Konuşmanın yersizi...

KONUŞMANIN yeri elbette önemlidir.Bu nedenle konuşma kürsüleri koyarlar. Gerçi konuşma kürsüleri tek başına bir işe yaramaz. Yani çıkıp orda öyle dursanız bu yetmez.Ama yine de konuşmanın yeri az-maz değil.Nitekim Rauf Denktaş’a ‘Konuşacak yer’ bulma tartışması bu açıdan gündemimizde.Başbakan Erdoğan ‘Gitsin Kıbrıs’ta konuşsun’ dedi, medyadan izlemişsinizdir.Denktaş Türkiye’deydi ve konuşacağı zaman bir koşu Kıbrıs’a gidip, konuşup gelmesi olanaksızdı.Neyse ki TBMM Başkanı ‘Gelsin Meclis kürsüsünde konuşsun’ diyerek Denktaş’a bir konuşma yeri akıl etti.Başbakan ise konuşmak için kendi yerinin de uygun olmadığını anlamıştı, açıkladı:‘Japonya’da Kıbrıs’ı konuşmayalım...’*Görüyorsunuz konuşma yerinin tespitinin zorluğunu.Türk dilindeki ‘yersiz konuşma’ deyimi boşuna değil.Ve sizler bir Başbakan’ımızın, Kıbrıs Cumhurbaşkanı’na ‘Gitsin Kıbrıs’ta konuşsun’ diyerek, en yersiz konuşmasına tanık oldunuz sayılır.Kovmak gibi bir şey.Ve ben Tayyip Erdoğan’ın ilk kez tarihe geçecek bir sözünü buldum sonunda:Bu onun Kıbrıs’a nasıl baktığının en iyi belgesi.Şimdiye kadar ‘Sevişiriz, dostuz, severim’ dediği Rauf Denktaş için gerçekte ne düşündüğünün kanıtı.Kıbrıs sorununda gerçek niyetinin ise en kesin delili.*Konuşmanın yeri ile ilgili olarak bir de dilimizde ‘Arkadan konuşmak’ deyimi vardır.Normalde insanlar insanların yüzüne baka baka konuşmazlar mı?Demek ki bu kültürde konuşmanın yeri olarak, arkaya geçip konuşmak kavramı yerleşik.İşte...Bir ulusal sorun, bir milli dava, bir ulusun uğruna çok şey verdiği kavgası.Kaç kuşağın uğruna acı çektiği, kan-can verdiği meselesi.Bir devletin kimliği-kişiliği.Ama görüyorsunuz işte...Konuşmanın yerini dahi bilmeyecek acemilik-bilgisizlik ve basiretsizlikler yüzünden ne haldeyiz.