonbaharın renkleri bahçeye bürünmüş, biz de yeni dostları yanlarına katıyoruz. Kış bahçesinin içine tekrar dönüyoruz. Aksesuarlarımız yeşil tonlarında, renkli yastıkların yanında dengeleniyor. Tüm ürünleri yerleştirdikten sonra karşısına geçip bakıyoruz. Herkesin yüzü gülümsüyor. Oya Hanım, "Burası evin sıradan bir köşesiydi, ayrı özen göstermediğimiz bir noktaydı. Sayenizde renklendi" derken, gözlerindeki ışıltı yorgunluğumuzu alıyor.

Kış bahçesine veda...
Dönüş zamanı geldi. Bulutlar yer değiştirmeye başlamış; "Sabahki güneş nereye kayboldu?" diye söyleniyorum yavaştan... Neyse ki, arkamızda renkli bir köşe bırakmanın mutluluğu içimizde. Kış bahçesinde tüm mutluluklar Uslu Ailesi'nin yanında olsun...

Katılım ve başvuru için gerekli bilgiler EVBAHÇE Dergisi'nde...