Güncelleme Tarihi:
Merkeze baÄŸlı TaÅŸlık Köyü`nde oturan Çiftgün, görme yeteneÄŸini küçük yaÅŸlarda kaybetmiÅŸ ve hiç evlenmemiÅŸ. KardeÅŸinin evinde barınan Çiftgün, gözleri görmemesine karşın, köyde çobanlık ve gündelik iÅŸler yaparak aile bütçesine katkıda bulunmuÅŸ.Â
Yaşı ilerlemesine raÄŸmen dinçliÄŸini koruyan ve iÅŸ bulduÄŸunda çalışmaya devam eden Çiftgün, yaÅŸam öyküsünü, Adapazarı`na yürürken karşılaÅŸtığı A.A muhabirine anlattı:Â
"Gözlerimi kaybetmekle başlayan talihsizlik yakamı bırakmadı. Görmediğim için evlenemedim ve kardeşimin yanına sığındım. Ama onun daevi 3 kez yandı. Canımıza birşey gelmedi ama büyük zarara uğradı. Krizsonrasında da herşey daha da kötüleşti. İş verdiklerinde zaman zaman köyde çobanlık yapıyorum ya da yeğenimin yardımıyla Adapazarı`na gidip, ekmek parası kazanabileceğim bir iş arıyorum."
Her zaman minibüse binecek parası olmadığını, bu nedenle genellikle köyden Adapazarı`na yürüyürek gidip dönmek zorunda kaldığını anlatan Çiftgün, ÅŸunları kaydetti:Â
"Bu kadar yolu yürüyorum ama orada işim de hazır değil. Kapı kapı dolaşıp, 'Yapabileceğim bir iş var mı' diye soruyorum. Yaşım ve gözlerimin durumu nedeniyle çoğunlukla boş ayrılıyorum. Çok nadir de olsa, herhalde bana acıdıklarından olsa gerek, hafif bir iş söyleyip harçlık verenler oluyor. Her gün kilometrelerce yürüyorum, buna üşenmiyorum ama iş bulamayıp akşam eve elim boş döndüğümde, karanlık olan dünyam iyice kararıyor."
Â