Elinde metal detektörüyle gezenler hiç define buluyor mu?

1975’te Morton Leventhal adlı, metal detektörlü bir hobi definecisi bir Roma eserine rastlayınca The New York Times’ın manşetine çıktı. Wall Street’te borsacı olan Leventhal, İsrail’de Ürdün Nehri’ne bakan bir tarlayı tarıyordu ki Metrotech marka detektörü ötmeye başladı. Hemen bıçağını çıkarıp toprağı eşeleyen Leventhal, Roma imparatoru Hadrian’ın ikinci yüzyıldan kalma, gerçek ölçülerdeki bronz heykelini ortaya çıkardı. Bu parça o denli kıymetliydi ki şu anda Kudüs’teki İsrail Müzesi’nde sergileniyor.

Bunun gibi olaylar 1970 sonunda başlayıp 1980’lerde devam eden metal saptama furyasını tetikledi. Dönemin “definecileri” teknolojideki büyük bir sıçramanın faydasını gördüler. VLF, yani çok düşük frekans detektörleri önceki modellere kıyasla toprağa daha iyi nüfuz ediyordu. Hatta amatör defineciler gömü bulmada o denli ustalaştı ki, profesyonel arkeologlar onları eski savaş meydanlarında ve tarihi sitelerde aramayapmaları için bugün bile işe alıyor.

Fakat bu becerileri biraz abartılmış olabilir. Amatörler gerçekten de arada bir değerli bir şeyler buluyor. Haziran 2012’de Demir Çağı’ndan kalma Kelt sikkeleri, birkaç ay sonra Roma sikkeleri. Fakat bu, emekliliğe hazırlanmak için iyi bir yol değil. 1990’lardaİngiltere’de amatör defineciler arasında yapılan bir araştırma, en iyi definecilerin yılda ortalama 13 eşya bulduğunu gösteriyor.

Finlandiya’daki Helsinki Üniversitesi’nde müzeci olan Suzie Thomas, “Milyonlarcadolar değerinde bir nesne bulmak inanılmaz derecede düşük bir olasılık,” diyor. Çoğu definecinin bu işi sırf zevk için yaptığını da ekliyor. “Eğer zengin olmak için bu işe girdiyseniz muhtemelen bir iki ay sonra vazgeçersiniz.”

popsci.com.tr Tarafından Hazırlanmıştır.