2001 medyanın kapkara yılı oldu

2001 felaketler yılı oldu.Sonunda geçti ama toplumumuzda çok derin yaralar açtı.Zaten zar zor geçinen dar gelirli insanlarımız iyice yoksullaştı. Memurlar, işçiler, emekliler aldıkları maaşlarla yaşamlarını sürdüremez hale geldiler.Küçük esnaf, sanayici battı, çiftçi perişan duruma düştü.Beceriksiz, hatta kötü niyetli yöneticiler yüzünden sürüklendiğimiz ekonomik kriz, ülkede zaten bozuk olan gelir dengelerini iyice altüst etti.Zenginler daha zengin, yoksullar daha yoksul oldu.Orta direk dediğimiz, toplumun büyük kesimini oluşturan nüfusumuzun önemli bölümü bitti.On binlerce işyeri, fabrika kapılarını kapatmak zorunda kaldı. Bunun sonucunda milyonlarca işsize, milyonlarca yeni işsiz eklendi.Toplumun kimyası bozuldu. Bu genel fotoğrafı oluşturan binlerce ayrıntıdan bizim sektörün üzerine bir büyüteç tutarsak, durumun çok daha vahim olduğu ortaya çıkar. Elde tam sağlıklı rakamlar olmamakla birlikte, ekonomik kriz nedeniyle zor durumda kalan medya dünyası da bu cehenneme binlerce kurban vermek zorunda kaldı.Bu hengamede medya sektöründe çalışan 4 bin 791 basın emekçisi işsiz, aşsız kaldı.Bunun ne büyük bir felaket olduğunu ancak biz biliriz.* * *Krizin medya sektörünü bu kadar çarpıcı bir şekilde etkilemesinin iki nedeni var. Birincisi doların yükselmesi, ikincisi de ilan ve satış gelirlerinin düşmesi. Yazılı basının hemen hemen bütün girdileri ithal ediliyor ve ödemelerin tamamı dolarla yapılıyor. Görsel basının programlarının büyük bölümü de yurtdışından sağlanıyor. Doların bir iki gün içinde 670 bin liradan 1 milyon 500 binlere yükselmesi, maliyetleri katladı. Bu durum, medya kuruluşlarını çok katı önlemler almak zorunda bıraktı. Hemen her kuruluş, günlük ilavelerinin çoğunu kaldırdı, harcamalarını kıstı, ama yine durumu kurtaramayınca tensikata gitmek zorunda kaldı.Özellikle bizim sektörde işten çıkarmalar çok dramatik olur. Çünkü medyada çalışan insanlar başka sektörlerde kolay iş bulamazlar.Gazetecilik sektörü kendine özgü bir işkoludur.Onun için 2001 geçti ama büyük yaralar açarak geçti, diyorum.Dilerim 2002, ülkemiz için bir derlenip toparlanma yılı olur. Ülkeyi yönetenler akıllarını başlarına alırlar da ülkemizi bir daha böyle felaket dolu günlere sürüklemezler.* * *Ben şuna inanıyorum. Bizim dünyamızda patrondan en alt düzeydeki yöneticiye kadar herkes kapı önüne bırakılan arkadaşlarımızın acılarını yüreğinde duyar. Eminim durum düzeldikçe işsiz kalan arkadaşlarımızın aramıza katılması da hızlanacaktır. Yıllardır Babıáli'de işten çıkarılanlara işler düzelir düzelmez yeniden kucak açma geleneğinin düzenli işlediğine tanık oldum hep. Hiç kuşkum yok, bu kez de öyle olacak. Neyse... Yılın ilk yazısında hiç de tatlı şeyler yazamadım sizlere. Yeni yılınızı ailenizle birlikte sağlık ve mutluluk içinde geçirmenizi yürekten dilerim.Her şeye rağmen 2002'nin ulusumuz ve tüm dünya için bir mutluluk döneminin başlangıcı olacağına inanıyorum.